لواط: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لِواط''' [[آمیزش جنسی]] دو مرد است، که از [[گناهان کبیره]] شمرده شده و بزرگیِ گناه آن را بیش از [[زنا]] دانسته‌اند. [[فقیهان]] بر اساس [[قرآن کریم|آیات]] و [[روایات|روایات معصومان]]، ضمن اعلام حرمت لواط، برای آن احکام ویژه‌ای همچون محدودیت در [[ازدواج]] را بیان نموده‌اند. چنانچه این عمل در دادگاه ثابت شده و همراه با شرایط خاصی باشد، مجازات آن اعدام و اگر آمیزش بدون دخول باشد، صد ضربه شلاق تعیین شده است. احادیث معصومان عمل لواط را موجب جلوگیری از فرزندآوری و مفسده در تدبیر و نظم عالم معرفی کرده‌اند. در سایر [[ادیان ابراهیمی]] و [[مذاهب اربعه|مذاهب اسلامی]] نیز لواط، عملی نکوهیده و ممنوع اعلام شده است.

لواط در اصطلاح [[فقه|فقهی]]، چنین تعریف شده است که مردی آلت جنسی‌اش را داخل مقعد مردی دیگر کند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> به گفته [[علی مشکینی]] از عالمان شیعه برخی [[فقیهان]] دخول کمتر از ختنه‌گاه را هم لواط نامیدند<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> و برخی نیز مطلق [[آمیزش]] مرد با مرد، گرچه آلت داخل مقعد نشود و فقط [[تفخیذ]]{{یادداشت|استمتاع جنسی از ران دیگری، مانند مالیدن آلت به آن را تفخیذ گویند.(جمعی از پژوهشگران، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۵۷)}} صورت گیرد را لواط گفته‌اند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> البته [[شهید ثانی]] و [[صاحب جواهر]] استعمال واژه لواط در جایی که دخولی صورت نگیرد را استعمال مجازی{{یادداشت|استعمال لفظ در غیر محل خودش.(مظفر، اصول الفقه، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۷.)}} دانسته‌اند.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref> <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۶.</ref><br>

بر اساس حدیثی به نقل از [[امام رضا(ع)]]، از این جهت که قوم لوط اولین کسانی بودند که به گناه بزرگ هم‌جنس‌بازی روی آوردند، نام این گناه کبیره از نام این قوم گرفته و به آن، لفظ «لواط» اطلاق شد.<ref>علی بن موسی، الفقه المنسوب للإمام الرضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۲۷۶.</ref>

محدود شدن ازدواج لواط‌کننده با برخی از زنان جزو آثار شرعی گناه لواط است. در [[توضیح المسائل]] که نظر سیزده تن از [[مراجع تقلید]] در آن گردآوری شده آمده است: ازدواج لواط کننده با مادر، دختر و خواهرِ کسی که با او لواط شده [[حرام ابدی]]<ref>شبیری زنجانی، کتاب نکاح، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۲۱۰۹؛ فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۳۶۵.</ref> است.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref> این حکم در ماده ۱۰۵۶ قانون مدنی [[جمهوری اسلامی ایران]] نیز گنجانده شده است.<ref>امامی، سید حسن، حقوق مدنی، انتشارات اسلامیه، ج۴، ص۳۲۸.</ref> البته گروهی از فقیهان معتقدند این حکم در صورتی است که لواط کننده، [[بلوغ|بالغ]] باشد.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref> همچنین اگر عمل لواط پس از ازدواج با مادر، خواهر یا دختر لواط‌شده باشد، آنها بر یکدیگر حرام نشده و ازدواجشان باطل نیست.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۷۳.</ref><br>

فقیهان شیعه از جمله [[علامه حلی]]، [[محقق حلی]]، [[شهید ثانی]] درباره مجازات لواط معتقدند، چنانچه این عمل با چهار بار [[اقرار]] یا گواهی چهار [[بینه شرعی|شاهد]] در دادگاه ثابت شود و لواط‌کننده و لواط‌دهنده بالغ باشند، مجازات آنها [[اعدام]] است<ref>برای نمونه رجوع کنید: محقق حلّی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۹-۳۸۰؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه دار العلم، ج۲، ص۴۶۹، م۴.</ref> و هر کدام از آنها که غیربالغ باشد، تأدیب{{یادداشت|تنبیه و کیفری که حاکم شرع نسبت به مجرم غیر بالغ اجرا نموده و مقدار آن از حد شرعی کمتر است.(ترحینی عاملی، الزبدة الفقهیة، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۳۰۵.).}} می‌شود.<ref>برای نمونه رجوع کنید: علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه دار العلم، ج۲، ص۴۶۹، م۴.</ref> البته برخی فقیهان همچون [[ابوالقاسم خویی]] نظری غیر مشهور داشته و حکم اعدام لواط‌گر را در صورتی دانسته‌اند که وی [[محصن|مُحصِن]] (کسی که دارای همسر است و می‌تواند با او رابطه داشته باشد) باشد و الا مجازاتش را صد ضربه شلاق دانسته‌اند.<ref>برای نمونه رجوع کنید: محقق حلّی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۸۰؛ خویی، سید ابو القاسم، تکملة المنهاج، نشر مدینة العلم، قم، چاپ بیست وهشتم، ۱۴۱۰ق.</ref> همانطور که ماده ۲۳۴ قانون مجازات اسلامی ایران نیز، به این مجازات اشاره دارد.<ref>[https://dotic.ir/news/5271 «قانون مجازات اسلامی»]، ماده ۲۳۴، پایگاه ملی اطلاع‌رسانی قوانین و مقررات کشور.</ref><br>

در [[روایات]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۰۰.</ref> و منابع فقهی<ref>محقق حلّی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴. </ref> برای اعدام لواط‌گر روش‌هایی بیان شده، که عبارتند از: گردن زدن، آتش زدن، پرت کردن از کوه، [[سنگسار]] و خراب کردن دیوار روی مُجرم. [[حاکم|حاکم اسلامی]] بر اساس مصلحت جامعهٔ اسلامی، دستور به اجرای یکی از روش‌های مذکور می‌دهد.<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه دار العلم، ج۲، ص۴۷۰، م۵.</ref> البته اگر در مواردی اجرای برخی حدود باعث وهن یا ضربه به اصل دین شود، حاکم اسلامی اختیار دارد برای حفظ منافع مهم‌تر اسلام، اجرای حدود را موقتاً تعطیل کند<ref> امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۲۰، ص۴۵۲.</ref> یا دستور به اجرای بعضی از روش‌ها و اَشکال دیگر مانند اعدام با دار زدن یا گلوله دهد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۳۶۹، س۹۴۸.</ref> برخی  از فقها نیز کیفیت کشتن و اجرای حد را در اختیار حاکم دانسته‌اند و این که او می تواند کیفیتی را انتخاب کند که در اجتماع برای عدم وقوع این معصیت تاثیر گذار است.{{مدرک}}

لواط نزد [[مذهب اهل سنت|مذاهب اهل سنت]] عملی حرام بوده و برای مرتکب آن مجازات تعیین شده است.<ref>موسوی اردبیلی، فقه الحدود و التعزیرات، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۴۹.</ref> البته فتوای برخی مذاهب همچون [[حنفیه]] این است که انجام دهنده این‌کار بجای [[حد|حدّ]]، [[تعزیر]] می‌شود.<ref>موسوی اردبیلی، فقه الحدود و التعزیرات، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۵۲.</ref><br>

در سایر ادیان الهی نیز لواط عملی نکوهیده و ممنوع اعلام شده است؛ در دین [[زردشت]] لواط بدترین کارها شمرده شده و مرتکب آن را مستحق اعدام می‌دانند.<ref>تاریخ ادیان جهان، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> در [[تورات]] از لواط با عنوان فجور یاد شده است.<ref>کتاب مقدس، کتاب لاویان، فصل۱۸، آیه۲۲.</ref> [[عهد جدید]] (کتاب مقدس مسیحیان) هم، لواط‌گران را در ردیف فاسقان، ستمگران و بت‌پرستان شمرده و می‌گوید: چنین افرادی وارث ملکوت خداوند نخواهند شد.<ref>کتاب مقدس، کتاب قرنتیان، فصل۶، آیه۹-۱۰.</ref>

* [[آمیزش جنسی]]