شیخین
شیخین، به معنای دو شیخ یا دو بزرگ، اصطلاحی است كه در حوزههای گوناگون به افراد مختلفی اشاره دارد:
- در اصطلاح اهل سنت و بهویژه در منابع تاریخی به ابوبکر بن ابیقحافه و عمر بن خطاب، دو خلیفه نخست از خلفای سهگانه گفته میشود. [۱]
- در اصطلاح متکلمان اهل سنت به ابوهاشم و ابوعلی جُبّایی (محمد بن عبدالوهاب بن سلام (۲۳۵- ۳۰۳ق.نظریه پرداز معتزلی)[۲] اطلاق میگردد.
- در اصطلاح فقهای شیعه به شیخ مفید و شیخ طوسی اشاره دارد. [۳]
- در اصطلاح برخی از فقهای اهل سنت به رافعی و نووی اطلاق میشود.
- در کتب حنفیه به ابوحنیفه و ابویوسف قاضی نیز اشاره دارد.[۴]
پانویس
منابع
- محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، ۱۳۹۲ش.
- مدرس تبریزی، میرزا محمدعلی، ریحانة الادب، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش.
- پاکتچی، احمد، «جبایی، ابوعلی»، در دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۷، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۸ش.