آیه ۶۳ سوره شعراء

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از شعراء)
آیه ۶۳ سوره شعراء
مشخصات آیه
واقع در سورهسوره شعراء
شماره آیه۶۳
جزء۱۹
اطلاعات محتوایی
مکان نزولمکه
موضوعمعجزه شکافتن دریا توسط موسی(ع)
آیات مرتبطآیه ۵۰ سوره بقره، آیه ۲۴ سوره دخان، آیه ۷۷ سوره طه


آیه ۶۳ سوره شُعَراء بخشی از داستان موسی و بنی‌اسرائیل در قرآن است و به عبور بنی‌اسرائیل از دریا با عصای موسی اشاره می‌کند. بر اساس این آیه خدا به حضرت موسی(ع) وحی کرده است که عصایش را به دریا بزند و با این کار دریا شکافته شد.

فَأَوْحَینَا إِلَیٰ مُوسَیٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاک الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَکانَ کلُّ فِرْقٍ کالطَّوْدِ الْعَظِیمِ ترجمه: و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» [عصایش را به دریا زد] و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود.[۱]

به نقل از تفسیر نمونه بعد از ماجرای ایمان آوردن ساحران به موسی(ع) و خدای او، زمینه مساعدی برای تبلیغ دین فراهم شد و موسی(ع) سالیان متمادی تبلیغ آیین خود کرد. او با آوردن معجزات متعدد با بنی‌اسرائیل اتمام حجت نمود.[۲] بعد از مشخص شدن مومنان از کافران دستور الهی بر کوچ شبانه از مصر رسید و خدا خبر از تعقیب شدن توسط فرعونیان را به او داد.[۳] نتیجه این تعقیب، محاصره شدن بنی‌اسرائیل میان فرعونیان و دریا بود. بنی‌اسرائیل مضطرب و وحشت‌زده، مطمئن به غلبه فرعونیان بر آنها بودند.[۴] به گفته مکارم شیرازی در تفسیر آیه ۶۲ سوره شعراء موسی تشویش و اضطراب آنها را بی‌جا دانست و وعده هدایت الهی را داد.[۵] و بر اساس آیه ۶۳ وحی به موسی(ع) نازل شد که عصایت را به دریا بزن. دریا شکافت و آبها با روی هم قرار گرفتن، مانند کوهی بزرگ گشتند و در میان دریا راهی نمایان شد.[۶] بنابر روایات هنگامی که عصای موسی به دریا برخورد کرد و آن را شکافت ۱۲ راه در میان دریا پدیدار شد و هر گروهی از بنی‌اسرائیل از راهی رفتند.[۷]

مکارم شیرازی این دستور را یک نقشه الهی برای نابودی و عذاب کافران دانسته است.[۸] خداوند در آیه ۲۴ سوره دخان وعده هلاکت فرعونیان را در کنار امر به کوچ شبانه آنها بیان کرده است.[۹] و در آیه ۷۷ سوره طه از خشک بودن این مسیرها خبر داده است.[۱۰] به گفته محمدجواد مغنیه هنگامی که دریا شکافت فرعون این اتفاق را برای اطرافیانش به نفع خود تفسیر کرد و به آنها گفت دریا به فرمان من شکافته شده و دشمنانم را غرق خواهد کرد اما خود گرفتار شد.[۱۱]


پانویس

  1. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۷۰.
  2. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۲۴-۲۴۴.
  3. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۲۴-۲۴۴، سوره شعراء، آیه۵۲.
  4. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
  5. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
  6. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
  7. بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۴ ص۱۷۱.
  8. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۳۶.
  9. سوره دخان، آیه ۲۴.
  10. سوره طه، آیه۷۷.
  11. مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۹.

منابع

  • بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، موسسة البعثة، ۱۴۱۵ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، قم، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش.
  • مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، قم،‌ دار الکتاب الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.