آیه ۳۰ سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات کلی ==

طبق آنچه در تفاسیر شیعه ذیل این آیه آمده، انسان در پرتو [[ایمان]] و استقامت می‌تواند به جایی برسد که ملائکه الهی بر او نازل شوند<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،ج۲۰، ص۲۷۲.</ref> و به ایشان مژده دهند که [[خدا]] از عمل آنها خشنود است و برایشان جایگاه افتخارآمیزی آماده کرده است.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۴۹۱. </ref> در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]  و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] به این نکته اشاره شده که نزول فرشتگان و بشارت دادن آنان به مؤمنان، در زندگی دنیایی نیست،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۳۹۰.</ref> بلکه هنگام [[مرگ]] یا زمان بیرون آمدن از [[قبر]] و یا هنگام [[قیامت]] اتفاق خواهد افتاد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۲۱. </ref> البته طبق آنچه در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده، اشاره به نزول فرشتگان در زمان مرگ بر انسان مؤمن در [[حدیث|روایات]] و [[تفسیر قرآن|تفاسیر]]، به‌عنوان یک مصداق روشن از این مفهوم گسترده است، در حالی که بر اساس دیگر آیات، فرشتگان نه تنها پس از زندگی دنیوی، بلکه به‌صورت دائم در این دنیا نیز بر مؤمنان نازل می‌شوند و به آنها نه با زبان و الفاظ بلکه با بشارت‌هایی که با گوش جان می‌شنوند، به آنها آرامش و ثبات قدم می‌دهند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،ج۲۰، ص۲۷۳-۲۷۴.</ref>