مکافات عمل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مکافات عمل''' مجازات یا پاداش کارهای اختیاری انسان است که در دنیا به او میرسد. این مجازات و | '''مکافات عمل''' مجازات یا پاداش کارهای اختیاری انسان است که در دنیا به او میرسد. این مجازات و پاداش، معلول عمل انسان هستند که در دنیا ظهور پیدا کردهاند. از این نتایج به عنوان آثار وضعی اعمال نیز یاد میشود. وجود عکسالعمل کارهای انسان را به دلیل جریان تدبیر واحد در نظام هستی دانستهاند. | ||
[[قرآن|قرآن کریم]] و [[حدیث|روایات]] وجود چنین رابطهای میان کارهای انسان و نتایج آن را به وفور اشاره کردهاند. در شعر و ادبیات نیز جریان این اصل در زندگی دنیایی انسان مورد توجه قرار گرفته است. | [[قرآن|قرآن کریم]] و [[حدیث|روایات]] وجود چنین رابطهای میان کارهای انسان و نتایج آن را به وفور اشاره کردهاند. در شعر و ادبیات نیز جریان این اصل در زندگی دنیایی انسان مورد توجه قرار گرفته است. | ||
مکافات عمل یکی از [[سنت الهی|سنتهای جاری خداوند]] در دنیاست. با این حال اندیشمندان به این نکته توجه دادهاند که نتیجه اعمال انسان منحصر در دنیا نیست. از این جهت ممکن است که انسان عملی انجام دهد اما نتیجه آن را در دنیا نبیند. یا دنیا قابلیت این را ندارد که انسان نتیجه بسیاری از اعمالش را ببیند. از این جهت لازم است خدای عادل شرایطی را در جهان دیگر فراهم کند تا همه انسانها به جزئیات آثار اعمالشان برسند. همچنین | مکافات عمل یکی از [[سنت الهی|سنتهای جاری خداوند]] در دنیاست. با این حال اندیشمندان اسلامی به این نکته توجه دادهاند که نتیجه اعمال انسان منحصر در دنیا نیست. از این جهت ممکن است که انسان عملی انجام دهد اما نتیجه آن را در دنیا نبیند. یا دنیا قابلیت این را ندارد که انسان نتیجه بسیاری از اعمالش را ببیند. از این جهت لازم است خدای عادل شرایطی را در جهان دیگر فراهم کند تا همه انسانها به جزئیات آثار اعمالشان برسند. همچنین هر مصیبت یا نعمتی که به انسان برسد لزوما نتیجه عمل او نیست. بلکه در نظام عالم عوامل مختلفی برای این مسئله همچون رشد، آزمایش، [[استدراج]] و ... وجود دارند. | ||
در آیات و روایات | در [[آیه|آیات]] و روایات متعدد، آثاری برای اعمال خیر و شرّ انسان بیان شده است. برای نمونه، [[هدایت تشریعی|هدایت]] نتیجه [[ایمان]]، گشایش و روزی نتیجه [[تقوا]] و زندگی سخت نتیجه از یاد بردن خدا معرفی شدهاند. | ||
==معرفی و اهمیت== | ==معرفی و اهمیت== | ||
مکافات عمل، پاداش یا مجازات دنیوی کارهای اختیاری انسان است.<ref>کوثری، اصول مکافات عمل از منظر روایات با تاکید بر نهج البلاغه، ۱۳۹۲ش، ص۸.</ref> [[مرتضی مطهری]] (درگذشت: [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]]) اندیشمند شیعه بر این باور است که میان اعمال انسان و پاداش و مجازات دنیوی آنها رابطه علیت برقرار است. مثلا زیانهای اجتماعی و بیماریهای جسمانی مکافات شرابخواری هستند. از مکافات عمل به عنوان اثر وضعی نیز یاد میشود.<ref>مطهری، مجموعه آثار (عدل الهى)، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۲۲۷.</ref> وی علت این مسئله را چنین تبیین میکند که عالم یک نظام و تدبیرکننده واحد دارد. از این | مکافات عمل، پاداش یا مجازات دنیوی کارهای اختیاری انسان است.<ref>کوثری، اصول مکافات عمل از منظر روایات با تاکید بر نهج البلاغه، ۱۳۹۲ش، ص۸.</ref> [[مرتضی مطهری]] (درگذشت: [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]]) اندیشمند شیعه بر این باور است که میان اعمال انسان و پاداش و مجازات دنیوی آنها رابطه علیت برقرار است. مثلا زیانهای اجتماعی و بیماریهای جسمانی مکافات [[شرابخواری]] هستند. از مکافات عمل به عنوان اثر وضعی نیز یاد میشود.<ref>مطهری، مجموعه آثار (عدل الهى)، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۲۲۷.</ref> وی علت این مسئله را چنین تبیین میکند که عالم یک نظام و تدبیرکننده واحد دارد. از این جهت، در نظام هستی هر عملی عکسالعمل متناسب با خود را دارد که ممکن است بخشی از آن در دنیا باشد.<ref>مطهری، مجموعه (وحى و نبوت)، ۱۳۸۴ش، ج۲، ص۲۳۶.</ref> | ||
آیاتی از [[قرآن|قرآن کریم]] به رابطه میان کارهای اختیاری انسان و نتایج دنیوی آنها اشاره دارد.<ref>کوثری، اصول مکافات عمل از منظر روایات با تاکید بر نهج البلاغه، ۱۳۹۲ش، ص۸-۱۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] (درگذشت: [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) مفسر شیعه آیات [[آیه ۹ سوره نساء|۹ نساء]]، [[آیه ۴۶ سوره سجده|۴۶ سجده]]، [[آیه ۸ سوره زلزال|۸ زلزال]]، [[آیه ۹۰ سوره یوسف|۹۰ یوسف]]، [[آیه ۹ سوره حج|۹ حج]] و [[آیه ۳۰ سوره شوری|۳۰ شوری]] را از موارد نشان دهنده انعکاس دنیوی اعمال در قرآن دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۳ق، ج۴، ص۲۰۱-۲۰۲.</ref> | آیاتی از [[قرآن|قرآن کریم]] به رابطه میان کارهای اختیاری انسان و نتایج دنیوی آنها اشاره دارد.<ref>کوثری، اصول مکافات عمل از منظر روایات با تاکید بر نهج البلاغه، ۱۳۹۲ش، ص۸-۱۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] (درگذشت: [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) مفسر شیعه آیات [[آیه ۹ سوره نساء|۹ نساء]]، [[آیه ۴۶ سوره سجده|۴۶ سجده]]، [[آیه ۸ سوره زلزال|۸ زلزال]]، [[آیه ۹۰ سوره یوسف|۹۰ یوسف]]، [[آیه ۹ سوره حج|۹ حج]] و [[آیه ۳۰ سوره شوری|۳۰ شوری]] را از موارد نشان دهنده انعکاس دنیوی اعمال در قرآن دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۳ق، ج۴، ص۲۰۱-۲۰۲.</ref> | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==مکافات عمل، تنها عامل مصیبتها و نعمتها نیست== | ==مکافات عمل، تنها عامل مصیبتها و نعمتها نیست== | ||
به گفته مفسران شیعه در تفسیر آیات مرتبط با مکافات عمل، مصائب و نعمتهایی که به انسان میرسد عوامل مخلتفی دارد. شكوفايى استعدادها تحت فشار مصائب، هشدار نسبت به آينده، [[امتحان الهی|آزمون الهى]]، بيدارى از غرور و غفلت، [[استدراج]]، كفاره گناه و ... از جمله این علتها هستند. به همین جهت نمیتوان هر مصیبت و مشکلی را ناشی از گناه و هر نعمتی را ناشی از عمل خوب قلمداد کرد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۳ق، ج۱۵، ص۳۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۴۱.</ref> | |||
بر اساس گزارشی پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]]، [[یزید بن معاویه]] (درگذشت: [[سال ۶۴ هجری قمری|۶۴ق]]) دومین خلیفه اموی با خواندن [[آیه ۳۰ سوره شوری]] خطاب به [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] مصیبت کربلا را نتیجه عمل [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] ذکر میکند. امام سجاد(ع) در پاسخ، این واقعه را مصداق [[آیه ۲۲ سوره حدید]] میدانند که بر اساس آن حکمت مصیبتها عدم دلبستگى به مواهب زودگذر دنيا و يك نوع تربيت و آزمون معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۴۲؛ نگاه کنید به: العروسى الحويزى، تفسیر نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۸۰.</ref> | بر اساس گزارشی پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]]، [[یزید بن معاویه]] (درگذشت: [[سال ۶۴ هجری قمری|۶۴ق]]) دومین خلیفه اموی با خواندن [[آیه ۳۰ سوره شوری]] خطاب به [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] مصیبت کربلا را نتیجه عمل [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] ذکر میکند. امام سجاد(ع) در پاسخ، این واقعه را مصداق [[آیه ۲۲ سوره حدید]] میدانند که بر اساس آن حکمت مصیبتها عدم دلبستگى به مواهب زودگذر دنيا و يك نوع تربيت و آزمون معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۴۴۲؛ نگاه کنید به: العروسى الحويزى، تفسیر نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۸۰.</ref> |