فلسفه مشاء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فلسفه مَشّاء''' از مکاتب فلسفی که برخلاف مکاتب دیگر مانند [[فلسفه اشراق]] و [[حکمت متعالیه]]، فقط بر [[عقل]] و استدلال عقلی مبتنی است. فلسفه مشاء، پیش از [[اسلام]] توسط ارسطو پایه‌گذاری شد و بعدها از طریق نهضت ترجمه وارد فرهنگ و محیط مسلمانان شد و توسط فیلسوفانی همچون [[ابونصر فارابی|ابُونَصْر فارابی]] و [[ابن سینا]]، نخستین فیلسوفان مسلمان مشائی، تکمیل و گسترده شد. ابن سینا را نماینده و رئیس فیلسوفان مسلمان مشائی و [[خواجه نصیرالدین طوسی]] را احیاگر فلسفه مشاء خوانده‌اند.

فلسفه مَشّاء را به معنای پیروی از فلسفه ارسطو دانسته‌اند.<ref>«[http://mehrnews.com/xnSGw فلسفه مشاء رهاورد مطالعات ارسطو است/ابن سینا فیلسوفی مشایی نیست]»، خبرگزاری مهر؛ [http://mehrnews.com/xMDkc «فلسفه یونانی با فارابی اسلامی شد/شاخصه‌های معرفت‌شناسی فارابی»]، خبرگزاری مهر.</ref>

از نظر برخی، مشائی به پیروان ارسطو که کل فلسفه‌شان بر مبنای فلسفه ارسطو تدوین شده،‌ گفته می‌شود.<ref>[http://mehrnews.com/xMDkc «فلسفه یونانی با فارابی اسلامی شد/شاخصه‌های معرفت‌شناسی فارابی»]، خبرگزاری مهر.</ref> به گفته برخی از فلسفه‌پژوهان ، مشاء یا مشائیان در ادبیات فلسفی [[ایران]] و [[جهان اسلام]] به ارسطو، پیروان یونانی او، [[ابن سینا]] و پیروان ابن سینا گفته می‌شود و کم و بیش درباره [[فارابی]] و [[یعقوب بن اسحاق کندی|کِنْدی]] نیز به کار می‌رود.<ref>دیباجی، «نسبت ابن سینا و فلسفه مشاء»، ص۱۲.</ref> بعضی از فلسفه‌پژوهان معتقدند در جهان اسلام،‌ مشائی به معنای عقل‌گرای محض وجود ندارد؛ زیرا آثار پیروان مشائی همچون فارابی و ابن‌سینا خالی از اشراق و استناد به کتاب و سنت نیست. ازاین‌رو، مشائی در عالم اسلام را به معنای کسی که در تفکر اسلامی بیشترین اتکایش به [[عقل]] و تفکر نظری است، معنا کرده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان، درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۷۵.</ref>