۱۶٬۱۰۰
ویرایش
توکل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۹]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۹]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''توکل'''، از فضائل اخلاقی و از منازل [[سیر و سلوک]] و به معنای این است که انسان تنها به خدا اعتماد کند و به غیر او امید نداشته باشد. قرآن توکل را لازمه ایمان و احادیث آن را از ارکان ایمان معرفی کرده‌اند. برخی از عالمان اخلاق، یکسان بودن حال انسان قبل و بعد از به دست آوردن اموال و یا از دست دادن آن را، نشانه وجود توکل در آدمی دانسته‌اند. | '''توکل'''، از فضائل اخلاقی و از منازل [[سیر و سلوک]] و به معنای این است که انسان تنها به خدا اعتماد کند و به غیر او امید نداشته باشد. قرآن توکل را لازمه [[ایمان]] و برخی احادیث آن را از ارکان ایمان معرفی کرده‌اند. برخی از عالمان اخلاق، یکسان بودن حال انسان قبل و بعد از به دست آوردن اموال و یا از دست دادن آن را، نشانه وجود توکل در وجود آدمی دانسته‌اند. | ||
از نظر اسلام، توکل با کار و تلاش و استفاده از اسباب مادی | از نظر اسلام، توکل با کار و تلاش و استفاده از اسباب مادی منافاتی ندارد. زیرا اسباب و علل ظاهری، تأثیر استقلالی ندارند و تأثیر آنها در تحت قدرت و [[مشیت الهی]] است. | ||
== مفهوم== | == مفهوم== | ||
توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> | توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
*مکارم شیرازی، ناصر، اخلاق در قرآن، قم، مدرسه الامام علی بن ابی‌طالب. | *مکارم شیرازی، ناصر، اخلاق در قرآن، قم، مدرسه الامام علی بن ابی‌طالب. | ||
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1119814 ماهروزاده، طاهره، رابطه توکل و توسل به اسباب، نامه جامعه، سال سیزدهم، ش ۱۱۵، پاییز ۱۳۹۴ش.] | * [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1119814 ماهروزاده، طاهره، رابطه توکل و توسل به اسباب، نامه جامعه، سال سیزدهم، ش ۱۱۵، پاییز ۱۳۹۴ش.] | ||
* کاشانی، ملاعبدالرزاق، شرح منازل السائرین خواجه عبدالله انصاری، تصحیح:علی شیروانی، تهران، الزهراء، ۱۳۷۹ش. | * [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/15677/1/94 کاشانی، ملاعبدالرزاق، شرح منازل السائرین خواجه عبدالله انصاری، تصحیح:علی شیروانی، تهران، الزهراء، ۱۳۷۹ش.] | ||
*امام خمینی، سید روح الله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸ش. | *امام خمینی، سید روح الله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸ش. | ||
* خواجه نصیر الدین طوسی، محمد بن محمد، تهران، علمیه اسلامیه، بی‌تا. | * [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/6368 خواجه نصیر الدین طوسی، محمد بن محمد، تهران، علمیه اسلامیه، بی‌تا.] | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||