آیه ۴۲ سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''آیه ۴۲ سوره روم''' به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] فرمان می‌دهد تا از مردم بخواهد برای آگاهی از عاقبت اقوام گذشته به مسافرت و مشاهده آثار به‌جای‌مانده از آنها بپردازند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه،‌ ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۴۵۲-۴۵۳.</ref> صدور این فرمان، به جهت دیدن مصادیق فساد بر روی زمین دانسته‌ شده که در [[آیه ۴۱ سوره روم|آیهٔ قبل]] به آن اشاره شده است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ش، ج۴، ص۱۳۵؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه،‌ ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۴۵۲.</ref> سفارش به سفرکردن، بارها در [[قرآن]] تکرار شده است.<ref>سبزواری، ارشادالاذهان، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۱۴.</ref>

[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] توجه به کاخ‌های ویران‌شده، اموال از بین‌رفته، استخوان‌های پوسیده، جمعیت نیرومندی که پراکنده شده و سر از قبر درآورده را از موارد عبرت گرفتن از آثار گذشتگان برشمرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه،‌ ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۴۵۳.</ref> وی مشاهده این آثار را مؤثرتر از مطالعه و شنیدن تاریخ می‌داند.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ۱۶۳.</ref> [[ابوالحسن شعرانی|علامه شعرانی]] بازدید از بناهای تاریخی مانند اهرام مصر و خرابه‌های بابِل و اطلاع یافتن از تمدن‌های گذشته را مطلوب دانسته است. وی بر این باور است که انسان با دیدن این آثار نسبت به افول قدرت‌های ظالم زمانه خود و قدرت خدا، ایمان و امید بیشتری پیدا می‌کند.<ref>شعرانی، پژوهش‌های قرآنی، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۱۰۲۳-۱۰۲۴.</ref> برخی مفسران با استناد به این آیه، جهانگردی هدفمند را مورد سفارش دین و محافظت از آثار گذشتگان را برای عبرت‌گرفتن، لازم دانسته‌اند.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۲۰۸.</ref>