همسران پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

ساده‌زیستی، پرهیز از [[تبرج|تَبَرُّج]] و خوب سخن گفتن از جمله دستورهای خدا به همسران پیامبر است. همچنین به مسلمانان دستور داده شده است که با همسران پیامبر از پشت پرده سخن بگویند و پس از [[رحلت پیامبر(ص)|رحلت پیامبر]] با آنان ازدواج نکنند.

مسلمانان به [[پاکدامنی]] همسران پیامبر باور دارند و توهین و اهانت به آنان را جایز نمی‌دانند. البته از عملکرد [[عایشه]] در حوادث پس از رحلت پیامبر مانند [[جنگ جمل]] انتقاد دارند.

همه مسلمانان به [[پاکدامنی]] همسران پیامبر باور دارند. با این حال برخی از [[وهابیان]] به [[شیعیان]] نسبت می‌دهند که آنان به همسران پیامبر نسبت ناروا می‌دهند. هرچند عالمان شیعه و برخی از اهل‌سنت به عملکرد برخی از همسران پیامبر در حوادث پس از [[رحلت پیامبر(ص)|رحلت پیامبر]] مانند نقش عایشه در شکل‌گیری [[جنگ جمل]] و دشمنی او با امام علی(ع) انتقاد دارند<ref>نگاه کنید به حسینی فیروزآبادی، سبعة من السلف، ۱۴۱۷ق، ص۲۵۸-۲۶۹.</ref> اما به هیچ یک از همسران پیامبر نسبت ناروا نداده و اهانت به آنان را جایز نمی‎‌دانند.<ref>میلان نورانی، «بررسی دیدگاه علمای شیعه، در مورد همسران پیامبر»، ص۵۶-۵۸.</ref> به عنوان نمونه [[سید مرتضی]] متکلم شیعه قرن پنجم قمری آلودگی همسران پیامبران به [[فحشا]] را با [[عصمت پیامبران]] ناسازگار می‌داند؛ زیرا به اعتقاد [[امامیه]]، [[پیامبران]] از هر آنچه که مایه نفرت و دوری مردم از آنها باشد، مصون‌اند.<ref>سید مرتضی، امالی، ۱۹۹۸م، ج۱، ص۵۰۳.</ref> [[شیخ طوسی]] نیز در  [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر تبیان]] تصریح کرده به این که هیچ یک از همسران پیامبران ناپاک دامن نبوده‌اند زیرا این کار هم باعث گریز مردم از پیامبر می‌شود و هم مایه ننگ و عار اوست و بدون شک هر کس چنین سخن غیر عالمانه را بگوید  و چنین تهمتی بزند خطای بزرگی مرتکب گشته است.<ref>طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۴۹۵.