ارکان نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

رُکن به معنای اساس و ستون هر چیز، و در عبادات شرعی، جزئی است که کم و زیاد کردن عمدی یا سهوی آن موجب بُطلان [[عبادت]] می‌شود.<ref> محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۲؛ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج۹، ص ۲۳۹.</ref>  برخی اجزاء [[نماز]]، [[حج]] و [[عمره]]، رکن آنها به شمرده می‌شود.<ref>خمینی، تحریرالوسیله، ناشر: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى( ره)، ج۱، ص۱۵۳.</ref>

منظور از نیت همان انجام نماز به قصد انجام فرمان خداوند و تقرب به اوست که از آن گاهی به داشتن داعی(قصد) تعبیر می شود. حاضر ساختن چیزی در ذهن یا جاری ساختن الفاظی بر زبان در نیت لازم نیست.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۳۴.</ref> مراد از قیام، ایستاده بودن هنگام تکبیرة الإحرام و همچنین قیام متّصل به رکوع است یعنی از حالت ایستاده به رکوع رفتن.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref>

برخی رو به [[قبله]] بودن در حال اختیار را هم از ارکان نماز برشمرده‌اند؛<ref>ابن حمزه طوسی، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۹۳.</ref> چنانکه از برخی فقهای گذشته، رکن بودن قرائت نیز نقل شده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، مکتبة المرتضویة، ج۱، ص۱۰۵.</ref>

*ابن حمزه طوسی، محمد بن علی، الوسیلة الی نیل الفضیلة، تحقیق محمد الحسون، قم، مکتبة آیت الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۸ق.