آیه ۴۲ سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۴۲ سوره یوسف'''، به درخواست [[یوسف (پیامبر)|حضرت یوسف(ع)]] از ساقی، جهت یادآوری او نزد شاه بعد از آزادی از زندان و اقامت یوسف(ع) پس از این تقاضا اشاره دارد.  

در قسمت دیگری از این آیه، تعبیر «فَأَنْسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ» به کار برده شد که به نظر بیشتر مفسران ضمیر در «فَأَنْسَاهُ» به یوسف(ع) برگشت می‌کند، به این معنا که [[شیطان]]، خدا را از یاد یوسف برد و به همین دلیل برای رهایی به غیر متوسل شد و [[خدا|خداوند]] نیز به‌این‌خاطر، چند سال او را در زندان قرار داد و [[ثواب و عقاب|عقاب]] کرد. این قول منتسب به [[حدیث|روایات]] نیز هست که [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از این فعل حضرت یوسف به [[ترک اولی]] و [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] این روایات را مخالف با نص قرآن ذکر کرده است و معتقد به برگشت ضمیر به ساقی شاه است.  

برخی از مفسران شیعه، منظور از بضع سنین و زمان اقامت حضرت یوسف(ع) را که در [[قرآن]] به بضع سنین تعبیر شده، هفت سال ذکر کرده‌اند.