confirmed، templateeditor
۱۲٬۴۶۵
ویرایش
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
سنّت [[قربانی]] در روز عید قربان نیز یادبود رخداد [[ذبح اسماعیل]] است.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۴۵۰.</ref> | سنّت [[قربانی]] در روز عید قربان نیز یادبود رخداد [[ذبح اسماعیل]] است.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن، ۱۴۱۹ق، ص۴۵۰.</ref> | ||
حضرت ابراهیم بنابر رؤیایی که دیده بود مأمور قربانی کردن فرزندش شد. در هنگام قربانی، ابراهیم پیشانی پسرش را بر زمین نهاد و تیغ تیز بر حلق او گذارد؛ اما کارد گردن او را نبرید و سرانجام هنگامی که پدر و پسر تسلیم بودن کامل خود در برابر فرمان الهی را نشان دادند، [[خدا|خداوند]] عمل او را قبول نمود و ابراهیم به جای قربانی فرزندش قوچی را که جبرئیل آورده بود، قربانی نمود.<ref>سوره صافات، آیه۱۰۴-۱۰۵.</ref> | حضرت ابراهیم بنابر رؤیایی که دیده بود مأمور قربانی کردن فرزندش شد. در هنگام قربانی، ابراهیم پیشانی پسرش را بر زمین نهاد و تیغ تیز بر حلق او گذارد؛ اما کارد گردن او را نبرید و سرانجام هنگامی که پدر و پسر تسلیم بودن کامل خود در برابر فرمان الهی را نشان دادند، [[خدا|خداوند]] عمل او را قبول نمود و ابراهیم به جای قربانی فرزندش قوچی را که جبرئیل آورده بود، قربانی نمود.<ref>سوره صافات، آیه۱۰۴-۱۰۵.</ref> | ||
بنابر برخی [[حدیث|روایات]]، تمام حیواناتی که در [[سرزمین منا]] در روز عید قربان ذبح میشوند؛ فدیه حضرت اسماعیل هستند.<ref>صدوق، عیون أخبار الرضا علیهالسلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۱۱.</ref> | بنابر برخی [[حدیث|روایات]]، تمام حیواناتی که در [[سرزمین منا]] در روز عید قربان ذبح میشوند؛ [[فدیه]] حضرت اسماعیل هستند.<ref>صدوق، عیون أخبار الرضا علیهالسلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۱۱.</ref> | ||
در [[جاهلیت|عصر جاهلیت]] قربانی کردن از پلیدی [[شرک]] مبرا نبود. [[کعبه]] را با خون قربانی آلوده میکردند و گوشت آن را بر خانه کعبه میآویختند تا خداوند آن را قبول کند. در [[قرآن]] این رسم مذموم خوانده شده و شرط قبولی قربانی [[تقوا]] معرفی میشود.<ref>سوره حج، آیه۳۷.</ref> همین تقوا و [[اخلاص|خلوص]] برای قربانی کردن است که این روز، [[حج اکبر]] نامیده میشود.<ref>جوادی آملی، جرعهای از صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۶.</ref> | در [[جاهلیت|عصر جاهلیت]] قربانی کردن از پلیدی [[شرک]] مبرا نبود. [[کعبه]] را با خون قربانی آلوده میکردند و گوشت آن را بر خانه کعبه میآویختند تا خداوند آن را قبول کند. در [[قرآن]] این رسم مذموم خوانده شده و شرط قبولی قربانی [[تقوا]] معرفی میشود.<ref>سوره حج، آیه۳۷.</ref> همین تقوا و [[اخلاص|خلوص]] برای قربانی کردن است که این روز، [[حج اکبر]] نامیده میشود.<ref>جوادی آملی، جرعهای از صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۶.</ref> |