پرش به محتوا

حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ اکتبر ۲۰۱۸
جز
ویکی سازی
imported>M.r.seifi
جز (ویکی سازی)
خط ۱۰: خط ۱۰:
نخستین حوزه‌هایی که در اسلام شکل گرفت حوزه [[مکه]] و [[مدینه]] بود. حوزه مدینه پس از [[رسول اکرم(ص)]]، مرکزیت علمی خود را حفظ کرد و در عصر [[امام باقر]] و [[امام صادق]] علیهما السلام رونق جدی یافت. [[کوفه]] نیز از شهرهایی بود که در صدر [[اسلام]] در آن مساجد نقش مدرسه را داشتند، البته در کنار مساجد در منازل نیز درس برپا بوده است. و به تدریج مدارس و دارالعلم‌ها بنیاد گردید.<ref>صافی، ص۲۹-۳۳</ref>
نخستین حوزه‌هایی که در اسلام شکل گرفت حوزه [[مکه]] و [[مدینه]] بود. حوزه مدینه پس از [[رسول اکرم(ص)]]، مرکزیت علمی خود را حفظ کرد و در عصر [[امام باقر]] و [[امام صادق]] علیهما السلام رونق جدی یافت. [[کوفه]] نیز از شهرهایی بود که در صدر [[اسلام]] در آن مساجد نقش مدرسه را داشتند، البته در کنار مساجد در منازل نیز درس برپا بوده است. و به تدریج مدارس و دارالعلم‌ها بنیاد گردید.<ref>صافی، ص۲۹-۳۳</ref>


*'''حوزه علمیه قم''': بر اساس گزارش‌های تاریخی با مهاجرت اشعریان شیعی در سده دوم، شهر [[قم]] به یکی از شهرهای مسلمان نشین شیعه مذهب تبدیل شد و جلسات بحث و درس با حضور برخی از محدثان علاقمند به ائمه ایجاد شد. این جلسات در فاصله سده اول تا چهارم رونق داشت. مکتب قم در آن دوره گرایش حدیثی داشت و محدثانی از جمله [[زکریا بن آدم]]، اسحاق بن عبدالله اشعری، سهل بن یسع اشعری را تربیت کرد. کتاب [[من لا یحضره الفقیه]] نیز از آثار مربوط به این دوره است؛ اما تسلط نگرش‌های عقلی [[شیخ مفید]] و دیگر متکلمان شیعی عراق حوزه قم را تضعیف کرد.<ref>زهره کاشانی، علی اکبر، تاریخ [[حوزه علمیه قم]] از تأسیس تا سده چهارم، دوفصلنامه علمی-پژوهشی تربیت اسلامی، ش ۸، بهار و تابستان ۱۳۸۸</ref>
* '''[[حوزه علمیه قم]]''': بر اساس گزارش‌های تاریخی با مهاجرت اشعریان شیعی در سده دوم، شهر [[قم]] به یکی از شهرهای مسلمان نشین شیعه مذهب تبدیل شد و جلسات بحث و درس با حضور برخی از محدثان علاقمند به ائمه ایجاد شد. این جلسات در فاصله سده اول تا چهارم رونق داشت. مکتب قم در آن دوره گرایش حدیثی داشت و محدثانی از جمله [[زکریا بن آدم]]، اسحاق بن عبدالله اشعری، سهل بن یسع اشعری را تربیت کرد. کتاب [[من لا یحضره الفقیه]] نیز از آثار مربوط به این دوره است؛ اما تسلط نگرش‌های عقلی [[شیخ مفید]] و دیگر متکلمان شیعی عراق حوزه قم را تضعیف کرد.<ref>زهره کاشانی، علی اکبر، تاریخ [[حوزه علمیه قم]] از تأسیس تا سده چهارم، دوفصلنامه علمی-پژوهشی تربیت اسلامی، ش ۸، بهار و تابستان ۱۳۸۸</ref>


*'''حوزه علمیه بغداد''': حضور برخی از امامان شیعه و فعالیت [[نواب اربعه]] امام دوازدهم(عج) در [[بغداد]] عامل اصلی تشکیل کانون‌های مباحث علمی از اواخر قرن دوم بوده است بعدها با ظهور عالمان تأثیرگذاری مانند [[ابن جنید]]، شیخ مفید، [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]] حوزه بغداد به اوج شکوفایی رسید. با توجه با مساله امامت و آغاز دوره غیبت و حضور [[اشاعره]] و [[معتزله]]، مباحث کلامی در این دوره رونق ویژه‌ای دارد. [[تصحیح الاعتقاد]]، تنزیه الانبیاء از آثار این دوره است باورود طغرل سلجوقی به بغداد در ۴۴۷ هجری قمری، این مرکز از رونق افتاد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۳۷۷.</ref>
* '''[[حوزه علمیه بغداد]]''': حضور برخی از امامان شیعه و فعالیت [[نواب اربعه]] امام دوازدهم(عج) در [[بغداد]] عامل اصلی تشکیل کانون‌های مباحث علمی از اواخر قرن دوم بوده است بعدها با ظهور عالمان تأثیرگذاری مانند [[ابن جنید]]، شیخ مفید، [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]] حوزه بغداد به اوج شکوفایی رسید. با توجه با مساله امامت و آغاز دوره غیبت و حضور [[اشاعره]] و [[معتزله]]، مباحث کلامی در این دوره رونق ویژه‌ای دارد. [[تصحیح الاعتقاد]]، تنزیه الانبیاء از آثار این دوره است باورود طغرل سلجوقی به بغداد در ۴۴۷ هجری قمری، این مرکز از رونق افتاد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۳۷۷.</ref>


*'''حوزه نجف''': برخی معتقدند پیش از آمدن شیخ طوسی، در نجف حلقه‌های بحث و درس در جوار مرقد امیرمؤمنان علیه‌السلام برقرار و حوزه علمیه شکل گرفته بوده است. اما اندکی پس از ورود طغرل سلجوقی به بغداد، در میانه‌های قرن پنجم شیخ به نجف هجرت کرد و با فعالیت علمی او حوزه نجف پاگرفت و مرکزیت علمی و فکری تشیع پیدا کرد دو کتاب [[التهذیب]] و [[الاستبصار]] از آثار این دوره است شیخ طوسی شاگردان را به فقه استدلالی و اجتهادی تشویق کرد با درگذشت شیخ حوزه نجف رو به افول رفت.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۳۸۵.</ref>
* '''[[حوزه علمیه نجف]]''': برخی معتقدند پیش از آمدن شیخ طوسی، در نجف حلقه‌های بحث و درس در جوار مرقد امیرمؤمنان علیه‌السلام برقرار و حوزه علمیه شکل گرفته بوده است. اما اندکی پس از ورود طغرل سلجوقی به بغداد، در میانه‌های قرن پنجم شیخ به نجف هجرت کرد و با فعالیت علمی او حوزه نجف پاگرفت و مرکزیت علمی و فکری تشیع پیدا کرد دو کتاب [[التهذیب]] و [[الاستبصار]] از آثار این دوره است شیخ طوسی شاگردان را به فقه استدلالی و اجتهادی تشویق کرد با درگذشت شیخ حوزه نجف رو به افول رفت.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۳۸۵.</ref>


*'''حوزه علمیه حِلِّه''': این حوزه از قرن ششم بنا نهاده شد و از اواسط قرن ششم تا قرن هشتم از حوزه‌های علمیه معتبر شیعه بود. ابن ادریس، ابن نما، [[محقق حلی]]، [[علامه حلی]]، [[فخرالمحققین]] از علمای حوزه حله بودند. احیای روح تحقیق و انتقاد توسط [[ابن ادریس]]، دسته‌بندی احادیث به اعتبار سند توسط [[سید بن طاووس]] و سپس علامه حلی، ارائه سبک نوین در تدوین و تدریس فقه و نوگرایی در باب‌بندی موضوعات آن توسط محقق حلی از ویژگی‌ها و دستاوردهای این حوزه در آن عصر بوده است. [[حوزه علمیه حله]] به علت درگیری‌های مکرری که در دوره ملوک الطوایفی پس از سقوط ایلخانان بر سر تصرف حله روی داد، رفته رفته رونق خود را از دست داد.<ref>جوادی، قاسم / حسنی، سیدعلی، بررسی تاریخ حوزهٔ علمیه حله، بهار ۱۳۸۷، مجله شیعه‌شناسی، شماره ۲۱.</ref>
*'''[[حوزه علمیه حله]]''': این حوزه از قرن ششم بنا نهاده شد و از اواسط قرن ششم تا قرن هشتم از حوزه‌های علمیه معتبر شیعه بود. ابن ادریس، ابن نما، [[محقق حلی]]، [[علامه حلی]]، [[فخرالمحققین]] از علمای حوزه حله بودند. احیای روح تحقیق و انتقاد توسط [[ابن ادریس]]، دسته‌بندی احادیث به اعتبار سند توسط [[سید بن طاووس]] و سپس علامه حلی، ارائه سبک نوین در تدوین و تدریس فقه و نوگرایی در باب‌بندی موضوعات آن توسط محقق حلی از ویژگی‌ها و دستاوردهای این حوزه در آن عصر بوده است. [[حوزه علمیه حله]] به علت درگیری‌های مکرری که در دوره ملوک الطوایفی پس از سقوط ایلخانان بر سر تصرف حله روی داد، رفته رفته رونق خود را از دست داد.<ref>جوادی، قاسم / حسنی، سیدعلی، بررسی تاریخ حوزهٔ علمیه حله، بهار ۱۳۸۷، مجله شیعه‌شناسی، شماره ۲۱.</ref>


*'''حوزه علمیه اصفهان''': در قرن نهم و دوره [[صفویه]] بجهت فشار‌هایی که بر شیعیان در قلمرو [[عثمانی]] وارد شده بود، برخی از عالمان شیعی جبل عامل به ایران مهاجرت کردند و حوزه اصفهان در این دوره تأسیس شد. [[محمدتقی مجلسی]]، [[شیخ بهایی]]، [[میرداماد]]، [[میرفندرسکی]]، [[ملاصدرا]]، [[محقق کرکی]] از علمای این دوره هستند دو گرایش فلسفی و حدیثی در این حوزه قوت بیشتری داشتند. این حوزه از همان زمان تاکنون حیات خود را ادامه داده است اگر چه از قوت آن کاسته شد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۴۰۷.</ref>
* '''[[حوزه علمیه اصفهان]]''': در قرن نهم و دوره [[صفویه]] بجهت فشار‌هایی که بر شیعیان در قلمرو [[عثمانی]] وارد شده بود، برخی از عالمان شیعی جبل عامل به ایران مهاجرت کردند و حوزه اصفهان در این دوره تأسیس شد. [[محمدتقی مجلسی]]، [[شیخ بهایی]]، [[میرداماد]]، [[میرفندرسکی]]، [[ملاصدرا]]، [[محقق کرکی]] از علمای این دوره هستند دو گرایش فلسفی و حدیثی در این حوزه قوت بیشتری داشتند. این حوزه از همان زمان تاکنون حیات خود را ادامه داده است اگر چه از قوت آن کاسته شد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۴۰۷.</ref>


*'''حوزه علمیه قم معاصر''': [[آیت الله حائری]] در سال (۱۳۰۱ش) در قم مستقر شد و [[حوزه علمیه قم]] در دوره جدید را بنا نهاد. حائری در مدت اقامت حدود پانزده ساله خود و با وجود فشار حکومت بر روحانیت، شمار طلاب حوزه قم را به هفتصد تن و بنابر نقلی دیگر به نهصد تن رساند. در اوایل دهه بیست شمسی با مستقر شدن [[آیت اللّه بروجردی]] در قم حوزه قم دوره ای طلایی را تجربه کرد. با وقوع انقلاب تحولاتی ساختاری و کیفی و کمی در وضعیت طلاب و روحانیت ایجاد شد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۴۰۷.</ref>
* '''[[حوزه علمیه قم در دوره معاصر]]''': [[آیت الله حائری]] در سال (۱۳۰۱ش) در قم مستقر شد و [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]] در دوره جدید را بنا نهاد. حائری در مدت اقامت حدود پانزده ساله خود و با وجود فشار حکومت بر روحانیت، شمار طلاب حوزه قم را به هفتصد تن و بنابر نقلی دیگر به نهصد تن رساند. در اوایل دهه بیست شمسی با مستقر شدن [[آیت اللّه بروجردی]] در قم حوزه قم دوره ای طلایی را تجربه کرد. با وقوع انقلاب تحولاتی ساختاری و کیفی و کمی در وضعیت طلاب و روحانیت ایجاد شد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد ۲۱، ۱۳۸۹، ص ۴۰۷.</ref>


==نظام آموزشی==
==نظام آموزشی==
confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۴۴

ویرایش