کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اصلی|مولود کعبه}}[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در داخل کعبه متولد شد.<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۵</ref> برخی منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نیز این واقعه را گزارش کرده‌اند.<ref>حافظ نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۹۳.</ref>

پنج سال پیش از [[بعثت|بعثت پیامبر اسلام]]، در [[مکه]]، سیلی جاری شد و کعبه را ویران کرد.<ref name=":1" /> پس از سیل و خرابی کعبه، [[قبیله قریش|قریش]] به بازسازی آن همت گمارد.<ref name=":3" /> در هنگام بازسازی، هر قبیله، خواستار نصب حجرالاسود بود. اختلاف شدت گرفت و سرانجام با پیشنهاد [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]، سنگ را در لباسی گذاشته، اطراف آن، به رؤسای قریش سپرده شد و چون به مکان آن رسیدند، پیامبر سنگ را با دست خود برداشت و در جای مخصوص گذاشت.<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۹۹۷م، ج۳، ص۴۸۷.</ref>

{{اصلی|اصحاب فیل|عام الفیل|ابرهه}}[[ابرهه]]، فرمانروای [[یمن]] در سال ۵۷۱م به قصد ویران ساختن کعبه، به مکه حمله کرد. هنگامی که به آنجا رسیدند، با معجزه الهی، پرندگانی از آسمان بارانی از سنگریزه بر آنها فرو ریختند و سپاه ابرهه را نابود ساختند.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۴۲–۳۴۵</ref>

در پی امتناع [[عبدالله بن زبیر]] از بیعت با [[یزید بن معاویه|یزید]]، سپاهی به فرماندهی [[حصین بن نمیر|حُصَین بن نمیر]] برای مبارزه با او عازم [[مکه]] شد. در [[محرم (ماه)|ماه محرم]] در [[سال ۶۴ هجری قمری|سال۶۴ق]] به [[مکه]] رسید و در [[ربیع الاول]] همان سال، با منجنیق به سپاه ابن‌زبیر حمله کردند که در این حمله، به کعبه آسیب جدی وارد شد.<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۹۹۷م، ج۱۱، ص۶۳۴.</ref>

در [[ذی‌الحجة|ذی‌الحجه]] [[سال ۳۱۷ هجری قمری|سال ۳۱۷ق]]، [[قرمطیان|قِرمَطیان]] به مکه یورش بردند. آنها [[حجرالاسود]] را از کعبه کندند و با خود بردند و در سال ۳۳۹ق در مقابل دریافت مبلغی، آن را به کعبه بازگرداندند.<ref>دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۰–۱۹۲.</ref>

{{جعبه نقل قول|عبید زاکانی:{{سخ}}کسی وصال تو ای کعبهٔ مراد نیافت{{سخ}} که باطنش به خرابات و ظاهرش باتوست<ref>شجاعی، «کعبه در آیینه شعر»، ص۱۱۸.</ref>}}

{{جعبه نقل قول|سعدی:{{سخ}}عبدالقادر گیلانی رحمة الله علیه را دیدند در حرم کعبه روی بر حصبا نهاده همی گفت: ای خداوند ببخشای! وگر هر آینه مستوجب عقوبتم، در روز قیامتم نابینا برانگیز تا در روی نیکان شرمسار نشوم.<ref>سعدی، [https://ganjoor.net/saadi/golestan/gbab2/sh3 گلستان، باب دوم در اخلاق درویشان، حکایت شمارهٔ ۳]، سایت گنجور.</ref>}}

 

{{شعر۲|چون طهارت نَبُوَد کعبه و بتخانه یکی‌ست|نَبُوَد خیر در آن خانه که عصمت نبود<ref>حافظ، «[https://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh208 غزل شمارهٔ ۲۰۸]»، سایت گنجور.</ref>}}

 

{{شعر۲|در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم|سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور<ref>حافظ، [https://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh255 «غزلیات»غزل شمارهٔ ۲۵۵]، سایت گنجور.</ref>}}