علم منایا و بلایا: تفاوت میان نسخه‌ها

==جایگاه و مفهوم‌شناسی==

{{جعبه نقل قول| عنوان = امام علی(ع):|«عِنْدِی عِلْمُ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا... فَسَلُونِی عَمَّا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ عَمَّا كَانَ قَبْلِی...  

علم منایا و بلایا از علومی است که ائمه(ع) مانند [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن‌ مجتبی(ع)]]،<ref>عاملی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن‌مجتبی(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۱۵۳.</ref> [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]،<ref>ذهنی تهرانی، از مدینه تا مدینه (مقتل)، ۱۳۸۹ش، ص۲۲۲.</ref> [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، بی‌تا، ص ۱۴۰.</ref> و [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> [[اهل البیت علیهم السلام|اهل‌بیت(ع)]] را امین خداوند، وارث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و صاحب علم منایا و بلایا معرفی کرده‌اند. از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نقل‌شده كه فرمود: رسول خدا(ص) هزار باب علم به من آموخت كه هر بابى هزار باب ديگر مى‌گشايد و مجموعاً مى‌شود هزارهزار باب، تا آنجا كه از هر چه بوده و تا [[قیامت|روز قيامت]] خواهد بود آگاه شدم و علم منايا و بلايا و ... را فراگرفتم.<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۸۳؛ قندوزی، ینابیع المودة، بی‌تا، ج ۱، ص۲۳۱.</ref>

==تعلیم به یاران خاص==

==منابع==

{{منابع}}

* جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۵ش.

* ذهنی تهرانی، سید محمدجواد، از مدینه تا مدینه (مقتل)، تهران، پیام حق، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.

* صفار قمی، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، تهران، موسسة الاعلمی، به تصحیح محسن کوچه‌باغی، بی‌تا.

* طبرسی، ابومنصور، الاحتجاج، تهران، المکتبة المرتضویة لاحیاء الآثار الجعفریة، ترجمه احمد غفاری، چاپ اول، بی‌تا.

* عرفانی، محمدنظیر، «منابع و قلمرو علوم معصومان»، در دو فصلنامه مطالعات حدیث‌پژوهی، شماره ۱، پاییز و زمستان ۱۳۹۴ش.

* قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة لذوی القربی، قم، اسوه، بی‌تا.

* کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، قم، اسوه، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.

* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بی‌جا، موسسة الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

* محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، ۱۳۸۶ش.

* مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، قم، الموتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، به تصحیح على‌اكبر غفاری و محمود محرمی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.

{{پایان}}