confirmed، templateeditor
۱۱٬۷۲۹
ویرایش
جز (←دوران مرجعیت: تمیزکاری) |
جز (←ساماندهی حوزه) |
||
خط ۱۳۴: | خط ۱۳۴: | ||
===ساماندهی حوزه=== | ===ساماندهی حوزه=== | ||
[[پرونده:تلگراف آیت الله حکیم به جمال عبدالناصر.jpg|150px|بندانگشتی|تلگراف آیت الله حکیم به جمال عبدالناصر]] | |||
برخی از اقدامات سید محسن حکیم برای ساماندهی حوزههای علمیه شیعه عبارتند از: | برخی از اقدامات سید محسن حکیم برای ساماندهی حوزههای علمیه شیعه عبارتند از: | ||
*برنامهریزی و تلاش با هدف افزایش شمار [[طلبه|طلاب]]؛ چنانکه شمار طلاب فقط در [[حوزه علمیه نجف]]، از ۱۲۰۰ تن به حدود هشت هزار نفر رسید. | *برنامهریزی و تلاش با هدف افزایش شمار [[طلبه|طلاب]]؛ چنانکه شمار طلاب فقط در [[حوزه علمیه نجف]]، از ۱۲۰۰ تن به حدود هشت هزار نفر رسید. | ||
خط ۱۴۰: | خط ۱۴۱: | ||
*تمرکززدایی از حوزه و گسترش حوزههای علمیه در شهرها و مناطق دوردست و سایر کشورها مانند [[پاکستان]]، [[عربستان]] و کشورهای آفریقایی. | *تمرکززدایی از حوزه و گسترش حوزههای علمیه در شهرها و مناطق دوردست و سایر کشورها مانند [[پاکستان]]، [[عربستان]] و کشورهای آفریقایی. | ||
*اهتمام به تسهیلات و ملزومات تحصیل و اسکان طلاب خارجی؛ از جمله اختصاص مدرسهای در نجف به طلاب [[هند]] و مدرسهای به طلاب [[افغانستان]] و [[تبت]].<ref>بَهادلی، الحوزة العلمیة فی النجف، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴۲.</ref> | *اهتمام به تسهیلات و ملزومات تحصیل و اسکان طلاب خارجی؛ از جمله اختصاص مدرسهای در نجف به طلاب [[هند]] و مدرسهای به طلاب [[افغانستان]] و [[تبت]].<ref>بَهادلی، الحوزة العلمیة فی النجف، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴۲.</ref> | ||
===مبارزه با کمونیسم=== | ===مبارزه با کمونیسم=== | ||
پس از کودتای عبدالکریم قاسم در [[عراق]] و به قدرت رسیدن او در [[سال ۱۳۳۷ هجری شمسی|۱۳۳۷]]ش، زمینه مناسبی برای ترویج افکار کمونیستی و تصویب قوانین ناسازگار با احکام فقهی فراهم شد. آیت الله حکیم رسماً به تصویب این قوانین اعتراض کرد و عالمان و خطیبان را به آگاه کردن مردم از ماهیت ضددینی آن فراخواند. او همچنین با صدور دو [[فتوا|فتوای]] تاریخی در ۱۳۳۸ش، پیوستن به حزب کمونیست را شرعاً غیرمجاز و در حکم [[کفر]] و الحاد یا ترویج کفر و الحاد دانست. در پی این فتوا، دیگر عالمان [[نجف]] هم فتواهای مشابه دادند و سرانجام عبدالکریم قاسم را به عذرخواهی واداشتند.<ref>فیاض حسینی، الامام المجاهد السید محسن الحکیم، ۱۹۹۹م، الامام المجاهد السید محسن الحکیم، ۱۹۹۹م، ج۱، ص۶۷-۶۹؛ سراج، الامام محسن الحکیم، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۱۷.</ref> | پس از کودتای عبدالکریم قاسم در [[عراق]] و به قدرت رسیدن او در [[سال ۱۳۳۷ هجری شمسی|۱۳۳۷]]ش، زمینه مناسبی برای ترویج افکار کمونیستی و تصویب قوانین ناسازگار با احکام فقهی فراهم شد. آیت الله حکیم رسماً به تصویب این قوانین اعتراض کرد و عالمان و خطیبان را به آگاه کردن مردم از ماهیت ضددینی آن فراخواند. او همچنین با صدور دو [[فتوا|فتوای]] تاریخی در ۱۳۳۸ش، پیوستن به حزب کمونیست را شرعاً غیرمجاز و در حکم [[کفر]] و الحاد یا ترویج کفر و الحاد دانست. در پی این فتوا، دیگر عالمان [[نجف]] هم فتواهای مشابه دادند و سرانجام عبدالکریم قاسم را به عذرخواهی واداشتند.<ref>فیاض حسینی، الامام المجاهد السید محسن الحکیم، ۱۹۹۹م، الامام المجاهد السید محسن الحکیم، ۱۹۹۹م، ج۱، ص۶۷-۶۹؛ سراج، الامام محسن الحکیم، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۱۷.</ref> |