کاربر ناشناس
تبرک: تفاوت میان نسخهها
←نقد وبررسی نظر وهابیت
imported>Hrezaei |
imported>Hrezaei |
||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
'''جواب اول:''' | '''جواب اول:''' | ||
عبادت عملی است که به نیت پرستش خداوند انجام پذیرد، اما کسی که درصدد تبرک جویی به آثار بزرگان دین بر می آید هرگز این افراد را دارای مقام خدایی و الوهیت نمی داند و در تبرک جویی هرگز قصد عبادت را ندارد. بنابراین عمل او مصداق عبادت نیست تا با توحید درالوهیت و عبودیت منافات داشته باشد یا [[غلو]] آمیز باشد. | عبادت عملی است که به نیت پرستش خداوند انجام پذیرد، اما کسی که درصدد تبرک جویی به آثار بزرگان دین بر می آید هرگز این افراد را دارای مقام خدایی و الوهیت نمی داند و در تبرک جویی هرگز قصد عبادت را ندارد. بنابراین عمل او مصداق عبادت نیست تا با توحید درالوهیت و عبودیت منافات داشته باشد یا [[غلو]] آمیز باشد. <ref>خمینی، ج1، ص147</ref> | ||
شاهد این مطلب هم این است که چندین بار این عمل در محضر پیامبر انجام گرفت اما ایشان هیچ گاه از آن منع نکرد و آنرا شرک آمیز نخواند، همانطور که از برخی الفاظ شرک آلود و غلوآمیزمنع می نمودند. | شاهد این مطلب هم این است که چندین بار این عمل در محضر پیامبر انجام گرفت <ref>الجدیع، ص 244</ref>، اما ایشان هیچ گاه از آن منع نکرد و آنرا شرک آمیز نخواند، همانطور که از برخی الفاظ شرک آلود و غلوآمیزمنع می نمودند. <ref>الفوزان، ص104</ref> | ||
'''جواب دوم:''' | '''جواب دوم:''' | ||
خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
'''جواب سوم:''' | '''جواب سوم:''' | ||
بر فرض این عمل یا نوع خاصی از آن، امری جدید باشد که سابقه ای در عصر پیامبر ندارد، اما هر نوع بدعتی ناپسند و حرام نیست، بلکه بدعت ناپسند و حرام، امر جدیدي است که در دين گذارده شود و دليلي بر مشروعیت آن نداریم و موافق با سنت نیست. در حالیکه این عمل که ادله و شواهد متعدد بر سنت و سیره مسلمانان داریم را نمی توان بدعت ناپسند دانست. بلکه بر اساس نظر [[شافعی]] [[بدعت|بدعت پسندیده]] است. | بر فرض این عمل یا نوع خاصی از آن، امری جدید باشد که سابقه ای در عصر پیامبر ندارد، اما هر نوع بدعتی ناپسند و حرام نیست، بلکه بدعت ناپسند و حرام، امر جدیدي است که در دين گذارده شود و دليلي بر مشروعیت آن نداریم و موافق با سنت نیست. <ref>زین الدین، ج2، ص127</ref> در حالیکه این عمل که ادله و شواهد متعدد بر سنت و سیره مسلمانان داریم را نمی توان بدعت ناپسند دانست. بلکه بر اساس نظر [[شافعی]] [[بدعت|بدعت پسندیده]] است. <ref>همان، ج2، ص131</ref> | ||
'''جواب چهارم:''' | '''جواب چهارم:''' | ||
در مواردی هم که نصی بر جواز در میان نیست، بر خلاف نظر وهابیون، میتوان به اصل اباحه استناد و تمسک کرد و هیچ دلیل و قاعده ای نداریم که در این موارد اصل با حرمت است.بر اساس [[اصاله الاباحه]] هر عملی که دلیل قطعی بر حرمتش نداریم، مجاز و مباح است. | در مواردی هم که نصی بر جواز در میان نیست، بر خلاف نظر وهابیون، میتوان به اصل اباحه استناد و تمسک کرد و هیچ دلیل و قاعده ای نداریم که در این موارد اصل با حرمت است.بر اساس [[اصاله الاباحه]] هر عملی که دلیل قطعی بر حرمتش نداریم، مجاز و مباح است. <ref>امین، ص182</ref> | ||
==نظر فقهای مذاهب اسلامی== | ==نظر فقهای مذاهب اسلامی== |