۱۶٬۱۰۰
ویرایش
توکل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←راه به دست آوردن: تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۹]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۹]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''توکل'''، از فضائل اخلاقی و از منازل [[سیر و سلوک]] و به معنای این است که انسان تنها به خدا اعتماد کند و به غیر او امید نداشته باشد. قرآن توکل را لازمه ایمان و احادیث آن را از ارکان ایمان معرفی کرده‌اند. برخی از عالمان اخلاق، یکسان بودن حال انسان قبل و بعد از به دست آوردن اموال و یا از دست دادن آن را، نشانه وجود توکل در آدمی دانسته‌اند. | |||
'''توکل'''، از فضائل اخلاقی و به معنای این است که انسان تنها به خدا اعتماد کند و به غیر او امید نداشته باشد. | |||
از نظر اسلام، توکل با کار و تلاش و استفاده از اسباب مادی و ظاهری منافاتی ندارد. | |||
== مفهوم== | == مفهوم== | ||
توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> | توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۱: | ||
==رابطه توکل با کار و کوشش== | ==رابطه توکل با کار و کوشش== | ||
ابوحامد غزالی گفته است که برخی توکل را به معنای دست روی دست گذاشتن و رها کردن کار و کوشش می‌پندارند<ref>غزالی، احیاء علوم الدین، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۸۲.</ref> از نظر برخی ریشه نظری این تفکر علیت ارسطویی است که اسباب و علل طبیعی را واجد جوهر و قدرت اثربخشی می‌داند.{{مدرک}} اما از نظر اسلام، توکل، منافاتی با کار و تلاش | ابوحامد غزالی گفته است که برخی توکل را به معنای دست روی دست گذاشتن و رها کردن کار و کوشش می‌پندارند<ref>غزالی، احیاء علوم الدین، ۱۴۰۶ق، ج۴، ص۲۸۲.</ref> از نظر برخی ریشه نظری این تفکر علیت ارسطویی است که اسباب و علل طبیعی را واجد جوهر و قدرت اثربخشی می‌داند.{{مدرک}} اما از نظر اسلام، توکل، منافاتی با کار و تلاش ندارد.<ref> فیض کاشانی، المحجة البیضاء، دفتر نشر اسلامی، ج۷، ص۴۱۳.</ref> همچنین اعتماد بر اسباب و علل ظاهری منافاتی با [[توحید افعالی]] ندارد زیرا اسباب و علل ظاهری قدرت استقلالی ندارند و تأثیر آنها در دایره قدرت و [[مشیت]] خداوند است.{{مدرک}} در احادیث نیز، توسل به اسباب طبیعی در کنار توکل، سفارش شده است. به عنوان نمونه از پیامبر(ص) نقل شده، زانوی شتر را ببند و توکل کن.<ref> طبرسی، مشکاة الانوار، ۱۳۸۵ق، ص۳۱۹-۳۲۰.</ref> | ||
== ادبیات فارسی== | == ادبیات فارسی== | ||