امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها

:::::ابومحمد فرمود: ای عمه جان! فرزندم را به نزد من آور! او را نزد وی بردم. ابومحمد یک دستش را زیر کمر او و دست دیگر را زیر کتفش گذاشت به گونه‌ای که پاهایش بر روی سینه او قرار گرفت. آن گاه زبانش را در دهان او گذاشت و دستش را بر چشم و گوش و مفاصل وی کشید. سپس فرمود: پسرم! سخن بگو. او گفت: «أشهد أن لااله الا الله وحده لاشریک له و أشهد أن محمدا رسول الله». سپس بر [[امیر مؤمنان]] و سایر [[امامان معصوم|امامان(ع)]] درود فرستاد تا آنکه بر پدرش رسید و زبان درکشید».<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت (۱)، ص۱۸۳، صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۲۴-۴۲۵، باب ۴۲، ح۱. همچنین رجوع کنید به: طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸.</ref>  

به گفته [[شیخ مفید]] امام عسکری(ع) به دلیل شرایط دشوار آن زمان و جستجوی شدید سلطان وقت، و به سبب آنکه مشهور شده بود شیعیان منتظر آمدن مهدی(ع) هستند، ولادت فرزندش را مخفی نگه داشت».<ref>جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه(ع)، ص۵۶۷؛ مفید، الارشاد، بصیرتی، ص۳۴۵.</ref>  

خلفای [[بنی‌عباس]] بنابر [[روایات]] [[پیامبر(ص)]] و [[ائمه(ع)]] می‌دانستند که دوازدهمین [[امام]] شیعیان، همان [[مهدی موعود]] است؛ بنابراین مراقبانی بر امام حسن عسکری و منزل آن حضرت گماردند. مورخان گفته‌اند [[معتمد عباسی]] به قابله‌ها امر کرده بود تا وقت و بی‌وقت، سرزده وارد خانه سادات - به‌ویژه خانه امام عسکری(ع)- شوند و درون خانه را بگردند و از حال همسر او باخبر شوند و گزارش دهند.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت (۱)، ص۱۸۶. صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص۳۵۳.</ref> نقل شده است کنیزی به نام ثقیل، گویا برای حفظ جان امام زمان(ع) ادعای بارداری کرد و بازداشت شد و مدت دو سال تحت نظر قرار گرفت تا اطمینان به عدم بارداری وی حاصل شد و سپس او را رها کردند.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(ع)، ص۵۶۹. صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ص۴۷۳-۴۷۴.</ref>  

در روایات نیز به پنهان بودن تولد مهدی و دلیل آن اشاره شده است.<ref>برای دیدن این روایات رجوع کنید به: سلیمیان، درسنامه مهدویت (۱)، ص۱۸۴.</ref> [[امام سجاد(ع)]] می‌فرماید: «در [[قائم آل محمد|قائم]] ما سنت‌هایی از [[انبیا]] هست... اما سنت از [[ابراهیم(ع)|ابراهیم]]، پنهان‌بودنِ ولادت و کناره‌گیری از مردم است».<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت (۱)، ص۱۸۴. صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ح۲، ص۵۶۷.</ref> همچنین [[امام صادق(ع)]] می‌فرماید: «ولادت صاحب الامر بر این خلق پوشیده است تا اینکه ظهور کند؛ برای این‌که بیعت کسی بر گردنش نباشد».<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۷۹.</ref>  

برخی از [[شیعیان]] خاص و مورد اعتماد [[امام حسن عسکری(ع)]]، امام زمان(ع) را در کودکی دیده‌اند. [[شیخ مفید]] از اشخاصی مانند محمد بن اسماعیل بن [[موسی بن جعفر(ع)]]، ابوعلی بن مطهر، عمرو اهوازی و ابونصر طریف، خادم خانه امام یازدهم(ع)، نام می‌برد که توانسته‌اند امام زمان(ع) را ببینند.<ref>مفید، الارشاد، ص۳۵۰ – ۳۵۴؛ قندوزی، ینابیع الموده، ص۴۶۱.</ref>  

امام حسن عسکری(ع) در وصیتش، تمام دارایی خود را به مادرش [[مادر امام حسن عسکری|حُدَیث]] واگذار کرد که البته [[عباسیان]] اجازه ندادند تمام اموال به مادر برسد و نصف اموال را [[جعفر کذاب|جعفر]] عموی امام زمان(ع) تصاحب کرد.<ref>مفید، الفصول العشرة، ص۶۹ - ۷۲.</ref>  

پس از وفات امام حسن عسکری(ع)، خلیفه عباسی گروهی را به خانه امام(ع) فرستاد و این گروه علاوه بر مهر و موم کردن خانه و اموال امام(ع)، به جستجوی فرزند وی پرداختند و زنان و کنیزان او را نیز از جهت بارداری مورد بررسی قرار دادند<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۰۵؛ صدوق، کمال الدین، ص۴۳.</ref> و کنیزی به نام ثقیل را که مشکوک به بارداری بود، به همراه خود بردند و به مدت دو سال تحت نظر داشتند و پس از آن وی را رها ساختند.<ref>صدوق، کمال الدین، ص۴۷۳ - ۴۷۶.</ref>