confirmed، templateeditor
۱۱٬۷۲۹
ویرایش
جز (←شاگردان: تمیزکاری) |
جز (←زندگی: ویکیسازی) |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
آیت الله حکیم، ده پسر و چهار دختر داشت. یوسف، محمدرضا، [[سید محمد مهدی حکیم|محمدمهدی]]، کاظم، [[سید محمد باقر حکیم|محمدباقر]]، عبدالهادی، عبدالصاحب، علاءالدین، [[سید عبدالعزیز حکیم|عبدالعزیز،]] و محمدحسین، پسران او هستند. | آیت الله حکیم، ده پسر و چهار دختر داشت. یوسف، محمدرضا، [[سید محمد مهدی حکیم|محمدمهدی]]، کاظم، [[سید محمد باقر حکیم|محمدباقر]]، عبدالهادی، عبدالصاحب، علاءالدین، [[سید عبدالعزیز حکیم|عبدالعزیز،]] و محمدحسین، پسران او هستند. | ||
سالهای پایانی زندگی حکیم با حبس خانگی و سختگیری بر حوزه علمیه و [[شیعه|شیعیان]] عراق و مقاومت وی همراه بود؛ چرا که پس از کودتای حسنالبکر، فشارهای [[حزب بعث]] بر آیتاللّه حکیم بیشتر شد و حزب بعث تلاش کرد او را وادار به تسلیم کند.<ref>تبرّائیان، احیاگر حوزه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۸۱-۵۶۲.</ref> سید محسن طباطبائی حکیم سرانجام در [[۲۷ ربیعالاول]] [[سال ۱۳۹۰ هجری قمری|۱۳۹۰ق]]، در ۸۴ سالگی، بر اثر بیماری در [[بغداد]] درگذشت. پیکر او از بغداد تا [[کربلا]] و سپس تا [[نجف]] [[تشییع]] شد و در [[مسجد هندی]] و در کنار کتابخانهاش، به خاک سپرده شد.<ref>علیصغیر، اساطین المرجعیة العُلیا فی النجف الاشرف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۶۲-۱۶۵.</ref> | سالهای پایانی زندگی حکیم با حبس خانگی و سختگیری بر حوزه علمیه و [[شیعه|شیعیان]] عراق و مقاومت وی همراه بود؛ چرا که پس از کودتای حسنالبکر، فشارهای [[حزب بعث]] بر آیتاللّه حکیم بیشتر شد و حزب بعث تلاش کرد او را وادار به تسلیم کند.<ref>تبرّائیان، احیاگر حوزه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۸۱-۵۶۲.</ref> سید محسن طباطبائی حکیم سرانجام در [[۲۷ ربیعالاول]] [[سال ۱۳۹۰ هجری قمری|۱۳۹۰ق]]، در ۸۴ سالگی، بر اثر بیماری در [[بغداد]] درگذشت. پیکر او از [[بغداد]] تا [[کربلا]] و سپس تا [[نجف]] [[تشییع]] شد و در [[مسجد هندی]] و در کنار کتابخانهاش، به خاک سپرده شد.<ref>علیصغیر، اساطین المرجعیة العُلیا فی النجف الاشرف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۶۲-۱۶۵.</ref> | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== |