ارکان نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

رُکن به معنای اساس و ستون هر چیز، و در عبادات شرعی، جزئی است که کم و زیاد کردن عمدی یا سهوی آن موجب بُطلان [[عبادت]] می‌شود.<ref> محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۲؛ نجفی، جواهرالکلام، ج۹، ص ۲۳۹.</ref>  برخی اجزاء [[نماز]]، [[حج]] و [[عمره]]، رکن آنها به شمرده می‌شود.<ref>خمینی، تحریرالوسیله، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی( ره)، ج۱، ص۱۵۳.</ref>

منظور از نیت همان انجام نماز به قصد انجام فرمان خداوند و تقرب به اوست که از آن گاهی به داشتن داعی(قصد) تعبیر می‌شود. حاضر ساختن چیزی در ذهن یا جاری ساختن الفاظی بر زبان در نیت لازم نیست.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۳۴.</ref> مراد از قیام، ایستاده بودن هنگام تکبیرة الإحرام و همچنین قیام متّصل به رکوع است یعنی از حالت ایستاده به رکوع رفتن.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref><br>

برخی، رو به [[قبله]] بودن در حال اختیار را هم از ارکان نماز برشمرده‌اند؛<ref>ابن‌حمزه طوسی، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۹۳.</ref> چنانکه از برخی فقهای گذشته، رکن بودن قرائت نیز نقل شده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، مکتبة المرتضویة، ج۱، ص۱۰۵.</ref>

==حذف یا اضافه کردن رکن==

مشهور فقها، زیاد و کم کردن سهوی یا عمدی ارکان نماز را موجب باطل شدن [[نماز]] می‌دانند،<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، انتشارات علمیه اسلامیه، ج۱، ص۶۴۴.</ref> ولی برخی معتقدند اضافه کردن سهوی رکن، نماز را باطل نمی‌کند.<ref> نجفی، جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۲۳۹-۲۴۱.</ref> [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|صاحب عروه]] زیادی در نیت نماز را قابل تصور نمی‌داند؛ یعنی قصد و تصور دوبارهٔ صورت نماز در ذهن، نماز را باطل نمی‌کند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۳۳.</ref><br>

به گفته فقیهان، اگر نمازگزار، رکنی را فراموش کند، تا زمانی که وارد رکن بعدی نشده، باید آن را ادا کند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۱۲، ص۲۳۸-۲۳۹.</ref>

*طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، قم، دار التفسیر، اسماعیلیان، ۱۴۱۹ق.

*طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، به کوشش محمدباقر بهبودی، تهران، مکتبة المرتضویة، بی‌تا.

*نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق.