Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح شناسه) |
جز (ویرایش جزیی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' أصالة الإطلاق''' به معنای ترجیح احتمال فراگیری یک حکم شرعی بر احتمال محدود بودن آن حکم نسبت به همه افراد است. اصل اطلاق از مهمترین [[اصول لفظی]] است که در علم [[اصول فقه]] بحث میشوند | ''' أصالة الإطلاق''' به معنای ترجیح احتمال فراگیری یک حکم شرعی بر احتمال محدود بودن آن حکم نسبت به همه افراد است. اصل اطلاق از مهمترین [[اصول لفظی]] است که در علم [[اصول فقه]] بحث میشوند و هنگامی مطرح میشود که در یک عبارت قید خاصی برای محدود کردن حکم نباشد، ولی از سوی دیگر احتمال محدود بودن آن نیز مطرح باشد. در این صورت اصل آن است که حکم نسبت به همه افراد و همه زمانها فراگیر و مطلق أخذ شود. | ||
اصالة الاطلاق | کارکرد اصلی اصالة الاطلاق و دیگر اصول لفظی، تشخیص مراد اصلی شارع در [[قرآن|کتاب خدا]] و سنت [[چهارده معصوم|معصومین(ع)]] برای استنباط [[احکام]] است. دلیل حجیت اصالة الاطلاق، [[سیره عقلا]] و [[سیره متشرعه]] است. | ||
اصاة الاطلاق زمانی قابل اجرا دانسته شده است که جستجوی کاملی از نبودن قید انجام شده باشد و گوینده نیز در مقام اهمال و اجمال گویی نباشد. این اصل در شبهات حکمیه قابل اجرا است و در شبهات موضوعیه و مصداقیه کاربردی ندارد. | اصاة الاطلاق زمانی قابل اجرا دانسته شده است که جستجوی کاملی از نبودن قید انجام شده باشد و گوینده نیز در مقام اهمال و اجمال گویی نباشد. این اصل در شبهات حکمیه قابل اجرا است و در شبهات موضوعیه و مصداقیه کاربردی ندارد. |