پرش به محتوا

قتیل العبرات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویکی سازی
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی)
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:روایت قتیل العبرة.jpg|بندانگشتی|300px|تابلو‌نوشته‌ای از حدیث أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ]]
[[پرونده:روایت قتیل العبرة.jpg|بندانگشتی|300px|تابلو‌نوشته‌ای از حدیث أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ]]
'''قَتیلُ العَبَرات''' به‌معنای کشته اشک‌ها، از القاب [[امام حسین(ع)]] است. این لقب که به‌صورت '''قَتیلُ العَبَرَة''' نیز به‌کار می‌رود، منظور آن است که [[امام حسین(ع)]] شهیدی است که هم یادش گریه‌آور است<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۷۹.</ref> و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۸۱.</ref> و موجب احیای [[عاشورا]] است.{{مدرک}}
'''قَتیلُ العَبَرات''' به‌معنای کشته اشک‌ها، از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسین(ع)|القاب امام حسین(ع)]] است. این لقب که به‌صورت '''قَتیلُ العَبَرَة''' نیز به‌کار می‌رود، منظور آن است که [[امام حسین(ع)]] [[شهادت|شهید]]ی است که هم یادش گریه‌آور است<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۷۹.</ref> و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۸۱.</ref> و موجب احیای [[عاشورا]] است.{{مدرک}}
[[پرونده:قتیل العبرات.jpg|بندانگشتی]]
[[پرونده:قتیل العبرات.jpg|بندانگشتی]]
این لقب در احادیث [[امامان شیعه]] آمده است. امام حسین(ع) خود فرمود: أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ لایذکُرُنی مُؤمنٌ الا استَعبَرَ ترجمه: من کشته اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه اشک در چشمانش می‌آید.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۴۰۰ق، ص۱۱۸.</ref> در روایت دیگری امام حسین(ع) فرمود: من کشته اشک‌هایم، با سختی و اندوه کشته می‌شوم و بر خدا شایسته است که هیچ اندوهگینی نزد من نیاید مگر آن که‌اندوهش را بزداید و او را شادمان به اهل خود برگرداند.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۹۸.</ref> [[امام علی(ع)]] در روایتی خطاب به امام حسین(ع)
این لقب در احادیث [[امامان شیعه]] آمده است. امام حسین(ع) خود فرمود: أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ لایذکُرُنی مُؤمنٌ الا استَعبَرَ ترجمه: من کشته اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه اشک در چشمانش می‌آید.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۴۰۰ق، ص۱۱۸.</ref> در روایت دیگری امام حسین(ع) فرمود: من کشته اشک‌هایم، با سختی و اندوه کشته می‌شوم و بر خدا شایسته است که هیچ اندوهگینی نزد من نیاید مگر آن که‌اندوهش را بزداید و او را شادمان به اهل خود برگرداند.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۹۸.</ref> [[امام علی(ع)]] در روایتی خطاب به امام حسین(ع)
۹٬۴۴۹

ویرایش