Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۹۹۳
ویرایش
طریقت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طریقت''' در تصوف اسلامی، راهی برای رسیدن بندگان به خدا و معرفت اوست. برای پیمودن این راه، نظام نظری و عملی گسترده‌ای به‌عنوان طریقت‌های صوفیانه ایجاد شده است. در [[تصوف|تصوف اسلامی]]، مفهوم طریقت در کنار دو مفهوم شریعت و حقیقت قرار دارد. در طریقت، اتصال معنوی به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] الزامی دانسته شده و به باور اغلب صوفیان این اتصال به‌واسطه [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] برقرار می‌شود. برخی ظهور طریقت را ناشی از تعلیم و تربیت [[امامان شیعه|ائمه شیعه(ع)]] دانسته‌اند. | '''طریقت''' در تصوف اسلامی، راهی برای رسیدن بندگان به خدا و معرفت اوست. برای پیمودن این راه، نظام نظری و عملی گسترده‌ای به‌عنوان طریقت‌های صوفیانه ایجاد شده است. در [[تصوف|تصوف اسلامی]]، مفهوم طریقت در کنار دو مفهوم شریعت و حقیقت قرار دارد. در طریقت، اتصال معنوی به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] الزامی دانسته شده و به باور اغلب صوفیان این اتصال به‌واسطه [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] برقرار می‌شود. برخی ظهور طریقت را ناشی از تعلیم و تربیت [[امامان شیعه|ائمه شیعه(ع)]] دانسته‌اند. | ||
طریقت را دربرگیرنده اصول سلوک معنوی در [[اسلام]] و اصلی‌ترین عامل حفظ و انتقال تعالیم صوفیه در جهان اسلام دانسته‌اند. برای طریقت منازلی ترسیم شده که سالک باید طی سفر معنوی خود در آنها اقامت کند. طریقت را عامل اصلی گسترش اسلام در برخی مناطق جهان می‌دانند. اهل طریقت پیروانی هم از [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و هم از [[شیعه]] دارد. اعتقاد به پیروی کامل از امام زنده از اعتقادات اصلی در طریقه‌های شیعی، چون [[نعمت اللهیه]]، [[ذهبیه]] و [[خاکساریه]] است. | |||
طریقت را | پیدایش طریقت در تاریخ تصوف اسلامی را هم‌زمان با پیدایش نظام آموزشی [[خانقاه]] در نیمه دوم [[قرن سوم قمری]] دانسته‌اند. اواخر سده پنجم تا اواخر سده هفتم قمری را از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ تصوف به‌جهت پیدایش کهن‌ترین و اصلی‌ترین طریقه‌ها قلمداد کرده‌اند. گفته شده که در این دوره، طریقه‌هایی تأسیس شد که موجب نزدیکی تصوف به تشیع شدند. اواخر دوره زندیه تا اوایل دوره قاجاریه را دوران شکوفایی دوباره طریقه‌های شیعی ایران برشمرده‌اند. این شکوفایی با مخالفت برخی از سرسخت‌ترین مخالفان طریقت و تصوف از فقیهان شیعه همراه بوده است. | ||
افکار و آداب متفاوت اهل طریقت مورد انتقاد عالمان مذاهب مختلف اسلامی، از جمله عالمان شیعه، قرار گرفته است. [[مرتضی مطهری]] قرار دادن طریقت و حقیقت در مقابل شریعت را از مهم‌ترین اختلافات میان صوفیان و فقیهان اسلامی می‌داند. شیوه زندگی صوفیانه، خانقاه‌نشینی، آموزش خاص خانقاهی، [[غناء]] و [[سماع]] از دیگر موارد انتقاد بر طریقت شمرده شده است. گفته شده که عالمان شیعه بیشترین نقدها را بر طریقت وارد کرده‌اند؛ کسانی چون [[شیخ مفید]]، [[علامه حلی]]، [[ملاصدرا]] و [[شیخ حر عاملی]]. | |||
==تعریف و جایگاه== | ==تعریف و جایگاه== | ||