آیه ۱۳۹ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] مفسر و عالم شیعه در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] مواردی در [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیه ذکر کرده است. پس از آنکه مسلمانان، کشته‌ها و مجروحانی در [[غزوه احد|جنگ احد]] دادند،‌ این آیه برای تسلیت و امید به آن‌ها نازل شد. طبرسی نقل دیگری را نیز می‌آورد که یک روز پس از جنگ احد، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] تنها با افرادی که در جنگ احد شرکت کرده بودند حتی مجروحان، برای مقابله با سپاه مکه عازم شد ([[غزوه حمراء‌الاسد|غزوه حمراءالاسد]]) تا از حمله آنان به مدینه جلوگیری کند. خداوند این آیه را در آنجا نازل فرمود.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۴۳.</ref>  

مقصود از تعبیر «تَهِنُوا» ضعف برای اعزام و مبارزه با دشمنان و سستی در اهمیت‌دادن بر اقامه دین است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۲۶-۲۷.</ref> مقصود از «وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ» این دانسته شده که مومنان در نهایت پیروز می‌شوند.<ref>فخر رازی، مفاتيح الغيب، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۷۱.</ref> همچنین در تفسیر این بخش از آیه به حدیث پیامبر اسلام اشاره شده که «الإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ؛ اسلام برتر است و چیزی بر آن غلبه و برتری ندارد».<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref> «َإِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ» را چنین معنا کرده‌اند که بر مومنان واجب است به‌جهت اعتمادی که به خداوند دارند سستی نکرده و محزون نباشند. همچنین احتمال داده شده که این تعبیر چنین معنا شود؛ اگر به وعده خداوند اعتماد دارید بدانید که پیروزی برای شما است.<ref>طبرسی، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۴۳.</ref>

==پانویس==

{{پانوشت}}

==منابع==

{{منابع}}