بحث کاربر:Fouladi/بایگانی ۱
ابن براج در کجا مدفون استsarsm
سلام. نامه 31 و نامه 53 نهج البلاغه مدتهاست كه نيمه كاره مانده اند.mkhaghanif (بحث) ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۴:۲۸ (IRST)
و كذلك خطبة الغراء و خطبة الاشباح بقيتا بلا متن و بلا شرح. mkhaghanif (بحث) ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۴:۳۱ (IRST)
گفتم شايد فراموش كرده باشيد. mkhaghanif (بحث) ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۴:۳۵ (IRST)
مناظره امام رضا با صابئین رو ببینید. تو صفحه بازخوردش یه نفر مطلبی نوشته mkhaghanif (بحث) ۶ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۵۱ (IRST)
سوره حمد
بد نيست در مدخل سوره فاتحه برخي از تفسيرهاي سوره حمد كه مجزا نوشته شدهاند معرفي شوندmkhaghanif (بحث) ۱۱ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۲۰:۴۶ (IRST) ............ سلام اینجا اینترنت قطع بود تازه وصل شده و من از سر بی کاری سوره ها را تایپ می کردم، منابع را می آورم. ممنون--Mahboobi (بحث) ۱۳ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۴۶ (IRST)
مقاله برگزیده
طرف سلام، مشکل این متن زیر چی بود که تغییر دادی مقاله برگزیده رو؟--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۱۸ (IRST)
((هم نامی از 13 جمادی الاول در شهادت آمده و هم بیستم جمادی الثانی در تولد ذکر شده)) _____________
فاطمه(س)؛ دختر پیامبر اسلام(ص) و خدیجه کبری(س) در مکه و در خانه پیامبر(ص) متولد شد.
درباره تاریخ ولادتش در منابع شیعه و سنی، اختلاف نظر وجود دارد. اهل سنت ولادت وی را پنج سال پیش از بعثت و شیعیان ولادت ایشان را بیستم جمادی الثانی سال پنج بعثت می دانند.
حضرت زهرا(س)، همسر امام علی(ع) و یکی از پنج تن آل عبا(اصحاب کساء) و در نزد شیعیان دوازده امامی یکی از چهارده معصوم میباشد.
امام دوم و سوم شیعیان از فرزندان اویند. وی تنها زن همراه پیامبر(ص) در روز مباهله با نصارای نجران بود.
وی با ابوبکر بیعت نکرد و قاطعانه در مقابل وی ایستاد. خطبه فدکیه وی در جریان غصب فدک و دفاع از خلافت امام علی(ع) معروف است.
فاطمه(س) بعد از رحلت پیامبر(س)، در روز سیزدهم جمادی الاول یا سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری قمری در مدینه درگذشت و شبانه و مخفیانه مدفون شد.
ادامه...
- پاسخ: سلام. اولاً اگر مقاله برگزیده است باید شناسه اش چنان باشد که همان به صفحه اصلی منتقل شود نه اینکه چیزی اضافه شود. مثل کاری که در مورد آیه تطهیر انجام داده بودید که شناسه مقاله یک سطر و نیم بود و شناسه ای دیگر در صفحه اصلی گذاشته بودید که آنهم ناقص و دارای اشکالات نگارشی بود و اگر دقت کرده باشید دیروز بنده اندکی آن را تکمیل نمودم. ثانیاً اختلافی بودن تاریخ ولادت و وفات کسی نیازی به یادکرد در شناسه ندارد به خصوص که در مورد بحث، در جعبه اطلاعات اختلافی بودن سن قید شده است و خواننده با رفتن به لینک ادامه بدان دست می یابد و همین که مقاله در نوشتار پیشنهادی هفته آمده است خواننده مناسبت آن را با این ایام متوجه می شود.--Fouladi (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۳۶ (IRST)
__________
- به نظرم باید جلسه ای با آقای حقانی داشته باشم درباره مقاله برگزیده، زیرا برخی مقالات شناسه اش بسیار ناقص و کوتاه است و اگر آنرا در مقاله برگزیده صفحه اصلی سایت بگذاریم، جالب نخواهد بود؛ که در این صورت باید از متن کل مقاله نیز در مقاله برگزیده بگنجانیم.--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۵۱ (IRST)
- ببخشید اصلاً چنین مقالاتی با وصف مذکور، در حد برگزیده نیستند و ابتدا با کیفیت آنها خواه علمی و خواه ویکی بودن، ارتقا داده شود و بعد به عنوان مقاله برگزیده مطرح گردد. لطفاً شرایط مقاله برگزیده را در ویکی پدیا ببینید.--Fouladi (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۲:۱۳ (IRST)
_________
- از آنجایی که ما می خواهیم به مناسبتهای تاریخی هفته، مقاله برگزیده بگذاریم بنابراین گاهی مجبوریم از برخی مقالات که به حد مناسب هم نرسیده استفاده کنیم؛ مثل مقاله حوزه علمیه، یا کتاب های معروف شیعی. در هر حال ناچاریم علاوه بر شناسه خود مقاله، از متن مقاله نیز به مقاله برگزیده اضافه نماییم. اگر شناسه تکمیل و مناسب باشد که نیازی به دخل و تصرف نخواهد بود.--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۲:۴۱ (IRST)
خطبه متقین
در خطبه های نهج البلاغه خوب است متن خود خطبه نیز بیاید(حال در ضمن خود مقاله یا در مقاله ای جدا) مثلا در خطبه متقین متن خطبه وجود ندارد.--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۷ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۳۲ (IRST)
مقاله برگزیده
در مقاله برگزیده پانویس ها را پاک کن که عدد [1] و [2] از مقاله برگزیده پاک شود. صفحه را حفاظت کرده بودی و نشد انجام دهم.--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۸ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۸:۱۸ (IRST)
کدام بهتر است؟
به نظرت اگر کلمه ای در تیتر بود همانجا مدخلش کنیم؟
مثال:
تیتر: (( معجزه حرکت درخت ))
در این خطبه یکی از معجزات پیامبر (ص) که به درخواست بزرگان قریش بوده است چنین ذکر شده است:
در اینجا آیا "معجزه" در تیتر مدخل شود یا در متن پایین؟
البته در ویکی پدیا ندیدم در تیتری مدخلی درست شده باشد.--سید محمد ناظم زاده (بحث) ۱۸ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۲۰:۰۱ (IRST)
بهاء الدین عاملی
با عرض سلام و تبریک سال نو خدمت شما دوست گرامی لطفا به پانویس و منابع مدخل بهاء الدین عاملی نگاهی بیندازید. من باهاش یه کم ور رفتم ولی نتونستم درستش کنم. خیلی درهم رفتگی داره.--A.atashinsadaf (بحث) ۲۶ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۲۸ (IRDT)
اسماء دختر عمیس
- ↑ نیز نك: S , 2 EI.
- یز: 2 , S
در منابع وپانویس امده مفهوم نیست
چه کنیم بهتر است؟
- در صفحه دوستان بگذاریم؟
- به ایمیلشان بفرستیم؟
- پرینت بگیریم؟
- هیچکدام
در زبان فارسی امروز کاربردهای نادرستی در نوشتهها و گفتهها دیده میشود. شرط یک نوشتهی خوب جز محتوای علمی و دقیق آن، خالی بودن از غلطهای زبانی است. در این صفحه تعدادی از پرکاربردترین اشتباههای نگارشی را میآوریم تا از کاربرد موارد مشابه پرهیز کنیم و یا در صورت مشاهده در نوشتههای دیگران، آنها را اصلاح کنیم.
واژههای اضافه و بینقش را به کار نبریم
از کاربرد واژههای زائد و بینقش در جمله پرهیز کنیم. به جملههای بینقش «حشو» میگویند. نمونههایی از حشوهای پرکاربرد در زبان فارسی عبارتند از :
سیر گردش کار، سال عامالفیل، شب لیلةالقدر، فرشتهی ملکالموت، فینال آخر، استارت شروع، نیمرخ صورت، سوابق گذشته، حسنِ خوب، درخت نخل خرما، دستبند دست، ریسک خطرناک، مدخل ورودی، پس در این صورت، پارسال گذشته، مسلّح به سلاح، بازنویسی دوباره، اوج قلّهی کوه، سن...سالگی، از قبل پیشبینی کردن، نزول به پایین، عروج به بالا، سقوط به پایین، ابر هوا، مرغک کوچک، عسل شیرین، تخممرغ کبوتر، رایحهی بوی خوش، روغن چرب، مفید فایده، مثمر ثمر، روزنامههای روزانه، متحّد شدن با هم، دوباره بازگشتن، احاطه از هر طرف، سایر...دیگر، دیشبِ گذشته و ...
جملههای روشن و گویا بنویسیم
جملهها باید آن چنان روشن و گویا باشندکه از آنها دو یا چند برداشت نشود:
۱: آنها هشت خواهر و برادرند.
الف) آنها هشت خواهر و هشت برادرند؟
ب) آنها جمعاً هشت خواهر و برادرند؟
۲: سرقت خرگوشها از باغ وحش افزایش یافت.
الف) سرقت خود خرگوشها؟
ب) خرگوشهای سارق که از باغ وحش دزدی میکنند؟
۳:حسین دوست بیست سالهی من است.
الف) حسین بیست سال با من دوست است؟
ب) حسین دوست من است و بیست سال دارد؟
تعابیر درست و بدون تکلف به کار ببریم
از کاربرد تعابیر نامناسب و تکلّفهای کلامی و الگوهای بیگانه پرهیز کنیم. نوشتهها و عبارتها باید گویا و قابل فهم باشند.
- او میرود تا به نتایج عالی دست یابد = او نزدیک است که به نتایج عالی دست یابد.
- خیابانها از کثیفی رنج میبرند = خیابانها کثیف هستند.
- در راستای کاهش پیشرفت مطالعه و کتابخوانی = برای کند شدن پیشرفت مطالعه و کتابخوانی.
- میتوانیم روی او حساب کنیم. = میتوانیم از او استفاده کنیم. (بهره بگیریم)
- جوانان به فوتبال پربها میدهند. جوانان به فوتبال توجّه میکنند.
- اسرار به بیرون نشت کرد = اسرار به بیرون راه یافت.
- امسال بهار خوبی را تجربه کردیم = امسال بهار خوبی داشتیم.
- زلزلهی منجیل از تلفات زیادی برخوردار بود. = زلزلهی منجیل تلفات زیادی داشت.
گفتار را از نوشتار جدا کنیم
تکیه کلامهای گفتاری نباید در نوشته راه یابند.
- عرض کنم که کتاب عامل رشد و شکوفایی جامعه است.
- گلستان سعدی به عنوان بزرگترین اثر منثور فارسی است.
- به قول معروف او دانسآموز زرنگی است.
«عرض کنم که»، «به عنوان» و «به قول معروف» تکیه کلام هستند و باید در نوشته حذف شوند.
جملههای کوتاه بنویسیم
از کاربرد جملههای دراز پرهیز کنیم. اگر جملهای با کوتاهترین واژهها مفهوم میگردد آن را بیهوده بلند نکنیم:
- دانشجوی خوب تمام سعی و کوشش و همّ و غمّ خود را مصروف آن میسازد که برای کشوری که در آن زندگی میکند و همهی افراد جامعه و انسانها مثمرثمر و مفید فایده باشد چنان که همه از او سود و فایده و بهره بگیرند.
این جملهی بلند را میتوان خیلی کوتاهتر نیز بیان کرد:
- دانشجوی خوب میکوشد برای جامعهی خود مفید باشد.
چند جمله را به یک فعل حواله ندهیم
سعی کنیم چند جمله را با یک فعل به هم عطف نکنیم. هرچه تعداد فعلها و تعداد جملهها بیشتر باشد، جملهها کوتاهتر و قابل دریافتتر میشوند:
- پدرش عبدالله از مردم بلخ در روزگار نوح پسر منصور سامانی که در آن عهد از شهرهای بزرگ بود، کار دیوانی در روستای خرمیشن در نزدیکی روستای افشنه پیشه و با دختری به نام ستاره ازدواج کرد.
این جملهی بلند و نامفهوم را میتوان به چند جملهی کوچکتر تبدیل کرد:
- پدرش عبدالله نام داشت. وی از مردم بلخ بود و در روزگار نوح پسر منصور سامانی میزیست. بلخ در آن عهد از شهرهای بزرگ بود. وی کار دیوانی را در روستای خرمیشن پیشه کرد. این روستا در نزدیکی افشنه بود. عبدالله در روستای افشنه با دختری به نام ستاره ازدواج کرد.
اگر میشود فارسی و ساده نوشت عربی و پیچیده ننویسیم
از به کار بردن واژههای دور از ذهن و عبارتهای متکلّفانهی عربی پرهیز کنیم:
- فیالواقع تأسّف زیادتر از این نمیشود که کسی سالهای متمادی وقت خود را صرف تتبّع دیوان شاعری مثل حافظ و مقابلهی آن با نسخ مختلف و مقایسهی آن با دیوان شعرای معاصر یا مقاربةالعصر و تصفّح در کتب تاریخ بنماید و سپس نتیجهی جمیع این زحمات با آن همه امکانات متنوّعه و در هم فشرده را به طور فهرست گوشزد خوانندگان نماید و مابقی را به بهانهی این که افسانه است یا ظنیّات اِسقاط نماید.
- بیگمان تأسف زیادتر از این نمیشود که کسی سالیان دراز عمر خود را صرف پژوهش در دیوان حافظ و مقابلهی آن با نسخههای گوناگون و دیوانهای شاعران همزمان یا نزدیک به زمان او کرده، در کتابهای تاریخ تحقیق کند و سپس نتیجهی این کوششها را فشرده به خوانندگان گوشزد نماید و از بقیه به این بهانه که افسانهاند و یا بر گمان استوارند، بگذرد.
جمله را فدای کوتاه کردن آن نکنیم
گاه کوتاه کردن جمله آن قدر که ساختمان صرفی و نحوی کلام آسیب ببینید نیز جایز نیست.
- از دقّت شما تشکر و استدعا دارد این کتاب را مطالعه و تصحیح و به موقع ارسال داشته، انشاءالله حقالزحمهی آن پرداخت میگردد.
حذفهای نابهجا در این جمله باعث شده است ساختمان جمله معیوب گردد. در اصل، جمله چنین است:
- از دقّت شما تشکر میکنم و استدعا دارم این کتاب را پس از مطالعه تصحیح کنید و آن را به موقع ارسال نمایید. انشاءالله حقالزحمهی آن پرداخت میگردد.
شکستهنویسی نکنیم
جز در نوشتههای داستانی، آن هم هنگام نقل قول، هیچگاه نباید به شیوهی گفتار شکستهنویسی کنیم:
- مهمترین بخش مقاله، متن اونه که به بررسی جوانب مختلف میپردازه و میکوشه که جوابی منطقی برا موضوع مقاله عرضه کنه.
همچنین از واژههایی که عوام به غلط تلفظ میکنند باید پرهیز کرد:
- عباس سرنزده وارد شد و پس از عرضخواهی گفت: استیفا داده است.
مقصود نویسنده از سرنزده، ناگهانی و از عرضخواهی، عذرخواهی و از استیفا، استعفا بوده است. از کاربردهای دیگر عامیانه معمول:
زهله = زهره | گرام = گرامی | با این وجود = با وجود این |
خواروبار=خواربار | قتل و عام = قتل عام | خوردهفروشی = خرده فروشی |
واگیردار = واگیر | صبح ناشتا = ناشتا |
کاربرد واژههای عامیانه در نوشته نادرست است:
- در سخنوری نباید رودهدرازی کرد؛ زیرا پرچانگی باعث میشود خواننده چرت بزند.
باید اینچنین نوشت:
- در سخنوری نباید زیاده سخن گفت، زیرا زیادهگویی باعث میشود خواننده به خواب رود.
جمله را به هم نریزیم
تغییر جای هر یک از واژهها در جمله اگر به قصد تأکید یا ناشی از سبک نویسنده نباشد جایز نیست:
- باید تن به سختیها داد = باید به سختیها تن داد.
- باید از هرگونه ابهام دور باشد آنچه را که مینویسیم. = آن چه را که مینویسیم باید از هرگونه ابهام دور باشد.
از فعلها درست و بهجا استفاده کنیم
از فعلها در جای خود و به گونهی درست باید استفاده کرد:
- دوچرخهای عابری را زیر گرفت و مرد. = دوچرخهای عابری را زیر گرفت و کشت.
- اکنون این صحنه را داشته باشیم... = اکنون این صحنه را ببینید...
- او دیوارها را رنگ اما پردهها را نیاویخته است. = او دیوارها را رنگ کرده اما پردهها را هنوز نیاویخته است.
- خانهی ما کنار خیابان میباشد. = خانهی ما کنار خیابان است.
زمان فعلها باید حتماً با هم تطابق داشته باشند
در جملههای همپایه، زمان افعال باید مطابقت داشته باشد.
- دانشجوی پرتلاش بسیار مطالعه کرده و حاصل مطالعات خود را با یادداشتبرداری حفظ خواهد کرد. = دانشجوی پرتلاش بسیار مطالعه کرده، حاصل مطالعات خود را با یادداشتبرداری حفظ میکند.
شیوهی دستور تاریخی را استفاده نکنیم
از واژگان (فعلها، اسمها، صفتها و ...) نباید به شیوهی دستور تاریخی استفاده کرد:
- او در این مسابقات حق خود را ادا تواند کرد. = او میتواند در این مسابقات حق خود را ادا کند.
- گفته آمد که زبان و تفکر ارتباط محکمی با هم دارند. = گفته شد که زبان و تفکر ارتابط محکمی با هم دارند.
- شادی روح شهیدان را صلوات = برای شادی روح شهیدان صلوات.
- در زمانهای گذشته ارتباط مردم با یکدیگر اندک بوده بود. = در زمانهای گذشته ارتباط مردم با یکدیگر اندک بود.
جمله را بیهوده مجهول نسازیم
در صورت مشخص بودن فاعل از کاربرد فعل مجهول خودداری کنیم.
- این مدرسه توسط آقای خیرخواهی رایگان ساخته شد. = الف) این مدرسه را آقای خیرخواهی به رایگان ساخت. ب) این مدرسه ساخته شد.
- این کتاب توسط جمالزاده نوشته شد. = الف) این کتاب را جمالزاده نوشت. ب) این کتاب نوشته شد.
فارسی را با عربی جمع نکنیم
واژههای فارسی را با نشانههای جمع عربی جمع نبندیم.
کارخانجات = کارخانهها | پروانهجات = پروانهها | دستهجات = دستهها |
دستورات = دستورها | باغات = باغها | آزمایشات = آزمایشها |
گرایشات = گرایشها | بازرسین = بازرسان | بنادر = بندرها |
اساتید = استادان | بساتین = بستانها | میادین = میدانها |
صفت را به خاطر اسم مؤنث نکنیم
در زبان فارسی صفتهایی که برای اسمهای مؤنث میآوریم، لازم نیست نشانهی تأنیث بگیرند.
زنان شاعره = زنان شاعر | والدهی مکرمه = والدهی محترم (مادر گرامی) |
متون قدیمه = متون قدیم | این جانبه = این جانب |
کاربرد صفت مؤنث در برخی ترکیبها صورت اصطلاحی یافته است مثل: مکهی مکرّمه، مدینهی منوّره، قوّهی مجریّه و ...
مصدر جعلی ساختن با «یّت» اشتباه است
«یّت» نشانهی مصدر جعلی عربی است و نباید با واژههای فارسی به کار رود.
خوبیّت ندارد = خوب نیست | دوئیّت = دوگانگی |
«ال» در فارسی کاربرد ندارد
«ال» نشانهی معرفهی عربی است. کاربرد آن همراه واژههای فارسی درست نیست.
حسب الفرمان = حسب فرمان | حسب السفارش = حسب سفارش | حسب الدستور = حسب دستور |
در زبان فارسی حتی «ال» ترکیبهای عربی نیز برداشته میشود: دارالملک = دار ملک، فارغالبال = فارغ بال
«را» باید پس از مفعول بیاید
«را» نشانهی مفعول باید بلافاصله پس از مفعول بیاید. آوردن آن دنبال فعل، متمّم و یا هر دو جزء نادرست است.
- خانهای که اکنون در آن ساکن هستم را پس از مدتی خریدم. = خانهای را که...
- کتابی که به دوستم داده بودم را از او پس گرفتم = کتابی را که ...
«تا» و «الی» با هم نمیآیند
استفاده از «تا» و «الی» با هم نادرست است.
- او از صبح تا الی شب مطالعه میکند = او از صبح تا شب مطالعه میکند.
مترجم گرامی، اینقدر ننویس: «یک»!
در برخی جملهها به تأثیر ترجمه، واژهی «یک» بدون آنکه نیاز باشد در ابتدای جمله میآید.
- یک دانشجو هیچگاه از پژوهش بینیاز نیست = دانشجو هیچگاه از پژوهش بینیاز نیست.
صفت تفضیلی فارسی و عربی را با هم نیامیزیم
واژههای عربی که بر وزن افعل تفضیل هستند و در فارسی معنی صفت تفضیلی و عالی میدهند، لازم نیست با «تر» و «ترین» به کار روند.
اعلمتر = اعلم | افضلتر = افضل |
وابستگی با حرف ربط نمیشود
آوردن دو حرف ربط وابستگی در یک جملهی مرکب درست نیست.
- اگرچه او انسان خوبی است ولی این عیب را هم دارد = اگر چه انسان خوبی است، این عیب را هم دارد.
همچنین: هرچند... اما، هرچند...لذا، اگرچه...با وجود این، چون...امّا
قید فارسی را با دستور عربی نسازیم
ساختن قید در زبان فارسی با علامت تنوین عربی نادرست است.
ناچاراً = به ناچار | جاناً = جانی | گاهاً = گاهگاه |
تلفناً = تلفنی |
ضمیر را با مرجعش در یک جا نیاوریم
ضمیر و مرجع آن یک جا به کار نمیروند.
- اگر انسانی کار خوبی از او سر بزند. = اگر کار خوبی از انسانی سر زند.
فارسی را پاس بداریم
سعی کنیم به جای واژگان بیگانه از برابرهای مناسب فارسی استفاده کنیم.
سیستم = نظام (سامانه) | کامپیوتر = رایانه | امتلا = انباشتگی |
فولتایم = تمام وقت | علیکلّ حال = در هر صورت | جمهور ناس = تمام مردم |
در جمله از دو واژهی پرسشی استفاده نکنیم
در جمله از دو واژهی پرسشی استفاده نکنیم. آیا چگونه...؟، آیا چطور...؟
برخی فعلها حرف اضافهی ویژهی خود را میخواهند
برخی از فعلها حرف اضافهی ویژهی خود دارند. (در کاربرد فعل با حرف اضافهی خاصّ آن دقت کنیم.)
- او به شنیدن این سخن عصبانی شد. = او از شنیدن این سخن عصبانی شد.
- تیم آمریکا از ایران باخت. = تیم آمریکا به ایران باخت.
منابع
- ذوالفقاری، حسن، و دیگران. زبان و ادبیّات فارسی عمومی، چاپ پانزدهم. تهران: نشر چشمه، ۱۳۸۱ ISBN 964-6194-14-1.
با اینکه مدتهاست که مشکل عمدهای در ویکیپدیای فارسی در مورد زیادهروی در سرهنویسی و یا افراط در استفاده از کلمات بیگانه دیده نشده است. اما چندی پیش نظرخواهی در صفحهٔ ویکیپدیا:کلمات با ریشهی پارسی مطرح شد که به دلیل بحثهای پراکنده هیچگاه به مرحلهٔ رایگیری نرسید. چنین مشکلی ممکن است روزی روزگاری مجدداً روی دهد. پس بهتر است برای آن آماده باشیم.
در همین راستا، اکنون متنی پیشنهادی که بر حسب نظرات کاربران در صفحهٔ بحث همین صفحه نوشته شده است در پی میآید تا پس از بحثها و بررسیها بتوان ایرادهای آن را گرفت و به آن شکلی معقول و مطلوب داد.
در پایان صفحه در بخش «جستارهای وابسته» هم میتوانید پیوند صفحات دیگری که به مسئلهٔ انتخاب واژگان، پالایش زبان و معادلسازی مربوط است را بیابید.
متن پیشنهاد
- مهمترین نکته در سرهنویسی؛ وضوح برای اکثریت. ویکیپدیا یک دانشنامه است که توسط خیلیها خوانده میشود. بنابراین، پیشنهاد میشود ویراستاران از کلمات و عبارتهای واضح، متعارف و سادهٔ زبان فارسی نوشتاری امروز در نوشتن و ویرایش مقالات استفاده کنند و از کلمات و عبارتهای نامعمول و مهجور پرهیز کنند. البته به دلیل آنکه معیاری دقیق برای مهجوربودن یک واژه وجود ندارد آنچه مهم است این است که کلمات کمترین ابهام را داشته باشد، راحتتر خوانده و فهمیده شوند، و عدهی بیشتری از فارسیزبانان آن را بفهمند. واضح است که این مساله شامل متنهای صفحات بحث نمیشود.
- در مقالاتی که مربوط به خود کلمه یا اصطلاح میشوند ذکر معادلهای مهجور یا غیرمعمول در بند/پاراگراف اول صفحه ایرادی ندارد. در چنین مواردی عنوان مقاله کلمهٔ معمولتر است.
- در صورتی که در علم یا فن مشخصی معنی دو کلمه متفاوت باشد ولی در زبان فارسی معمول هممعنی باشند، این کلمهها به عنوان اصطلاح فنی خاص شناخته شده و از این قاعده مستثنی هستند. معیار تشخیص چنین مواردی واژهنامههایی است که توسط صاحبنظران علوم و فنون منتشر شده است.
- در مواردی که کلمهٔ معمول بین فارسیزبانان ایران و افغانستان متفاوت است، استفاده از دو کلمهٔ معمول با هم توصیه میشود، ولی استفاده از یکی از دو کلمه نیز مجاز است.
- واژههای مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران و دپارتمان زبان فارسی آکادمی علوم افغانستان از این سیاست مستثنی هستند.
- ویراستاران مجازند کلماتی را که بر خلاف این قاعده باشند تصحیح کنند. برای جایگزینی هر واژه با مترادفش باید هر پنج شرط زیر برقرار باشد :
- کلمهٔ حذفشونده از مصوبات فرهنگستان نباشد.
- منابع کافی (از میان کتب، مقالات و نشریات) که واژهٔ حذفشونده را در مفهوم مورد بحث به کار بردهاند، وجود نداشته باشد.
- جستجوی کلمهٔ حذفشونده در گوگل کمتر از ۰٫۰۵٪ (۱/۲۰۰۰) شمار نتیجههای جستجوی «از را به با» نتیجه بدهد.
- کلمهٔ جایگزین ۱۰ برابر کلمهٔ حذفشونده نتیجهٔ جستجو بدهد.
- جایگزینی دستی صورت گیرد نه با ربات.
- نکتهٔ ۱: اگر پیرامون استعمال کلمهای خاص در مواردی خاص اجماع حاصل شده باشد این کلمه شامل قانون فوق نمیشود. مثلاً توافق ضمنی بر روی «سده» برای عنوان صفحات مربوط به سدههای میلادی.
- نکتهٔ ۲: اگر کلمهٔ جایگزین عربی است هنگام جستجوی گوگل باید از یک یا دو حرف اضافهٔ خاص زبان فارسی هم استفاده کرد تا صفحات عربی لحاظ نشوند. مثلاً در مورد چامه و شعر اگر در گوگل جستجو کنیم: برای «چامه» ۶۹۴ صفحه در نتیجهٔ جستجو میآید. برای «شعر از را به» ۶۷۴۰۰۰ صفحه. پس میتوان «چامه» را به «شعر» تغییر داد.
- نکتهٔ ۳:این قانون شامل نوشتههای خود شخص نمیشود. یعنی شخصی میتواند در نوشتههای خود همهٔ «شعر»ها را تبدیل به «چامه» کند. ولی اگر کسی «چامه»ٔ را در مقالات وی به «شعر» بازگرداند، کاربر اولی دیگر نمیتواند آن را به «چامه» بازگرداند.
- در نهایت انتظار میرود که مسئلهٔ اختلاف نظر در مورد واژگان با تبادل نظر و بحث در صفحات بحث مقالات، آوردن منبع و دلیل و با توافق بین طرفین بحث حل شود، اما در صورت آغاز جنگ ویرایشی و مشاهدهٔ سوءنیت در ویرایشها و واگردانیها، قوانین مربوط به جریمههای اعمال مضر برای ویکی اعمال خواهد شد.
جستارهای وابسته
- ویکیپدیا:درخواست برابر فارسی
- ویکیپدیا:شیوه نوشتار کلمات واردشده به زبان فارسی
- ویکیپدیا:نگارش نامهای خارجی
غیرفعال و بایگانیشده
- کاربر:Behzaad/پارسینویسی
- ویکیپدیا:کلمات با ریشهی پارسی
- ویکیپدیا:نظرخواهی برای بازنگری واژگان کاربردی ویکیپدیا (نظرخواهی غیرفعال)
الگو:سیاستها و رهنمودهای ویکیپدیا
یا|تفکاگر مقالهای بیش از حد بزرگ، و یا قسمت یا بخشی از مقاله بطور نامتناسبی طولانی گردد، توصیه میگردد که از تکنیک تفکیک استفاده شود.
چه زمانی تفکیک کنیم
اینکه چه زمانی یک مقاله تفکیک شود، مرز مشخصی ندارد. اما توصیه میشود که این حدود در نظر گرفته شوند:
طول مقاله | چه میتوانید انجام دهید |
بیش از ۱۰۰ کیلوبایت | مقاله حتما باید تفکیک شود |
بیش از ۶۰ کیلوبایت | تفکیک شود بهتر است |
بیش از ۴۰ کیلوبایت | نهایتا باید به فکر تفکیک کردن باشید |
بیش از ۳۰ کیلوبایت | لزومی نیست تفکیک کنید |
کمتر از ۱ کیلوبایت | اگر مقاله یا فهرستی مدت بسیار طولانی را در این اندازه سپری کند، شاید ادغام کردنش با مقالهای دیگر بهتر باشد. |
تفکیک کردن چیست؟
گاهی اوقات طول مقالات به حدی بلند میشود که برخی کاربران در دیدن و استفاده از مقاله دچار اشکالات فنی میشوند. این موضوع بخصوص در مورد کاربرانی اهمیت دارد که با سرعت خط پایین وصل میشوند. بدیهی است که مقالهای که بیش از حدمعمول طول داشته باشد برای اینگونه کاربران عملا غیر قابل استفاده خواهد بود.
یک راه حل خوب برای کاهش طول مقاله و رفع این مسئله بدون اینکه مطلبی از آن حذف شود، تفکیک مقالهاست.
تفکیک یعنی اینکه قسمتی از مقاله را (پس از بحث و اجماع بین ویراستاران) تبدیل به مقالهای مجزا و مستقل کنید. گاهی، برخی ویراستاران پس از این کار، خلاصهای از آن بخش را نیز در مقاله اصلی جانشین کرده و لینکی به مقاله جدید نیز در اول بخش (یا انتهای مقاله) اضافه میکنند.
این کار باعث سهولت در استفاده، و نیز باعث دادن فضای رشد بیشتر به مقاله جدید میشود.
این صفحه شامل مروری بر موضوعات مرتبط به محدودیتهای اندازه مقالات است که این محدودیتها توسط مسایل ذیل معین میشوند:
- مشکلات خوانندگان، مانند خوانایی، سازمان، اشباع اطلاعاتی ,...
- مشکلات ویراستاران، مانند کشمکشهای صفحههای بحث، مشاجره پیرامون مشارکتهای جزئی، بحث درباره چگونگی شکستن مقاله به مقالههای کوچکتر و...
- مشکلات فنی مانند محدودیتهای مرورگرها، سرعت بارگذاری، ارتباطهای سلولی و....
مشکلات خوانندگان
هر مقاله ویکیپدیا یک فرایند تکامل را طی میکند و احتمالا به بزرگ شدن ادامه میدهد. هنگامی که کار شما بر روی مقالهای تمام شدهاست، ویراستاران دیگر همچنان به آن مقاله مطالب جدیدی خواهند افزود. ویکیپدیا فضای کافی برای ذخیره همه این مطالب افزوده شده دارد پس از این لحاظ مشکلی وجود ندارد اما از طرف دیگر خواندن و ناوبری مقالههای بزرگ دشوار است.
مقالهای که از یک یا دو صفحه بزرگتر است باید به بخشهایی تقسیم شود تا خواندن آن سادهتر شود. برای بیشتر مقالههای بزرگ بخشبندی مقاله کاری طبیعی است؛ اما بااینکه راهی «طبیعی» برای بخشبندی یک فهرست یا جدول بزرگ وجود ندارد، بیشتر ویراستاران معتقدند که این کار به هر صورت باید انجام شود تا ناوبری و ویرایش کردن آن آسانتر شود.
همچنین خوانندگان ممکن است با خواندن مقالهای که بیش از ۳۰ تا ۵۰ کیلوبایت طول دارد خسته شوند، چنین مقالهای معادل ۶۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ واژه طول دارد. اگر مقالهای به طور چشمگیری بزرگتر از آن شود، ممکن است به سود خوانندگان باشد که بخشهایی از مقاله را به مقالههای دیگر منتقل کرد و خلاصه آن بخشها را به جایشان قرار داد. یک قاعده کلی این است که اگر متن خواندنی مقاله پرینتگرفتهشده به بیش از ۱۰ صفحه رسیده بود، شروع به شکستن آن به مقالههای کوچکتر کنید. مقالههایی که به موضوعات تخصصیتر میپردازند باید در کل کوتاهتر از مقالههای کمتر تخصصی باشند.
تنها متن اصلی در این محاسبه باید در نظر گرفته شود، پیوندها، جستارهای وابسته، منابع، پانویس، بخش برای مطالعه بیشتر، فهرست مندرجات و مانند آن جزء متن اصلی به حساب نمیآیند، زیرا هدف محدود ساختن اندازه متن اصلی است که برای خواننده مشکل ایجاد میکند.[۱]
متن اصلی شامل چه بخشهایی نیست
متن اصلی شامل بخشهایی مانند بخشهای زیر نیست:
- بخشهای منابع و پانویسها («جستارهای وابسته»، «پیوندهای بیرونی»، پانویسها، مراجع و...)
- تصویرها و نمودارها
- جدولها و فهرستها
- یوآرالهای بیرونی و پیوندهای میانویکی
- نشانهگذارها
یک فهرست دقیقتر و راهی برای محاسبه متن اصلی در پانویس داده شدهاست.[۱]
استثناها
دو استثنا، فهرستها و مقالههایی هستند که زمینه خاصی را خلاصه میکنند. اینها به عنوان خلاصهها و نقاط شروع یک زمینه عمل میکنند و درباره بعضی از موضوعها یا فهرستهای گسترده، یا نقطه تقسیم طبیعی ندارند یا به صورت یک مقاله بهتر عمل میکنند. در این موارد مقاله در صورت امکان باید کوتاه نگه داشته شود. بخشهای اصلی، در صورتی که یک مقاله جداگانه درباره موضوع آنها منطقی باشد، باید خلاصهوار نوشته شوند و در نوشتن مقاله باید توجه بیشتری به خوانایی شود.
خوانندگان چنین مقالههایی در صورتی که متن خوب نوشته شده باشد، یا یک شیوه و ساختار منطقی ایجاد شده باشد و طول مناسبی داشته باشد، پیچیدگی آن را خواهند پذیرفت. بیشتر مقالهها نیاز نیست که بیش از حد بزرگ باشند. اما اگر یک مقاله بلند یا خیلی بلند اجتنابناپذیر باشد، پیچیدگی آن باید به حداقل برسد. خوانایی همچنان معیار اصلی است.
مشکلات فنی
در گذشته، به علت برخی از مرورگرهایی که اکنون به ندرت کاربرد دارند، پیشنهاد اکید میشد که اندازه مقالهها حداکثر به ۳۲ کیلوبایت محدود شوند، زیرا ویرایش مقالههایی بزرگتر از آن مشکلات جدی ایجاد میکرد. با پیدایش ویژگی ویرایش بخش و در دسترس بودن نسخههای بروز برای مرورگرهای اشاره شده، این قاعده سفت و سخت، برداشته شد و هماکنون مقالههای بسیاری وجود دارند که کل متن آنها بیشتر از ۳۲ کیلوبایت طول دارد.
حتی با این حال، اندازه کلی مقاله باید به طور منطقی کوچک نگاه داشته شود، زیرا ویرایشگران بسیاری وجود دارند که با خطوط کمسرعت ویرایش میکنند. خطوطی که در اینجا باید در نظر گرفته شوند، خطوط دایلآپ، تلفنهای هوشمند و خطوط باند گسترده low-end هستند. متن یک صفحه ۳۲ کیلوبایتی ۵ ثانیه طول میکشد که توسط خطوط دایلآپ برای ویرایش بار شود، که تصاویر همراه متن خود زمان اضافهای برای بار شدن میگیرند، پس صفحههایی که به طور چشمگیری از این بزرگتر باشند پیشنهاد نمیشوند.
مرورگرهای همراه هم که حافظه کم و سیپییوی کمسرعت دارند، خود مشکلی دیگرند. پردازش صفحههای بلند در آنها بسیار زمانبر است، اگر که اصلا کاملا بار شوند. مرورگرهای همراه فعلی و بعضی از مرورگرهای قدیمیتر رایانههای شخصی نمیتوانند به درستی صفحههای بلند را ویرایش کنند، زیرا آنها متن را به بخشهای ۳۲ کیلوبایتی تقسیم میکنند. درصورتیکه از خطوط کمسرعت مانند یک رایانه رومیزی با مودم دایلآپ آنالوگ یا ارتباطهای بیسیم بعضی از وسایل همراه استفاده شود، بارگذاری مقالههای بلند ممکن است به درازا بکشد.
مقالههای بسیار بلند
با برخی از مرورگرهای وب در بعضی از محیطهای خاص مقالههای بزرگتر از ۴۰۰ کیلوبایت ممکن است به خوبی ظاهر نشوند یا اصلا ظاهر نشوند. اگر ممکن باشد باید این مقالههای بسیار بلند بخش شوند. در صورت امکان مقاله را به چند مقاله مجزا بخش کنید. اما در صورت نیاز میتوانید مقاله را بهدلخواه بخش کنید. مثلا نیمه اول مقاله را تبدیل به یک مقاله کنید و نیمه دوم را تبدیل به مقالهای دیگر. از بخش کردن مقاله به این صورت بپرهیزید، مگر اینکه یک مشکل فنی ثابتشده برای بارگذاری صفحه بر روی دستکم یکی از مرورگرهای اصلی وجود داشته باشد. اگر شما مقاله را بهدلخواه بخش میکنید دقت کنید که از هر بخش به بخشهای دیگر پیوند بدهید. برای مقالههایی که در فضای اصلی نیستند میتوانید بخشهای بالا و پایین مقاله را جدا کرده و توسط تراگنجانش آنها را به هم پیوند بزنید. مراقب تراگنجانش در فضای اصلی باشید زیرا ممکن است کاربران کمتجربه را که میخواهند ویرایشهای بعدی را انجام دهند گیج کند.
مرورگرهایی که با مقالههای بزرگ مشکل دارند
این مشکل در Netscape Navigator تا نسخه ۴٫۷۶ (ساخت آن ادامه نیافت، آخرین نسخه ۹٫۰.۰٫۶ بود) و اپرا تا نسخه ۶٫۰۴ (مورخ ۲۶ بهمن ۱۳۸۸ آخرین نسخه ۱۰،۱۰) وجود دارد. نسخههای جدیدتر این مرورگرها و نیز مرورگرهای دیگری که روی ویندوز مایکروسافت کار میکنند چنین مشکلی ندارد. هیچ نسخهای از اینترنت اکسپلورر روی مک هم چنین مشکلی ندارد. هرچند که iMac G۳ (مربوط به سالهای ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹) محدودیت ۳۲ کیلوبایت دارند. برای مثال یک iMac G۳ با OS ۸٫۶ که از اینترنت اکسپلورر ۵٫۱ استفاده میکند حداکثر میتواند ۳۲ کیلوبایت در جعبه ویرایش کپی و پیست کند یا در آن نشان دهد.
در محیطهای خاص فایرفاکس ۲٫۰ و اینترنت اکسپلورر ۶ برای بار کردن مقالههای بزرگتر از ۴۰۰ کیلوبایت مشکل دارند.
بخش کردن یک مقاله
وقتی شما یک بخش از یک مقاله بزرگ را جدا کرده و مقاله مستقلی ایجاد میکنید، شما باید خلاصهای از آنچه جدا شده به همراه پیوندی به مقاله مستقل ایجاد شده در مقاله اصلی قرار دهید. در صفحه بحث مقاله مستقل ایجاد شده از برچسبهای الگو:T۱ یا {{Summary in}} استفاده کنید تا به مقاله اصلی ارجاع دهند. برای اینکه با بخش ۴.I GFDL انطباق داشته باشد، صفحه جدید باید با یک خلاصه ویرایش همراه باشد که نام مقاله اصلی در آن آمده باشد. (از این مرحله یا نام مقاله صرفنظر نکنید) همچنین در خلاصه ویرایش مقاله اصلی هم باید نام مقاله جدید ذکر شود.
عجول نباشید
به محض اینکه مقالهای از ۳۲ کیلوبایت بزرگتر شد، اقدامی عجولانه برای کاهش حجم آن نکنید. نیازی به عجله نیست. متن اصلی باید جدا از منابع و بخشهای دیگر بررسی شود. ساختار کلی مقاله را با ویرایشگران دیگر به بحث بگذارید. تعیین کنید که آیا بهتر است مقاله در قالب چند مقاله کوچکتر سازماندهی شود. توجه داشته باشید که گاهی یک مقاله باید بزرگ باشد تا موضوع را به طور کافی پوشش دهد. قطعا اندازه دلیل خوبی برای حذف اطلاعات درست و مفید نیست.
جداسازی بخشهای بحثبرانگیز یا کماهمیت از مقاله
یک حقیقت نسبتا کماهمیت ممکن است در متن مقاله بزرگ مناسب باشد، اما با در نظر گرفتن موضوع کلی مقاله نامناسب باشد. در بیشتر حالتها جدا کردن یک بخش بحثبرانگیز از مقاله بدون نوشتن یک خلاصه ویرایش مناسب، نقض دیدگاه بیطرف است. همچنین ساختن یک مقاله جدید فقط برای گذاشتن اطلاعاتی که اجماع کاربران بر قرار نگرفتن آنها در مقاله اصلی بودهاست، ممکن است نقض سیاست دیدگاه بیطرف باشد. با در نظر گرفتن اصول سازماندهی برای بخش کردن یک مقاله، همچنین مطمئن شوید که عنوان و محتوای مقاله جدا شده بازتابدهنده سیاست دیدگاه بیطرف باشد.
جداسازی بخشهای نامطلوب
اگر بخشی از یک مقاله محملی برای مشارکتهای ناسازنده باشد (مانند بخش «پیوندهای بیرونی» یا بخشهای کماهمیت) هوشیار باشید که هرچند که انتقال آن به مقالهای دیگر ممکن است به پاکسازی مقاله اصلی کمک کند، این کار سبب ایجاد مقالهای نو میشود که کلا از یک بخش برای مشارکتهای نامطلوب تشکیل شدهاست. اگر یک مقاله بزرگ شامل یک بخش یا اطلاعات نامطلوب است، حذف کردن آن قسمت بهتر از ساختن یک مقاله نو برای آن است.
یک قاعده سرانگشتی
یک قاعده سرانگشتی برای بخش کردن مقالهها و همچنین ترکیب کردن مقالههای کوچک:
اندازهمتناصلی (کیلوبایت) | چه باید کرد |
بیش از ۱۰۰ | به احتمال خیلی بالا، بهتر است تقسیم شود |
بیش از ۶۰ | احتمالا بهتر است تقسیم شود (هرچند که گستره یک موضوع گاهی میتواند زمان اضافه برای خواندن را توجیه کند) |
بیش از ۳۰ | ممکن است نیاز به تقسیم داشته باشد (احتمال نیاز بودن تقسیم با اندازه مقاله بالا میرود) |
کمتر از ۳۰ | اندازه مقاله به تنهایی تقسیم کردن آن را توجیه نمیکند |
کمتر از ۱ | اگر یک مقاله یا فهرست بیش از چند ماه این اندازه ماندهاست، ترکیب آن با یک مقاله مرتبط را بررسی کنید. به عنوان راهی دیگر میتوانید با افزودن کمی اطلاعات به مقاله این مشکل را رفع کنید. ویکیپدیا:مقاله خرد را ببینید. |
لطفا توجه کنید:
این رهنمودها تا حدود کمتری در مورد فهرستها و صفحههای ابهامزدایی کاربرد دارند، و طبیعتا در مورد تغییر مسیرها کاربرد ندارند.
چگونه میتوان مقالههای بلند را یافت
فهرست ۱۰۰۰ صفحه بلند در ویژه:صفحههای بلند آمدهاست.
شما میتوانید اندازه یک صفحه در فضای نام اصلی (و وقتی که ازکارانداخته نشده باشد در فضاهای نام دیگر) را توسط جستجو برای آن صفحه بیابید. به یاد داشته باشید که از دکمه جستجو استفاده کنید نه از دکمه برو!
برای صفحههای بزرگتر از ۳۰ کیلوبایت، اندازه صفحه به هنگام ویرایش توسط پیام مدیاویکی:Longpagewarning نمایش داده میشود. مثلا
توانایی ویرایش یک بخش به جای کل صفحه از زمان لازم برای ظاهر شدن صفحه ویرایش و درنتیجه مقداری از مشکلات طول صفحه میکاهد، به شرطی که اندازه هر بخش مقاله در محدوده مورد نظر باشد. بااینحال افرادی که با خطوط کمسرعت میخواهند صفحهای را بخوانند، همچنان باید منتظر بار شدن کل صفحه بمانند.
شما میتوانید ترجیحات خود را به گونهای تنظیم کنید که پیوندهای به صفحههای کوچکتر از یک حد مشخص به یک رنگ دیگر نمایش داده شوند. اندازه در اینجا به معنی اندازه نمایش داده شده در جعبه ویرایش است.
اگر برای ویرایش یک مقاله بلند مشکل داشتید
بهترین راه دائمی این است که نسخههای جدیدتر مرورگرتان را نصب کنید. هیچیک از مرورگرهای جدید مشکلی برای نمایش صفحههای با اندازه بیشتر از ۳۲ کیلوبایت ندارند.
به عنوان یک راه حل جایگزین میتوانید در هر زمان تنها یک بخش را ویرایش کنید به شرطی که اندازه آن بخش کمتر از ۳۲ کیلوبایت باشد. کافی است در بالای مرورگر جایی که آدرس صفحه نمایش داده شدهاست، §ion=0 را بیافزایید و به جای 0 شماره بخش موردنظرتان را با ارقام انگلیسی تایپ کنید.
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ به طور خاص متن اصلی شامل این موارد نمیشود: پیوندهای بیرونی، بخش برای مطالعه بیشتر، منابع، پانویسها، جستارهای وابسته و بخشهای مشابه؛ فهرست مندرجات، جدولها، بخشهای فهرستمانند و مانند آن؛ نشانهگذارها، پیوندهای میانویکی، یوآرالها و مانند آن. برای اینکه به سرعت اندازه متن اصلی را محاسبه کنید بر روی نسخه قابل چاپ کلیک کنید، کل متن را انتخاب کنید، کپی کرده و آن را در یک صفحه ویرایش پیست کنید، باقی بخشهایی را که جزو متن اصلی نیستند حذف کنید و بر روی دکمه پیشنمایش کلیک کنید تا هشدار اندازه متن را ببینید.