ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۲۰/۵
اِسْتِخاره طلب خیر و واگذاری انتخاب کار به خدا هنگامی که انسان در آن کار شک و تردید دارد. استخاره به شکل‌های مختلفی صورت می‌گیرد؛ ازجمله استخاره با نماز و دعا، استخاره با قرآن، استخاره ذات‌الرِّقاع (استخاره با کاغذ) و استخاره با تسبیح. عالمان دینی برای مشروعیت استخاره به روایات استناد کرده‌اند. شیخ عباس قمی تعدادی از شیوه‌های استخاره را در مفاتیح الجنان آورده است. برخی از آداب استخاره عبارت‌است از: خواندن سوره‌هایی از قرآن، فرستادن صلوات بر پیامبر(ص) و خاندانش و گفتن ذکرهایی خاص.
به‌گفته علامه مجلسی، اصل این است که هرکس برای خود استخاره کند؛ گرچه برخی از عالمان دینی رجوع به دیگران را هم جایز می‌دانند و امروزه استخاره غالباً این‌گونه انجام می‌شود.
استخاره‌های مشهوری از عالمان دینی و دیگران نقل شده است؛ ازجمله استخاره عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه قم برای اقامت در قم و استخاره محمدعلی شاه قاجار برای به‌توپ‌بستن مجلس شورای ملی.
برخی از کتاب‌هایی که به‌طور مستقل درباره استخاره نوشته شده‌اند، عبارت‌اند از: فَتحُ‌الاَبواب، نوشته سید بن طاووس، اِرشاد المُستَبصِر فی الاِستخارات، تألیف سید عبدالله شُبَّر و الاِثارة عن معانی الاِستخاره، اثر فیض کاشانی.