Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
imported>Mortezanazarzadeh جز (تصحیح پاورقی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{دیگر کاربردها|خلفا}} | {{دیگر کاربردها|خلفا}} | ||
'''خلافت''' | '''خلافت''' جانشینی [[پیامبر اسلام(ص)]] در امر سیاست، حکومت و دیانت است. خلافت در آموزههای [[شیعه]]،همان [[ولایت]]، [[امامت]] یا جانشینی [[پیامبر(ص)]] در همه امور دنیوی و اخروی است. خلفای رسول الله(ص) در مذهب تشیع، [[امامان شیعه|دوازده امام معصوم(ع)]] از [[اهل بیت]] آن حضرتند و تنها تفاوتی که با او دارند، این است که [[وحی]] بر آنها نازل نمیشود. پس از رحلت پیامبر اسلام، به جز دوره کوتاه حکومت [[امام علی(ع)]] و [[امام حسن مجتبی (ع)]] خلافت رسمی، عملاً به غیرمعصومان رسید و در حدود سیزده قرن اشخاص و خاندانهای متعددی در گستره جهان [[اسلام]] خود را مصداق خلیفه [[پیامبر(ص)]] معرفی کردند. | ||
<br /> | |||
خلافت در تاریخ اسلامی، عنوان ساختار حکومتی است که اداره امور جامعه اسلامی پس از وفات [[پیامبر(ص)|پیامبر]] را به دست گرفت و متصدیان آن، یعنی خلفاء، خود را جانشین پیامبر تنها در امر حکومت معرفی میکردند. | |||
==مفهومشناسی== | |||
== | |||
خلافت، واژهای عربی به معنای جانشین ساختن، و واژه خلیفه (جمع آن خلفاء و خلائف) به معنای جانشین، وکیل و قائممقام است.<ref>رجوع کنید به:ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۶ق، ذیل «خَلَفَ»؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۲۳، ص۲۶۳ـ۲۶۵.</ref> واژههای [[خلیفه]]،<ref>سوره بقره، آیه ۳۰.</ref> خلفاء<ref>سوره اعراف، آیه ۶۹، ۷۴؛ سوره نمل، آیه ۶۲.</ref> و خلائف<ref>سوره انعام، آیه ۱۶۵؛ سوره یونس، آیه ۱۴، ۷۳؛ سوره فاطر، آیه ۳۹.</ref> در [[قرآن]] به همین معنای لغوی به کار رفته است. | خلافت، واژهای عربی به معنای جانشین ساختن، و واژه خلیفه (جمع آن خلفاء و خلائف) به معنای جانشین، وکیل و قائممقام است.<ref>رجوع کنید به:ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۶ق، ذیل «خَلَفَ»؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۲۳، ص۲۶۳ـ۲۶۵.</ref> واژههای [[خلیفه]]،<ref>سوره بقره، آیه ۳۰.</ref> خلفاء<ref>سوره اعراف، آیه ۶۹، ۷۴؛ سوره نمل، آیه ۶۲.</ref> و خلائف<ref>سوره انعام، آیه ۱۶۵؛ سوره یونس، آیه ۱۴، ۷۳؛ سوره فاطر، آیه ۳۹.</ref> در [[قرآن]] به همین معنای لغوی به کار رفته است. | ||