آیه ۳۰ سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۳۰ سوره فصلت از نزول [[فرشته|فرشتگان]] بر مؤمنان راسخ سخن گفته و اینکه به آنها دو بشارت داده می‌شود؛ اول عدم حزن و ترس از عذاب آخرت و دوم ورود به [[بهشت|بهشت موعود]].<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۳۸۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۲۷۲.</ref> [[محمد صادقی تهرانی|آیت‌الله صادقی تهرانی]] در [[الفرقان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر الفرقان]]، این آیه را به «آیه استقامت» نام‌گذاری کرده است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۴۰۶ق، ج۲۶، ص۷۲.</ref> طبق آنچه در تفاسیر شیعه ذیل این آیه آمده، انسان در پرتو [[ایمان]] و استقامت می‌تواند به جایی برسد که ملائکه الهی با شادمانی بر او نازل شوند<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،ج۲۰، ص۲۷۲.</ref> و به ایشان مژده دهند که [[خدا]] از عمل آنها آگاهی دارد و از تلاش آنان خشنود است و برایشان جایگاه افتخارآمیزی آماده کرده است؛<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۴۹۱. </ref> البته در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]  و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] به این نکته اشاره شده که نزول فرشتگان و بشارت دادن آنان به مؤمنان، در زندگی دنیایی نیست،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۳۹۰.</ref> بلکه هنگام [[مرگ]] یا زمان بیرون آمدن از [[قبر]] و یا هنگام [[قیامت]] اتفاق خواهد افتاد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۲۱. </ref>