Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۸۴۱
ویرایش
آیه ۲۰۰ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح نویسه‌های عربی
(←منابع) |
(اصلاح نویسه‌های عربی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۲۰۰ سوره اعراف|تصویر=۲۰۰ اعراف.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=|شماره آیه=|جزء=۹|شأن نزول=|مکان نزول=|موضوع=|درباره= | {{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۲۰۰ سوره اعراف|تصویر=۲۰۰ اعراف.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=|شماره آیه=|جزء=۹|شأن نزول=|مکان نزول=|موضوع=|درباره=پناهبردن به خداوند در زمان وسوسه‌ی شیطان|سایر=|آیات مرتبط= [[۳۶ فصلت]]}} | ||
'''آیه ۲۰۰ سوره اعراف''' دستوری است که هنگام | '''آیه ۲۰۰ سوره اعراف''' دستوری است که هنگام وسوسه‌ی شیطان باید به [[خدا]] پناه برده و خود را به او سپرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۶۳.</ref> | ||
برخی مفسران معتقدند این آیه با اینکه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> ولی وسوسه‌های شیطان در او راه ندارد؛<ref> | برخی مفسران معتقدند این آیه با اینکه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> ولی وسوسه‌های شیطان در او راه ندارد؛<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> زیرا پیامبر [[عصمت|معصوم]] است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> به همین جهت مقصود آیه را امت پیامبر دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱؛ طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> در مقابل برخی معتقدند با این که پیامبر اسلام معصوم است ولی وسوسه‌های شیطان در معصومان نیز وجود دارد<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> اما آنان تسلیم وسوسه شیطان نشده و از راه حق منحرف نمی‌شوند.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref> | ||
برخی منابع [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۳۴۷.</ref> نقل کرده‌اند که با نزول [[آیه ۱۹۹ سوره اعراف]] دستور داده شد که پیامبر از نادانان روی بگرداند. پیامبر گفت با خشمی که از رفتار نادانان به‌وجود آمده چه می‌توان کرد؟ در این هنگام آیه ۲۰۰ اعراف نازل شد و دستور داد در صورت وسوسه شیطان به خداوند پناه ببرد. | برخی منابع [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۳۴۷.</ref> نقل کرده‌اند که با نزول [[آیه ۱۹۹ سوره اعراف]] دستور داده شد که پیامبر از نادانان روی بگرداند. پیامبر گفت با خشمی که از رفتار نادانان به‌وجود آمده چه می‌توان کرد؟ در این هنگام آیه ۲۰۰ اعراف نازل شد و دستور داد در صورت وسوسه شیطان به خداوند پناه ببرد. | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
* طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق: سیداحمد حسینی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش. | * طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق: سیداحمد حسینی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش. | ||
* | * طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش. | ||
* قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش. | * قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش. | ||
* قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۴ش. | * قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۴ش. | ||