Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۷۲
ویرایش
معاد: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلیل فطرت
| خط ۱۳۴: | خط ۱۳۴: | ||
گفته شده [[اشاعره]] وقوع معاد را از طریق [[قرآن]] و [[سنت]] اثبات می‌‌کنند، نه [[عقل]] و دلایل عقلی.<ref> فیاض لاهیجی، گوهر مراد، ۱۳۸۳ش، ص۶۲۰و۶۲۱.</ref> | گفته شده [[اشاعره]] وقوع معاد را از طریق [[قرآن]] و [[سنت]] اثبات می‌‌کنند، نه [[عقل]] و دلایل عقلی.<ref> فیاض لاهیجی، گوهر مراد، ۱۳۸۳ش، ص۶۲۰و۶۲۱.</ref> | ||
===دلیل فطرت=== | ===دلیل فطرت=== | ||
فطرت به معنای آفرینش، سرشت و خمیره و گوهری است که هر موجودی در آغاز خلقتش دارد.<ref>جوادی آملی، معاد در قرآن(۱)، ۱۳۹۵ش، ص۱۴۳و۱۴۴.</ref> نکاتی از این دلیل به دست آمده است: | |||
*در [[فطرت|فطرت انسان]]، محبت و میل به جهان و حیات همیشگی و تنفر از نیستی و نابودی قرار داده شده است. | *در [[فطرت|فطرت انسان]]، محبت و میل به جهان و حیات همیشگی و تنفر از نیستی و نابودی قرار داده شده است. | ||
*هرچه در نهاد و فطرت انسان قرار داده شده، حق و صحیح است و بیهوده نیست. | *هرچه در نهاد و فطرت انسان قرار داده شده، حق و صحیح است و بیهوده نیست. | ||
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
*این جهان طبیعی شایستگی و قابلیت بقا و جاودانگی ندارد. | *این جهان طبیعی شایستگی و قابلیت بقا و جاودانگی ندارد. | ||
*پس اگر جهان دیگری که قابلیت بقا دارد وجود نداشته باشد، جاودان‌طلبی و میل انسان به جاودانگی که در فطرت انسان قرار داده شده، باطل و بیهوده خواهد بود. | *پس اگر جهان دیگری که قابلیت بقا دارد وجود نداشته باشد، جاودان‌طلبی و میل انسان به جاودانگی که در فطرت انسان قرار داده شده، باطل و بیهوده خواهد بود. | ||
*در جهان طبیعت باطل وجود ندارد؛ زیرا مخلوق خدای حکیم است. | *در جهان طبیعت باطل وجود ندارد؛ زیرا مخلوق خدای حکیم است. پس جهان و حیات جاودانه‌ای وجود دارد.<ref>نگاه کنید به: ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۱۹۸۱م، ج۹، ص۲۴۱؛ جوادی آملی، معاد در قرآن(۱)، ۱۳۹۵ش، ص۱۴۳.</ref> | ||
===دلیل حکمت=== | ===دلیل حکمت=== | ||
این برهان صورت‌بندی‌های متفاوتی دارد.<ref>مصباح یزدی، انسان‌شناسی در قرآن، ۱۴۰۱ش، ص۲۲۳.</ref> یکی از تقریرها و صورت‌بندی‌های این برهان مبتنی بر هدفمندی خلقت انسان و جهان است. طبق این تقریر | این برهان صورت‌بندی‌های متفاوتی دارد.<ref>مصباح یزدی، انسان‌شناسی در قرآن، ۱۴۰۱ش، ص۲۲۳.</ref> یکی از تقریرها و صورت‌بندی‌های این برهان مبتنی بر هدفمندی خلقت انسان و جهان است. طبق این تقریر | ||