حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تربیت و تهذیب یکی از مولفه‌های تحصیل در حوزه‌های علمیه بوده است. استاد در کنار مسائل آموزشی برای پرورش اخلاقی شاگردان تلاش می‌کند شاگردان با تاثیر از رفتارها و گفتارهای اساتید به خودسازی علاقمند می‌شوند و بصورت غیر رسمی و با تاثیر از رفتارها طلاب روی به اخلاق می‌آورند. در برخی از دوره ها، دروس اخلاق نیز برگزار می‌شد بعنوان نمونه در آغاز هجرت [[عبدالکریم حائری|شیخ عبدالکریم حائری]] به قم، درس رسمی اخلاق در حوزه وجود نداشت وی آموزش اخلاق رسمی را در برنامه‌های درسی حوزه گنجاند از این دوره به بعد تا کنون، برخی استادان هر هفته در آخرین روز درس، بخشی از وقت را به توصیه اخلاقی می‌پردازند.<ref>جمعی از نویسندگان، حوزه علمیه، تاریخ، ساختار، کارکرد، ۱۳۹۴ش، ص۹.</ref> هدف از این دروس، توجه دادن طلاب به خصلت‌های اخلاقی، آداب و عرفیات مرتبط با اهل علم و روحانیت بوده است که گاه از آن به زی طلبگی تعبیر می‌شود که بخش مهمی از هویت طلبگی و روحانیت را تشکیل می‌دهد. همچنین برخی از کتاب‌ها بعنوان کتابهای اخلاقی تدریس می‌شده است [[منیة المرید]]، [[جامع السعادات]]، [[معراج السعاده (کتاب)|معراج السعادة]] و [[منهج الرشاد]] از جمله این کتاب‌ها هستند.<ref>جمعی از نویسندگان، حوزه علمیه، تاریخ، ساختار، کارکرد، ۱۳۹۴ش، ص۱۰.</ref>