آیه ۶۳ سوره شعراء
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| واقع در سوره | سوره شعراء |
| شماره آیه | ۶۳ |
| جزء | ۱۹ |
| اطلاعات محتوایی | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | معجزه شکافتن دریا توسط موسی(ع) |
| آیات مرتبط | آیه ۵۰ سوره بقره، آیه ۲۴ سوره دخان، آیه ۷۷ سوره طه |
آیه ۶۳ سوره شُعَراء بخشی از داستان موسی و بنی‌اسرائیل در قرآن است و به عبور بنی‌اسرائیل از دریا با عصای موسی اشاره می‌کند. بر اساس این آیه خدا به حضرت موسی(ع) وحی کرده است که عصایش را به دریا بزند و با این کار دریا شکافته شد.
فَأَوْحَینَا إِلَیٰ مُوسَیٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاک الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَکانَ کلُّ فِرْقٍ کالطَّوْدِ الْعَظِیمِ ترجمه: و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» [عصایش را به دریا زد] و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود.[۱]
به نقل از تفسیر نمونه بعد از ماجرای ایمان آوردن ساحران به موسی(ع) و خدای او، زمینه مساعدی برای تبلیغ دین فراهم شد و موسی(ع) سالیان متمادی تبلیغ آیین خود کرد. او با آوردن معجزات متعدد با بنی‌اسرائیل اتمام حجت نمود.[۲] بعد از مشخص شدن مومنان از کافران دستور الهی بر کوچ شبانه از مصر رسید و خدا خبر از تعقیب شدن توسط فرعونیان را به او داد.[۳] نتیجه این تعقیب، محاصره شدن بنی‌اسرائیل میان فرعونیان و دریا بود. بنی‌اسرائیل مضطرب و وحشت‌زده، مطمئن به غلبه فرعونیان بر آنها بودند.[۴] به گفته مکارم شیرازی در تفسیر آیه ۶۲ سوره شعراء موسی تشویش و اضطراب آنها را بی‌جا دانست و وعده هدایت الهی را داد.[۵] و بر اساس آیه ۶۳ وحی به موسی(ع) نازل شد که عصایت را به دریا بزن. دریا شکافت و آبها با روی هم قرار گرفتن، مانند کوهی بزرگ گشتند و در میان دریا راهی نمایان شد.[۶] بنابر روایات هنگامی که عصای موسی به دریا برخورد کرد و آن را شکافت ۱۲ راه در میان دریا پدیدار شد و هر گروهی از بنی‌اسرائیل از راهی رفتند.[۷]
مکارم شیرازی این دستور را یک نقشه الهی برای نابودی و عذاب کافران دانسته است.[۸] خداوند در آیه ۲۴ سوره دخان وعده هلاکت فرعونیان را در کنار امر به کوچ شبانه آنها بیان کرده است.[۹] و در آیه ۷۷ سوره طه از خشک بودن این مسیرها خبر داده است.[۱۰] به گفته محمدجواد مغنیه هنگامی که دریا شکافت فرعون این اتفاق را برای اطرافیانش به نفع خود تفسیر کرد و به آنها گفت دریا به فرمان من شکافته شده و دشمنانم را غرق خواهد کرد اما خود گرفتار شد.[۱۱]
پانویس
- ↑ مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۲۴-۲۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۲۴-۲۴۴، سوره شعراء، آیه۵۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۴ ص۱۷۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ص۲۳۶.
- ↑ سوره دخان، آیه ۲۴.
- ↑ سوره طه، آیه۷۷.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۹.
منابع
- بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، موسسة البعثة، ۱۴۱۵ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، قم، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش.
- مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، قم، دار الکتاب الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.