پرش به محتوا

اصل استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اصل اِسْتِصْحاب ''' یا '''استصحاب''' حکم به بقای چیزی که قبلا یقین به وجود آن داشته است. استصحاب از اصطلاحات علم [[اصول فقه]] و یکی از  ادله‌هایی است؛ که [[فقیه]] در صورت نیافتن [[آیه]] یا [[حدیث|روایتی]] معتبر در یک مسئله فقهی بر اساس شروط خاصی به قاعده استصحاب رجوع می‌کند و هم [[تقلید (فقه)|مقلد]] در موارد شک در موضوعات خارجی این قاعده را جاری می‌کند.
'''اصل اِسْتِصْحاب ''' یا '''استصحاب''' حکم به بقای چیزی که قبلا یقین به وجود آن داشته است. استصحاب از اصطلاحات علم [[اصول فقه]] و یکی از  ادله‌هایی است؛ که [[فقیه]] در صورت نیافتن [[آیه]] یا [[حدیث|روایتی]] معتبر در یک مسئله فقهی بر اساس شروط خاصی به قاعده استصحاب رجوع می‌کند و هم [[تقلید (فقه)|مقلد]] در موارد شک در موضوعات خارجی این قاعده را جاری می‌کند.


استصحاب زمانی کاربرد دارد که مکلف در مورد وضعیت فعلی چیزی تردید و در مورد وضعیت قبلی آن یقین داشته باشد و فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذارد، مگر آنکه خلافش ثابت گردد. برای مثال اگر یقین دارد که لباسش قبلا پاک بوده ولی الان شک دارد که [[نجس]] شده یا خیر، مطابق قاعدۀ استصحاب، حالت یقین سابق (پاکی لباس) را تا زمان حال(که شک دارد) ادامه می‌دهد و به شک خود اعتنا نمی‌کند.
استصحاب زمانی کاربرد دارد که مکلف در مورد وضعیت فعلی چیزی تردید و در مورد وضعیت قبلی آن یقین داشته باشد. در این حالت مکلف با به کار گیری استصحاب، فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذارد. برای مثال اگر یقین دارد که لباسش قبلا پاک بوده ولی الان شک دارد که [[نجس]] شده یا خیر، مطابق قاعدۀ استصحاب، حالت یقین سابق (پاکی لباس) را تا زمان حال(که شک دارد) ادامه می‌دهد و به شک خود اعتنا نمی‌کند.


== مفهوم شناسی ==
== مفهوم شناسی ==
۱۳۶

ویرایش