confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
|||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
موضوع [[تقلید]] در میان [[اهل سنت]]، فراز و نشیبهای بسیاری داشته است. در دورهای مذاهب مختلفی پیدا شد و این تعدد مذاهب اختلافاتی در پی داشت. این اختلافات در نهایت باعث شد که فکرِ بستن باب [[اجتهاد]] و محدود شدن مذاهب فقهی مطرح شود. سرانجام در [[قرن هفتم]]، چهار مذهب از مذاهب اهل سنّت رسمیت یافت و پیروی از دیگر مذاهب تحریم شد.<ref>حیدر، ج۱، جزء ۱، ص۱۷۰ـ۱۷۳؛ آقابزرگ طهرانی، تاریخ حصرالاجتهاد، ص۲۵.</ref> | موضوع [[تقلید]] در میان [[اهل سنت]]، فراز و نشیبهای بسیاری داشته است. در دورهای مذاهب مختلفی پیدا شد و این تعدد مذاهب اختلافاتی در پی داشت. این اختلافات در نهایت باعث شد که فکرِ بستن باب [[اجتهاد]] و محدود شدن مذاهب فقهی مطرح شود. سرانجام در [[قرن هفتم]]، چهار مذهب از مذاهب اهل سنّت رسمیت یافت و پیروی از دیگر مذاهب تحریم شد.<ref>حیدر، ج۱، جزء ۱، ص۱۷۰ـ۱۷۳؛ آقابزرگ طهرانی، تاریخ حصرالاجتهاد، ص۲۵.</ref> | ||
بعضی علمای پیشین اهل سنّت، مانند [[ابوالفتح شهرستانی]] (متوفی ۵۴۸) و [[ابواسحاق شاطبی]] (متوفی ۷۹۰)، به بسته بودن باب اجتهاد و فتوا دادن، معترض و خواهان گشودن آن بودند.<ref>آقابزرگ طهرانی، تاریخ حصرالاجتهاد، ص۲۶.</ref> در قرن اخیر نیز شماری از عالمان اهل سنّت و شیوخ [[الازهر]]، به استناد [[اجماع]] مسلمانان در صدر اسلام، مبنی بر جواز تقلید از هر یک از | بعضی علمای پیشین اهل سنّت، مانند [[ابوالفتح شهرستانی]] (متوفی ۵۴۸) و [[ابواسحاق شاطبی]] (متوفی ۷۹۰)، به بسته بودن باب اجتهاد و فتوا دادن، معترض و خواهان گشودن آن بودند.<ref>آقابزرگ طهرانی، تاریخ حصرالاجتهاد، ص۲۶.</ref> در قرن اخیر نیز شماری از عالمان [[اهل سنّت]] و شیوخ [[الازهر]]، به استناد [[اجماع]] مسلمانان در صدر اسلام، مبنی بر جواز تقلید از هر یک از [[صحابه]]، انحصار [[اجتهاد]] در چهار مذهب را مردود دانستهاند و اجتهاد علمی مجدداً رواج یافته است.<ref>نک: شوکانی، ص۲۳۱ و ۲۴۰.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== |