Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
میرزا حسینعلی نوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←پایه‌گذاری بهائیت
جز (←انتقادات) |
جز (←پایه‌گذاری بهائیت) |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
==پایه‌گذاری بهائیت== | ==پایه‌گذاری بهائیت== | ||
{{نوشتار اصلی|بهائیت}} | {{نوشتار اصلی|بهائیت}} | ||
میرزا حسینعلی نوری بنیان‌گذار بهائیت است و نام آیین بهاییت از لقب بهاءالله (به معنای عظمت و جلال خداوند) گرفته شده است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۳۳؛ لاسون، «بهاءالله»، ص۷۲۶.</ref> او در روزهای آخر خود در [[بغداد]] و قبل از سفر به [[استانبول]]، دوازده روز (از ۲۲ آوریل تا ۳ می ۱۸۶۳م) در باغ نجیبیه (نجیب پاشا) موسوم به باغ رضوان ساکن بود و در اولین روز آن، در میان جمعی از پیروان خود، ادعای موعود و مقام «مَن یُظْهِرُه الله» | میرزا حسینعلی نوری بنیان‌گذار بهائیت است و نام آیین بهاییت از لقب بهاءالله (به معنای عظمت و جلال خداوند) گرفته شده است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۳۳؛ لاسون، «بهاءالله»، ص۷۲۶.</ref> او در روزهای آخر خود در [[بغداد]] و قبل از سفر به [[استانبول]]، دوازده روز (از ۲۲ آوریل تا ۳ می ۱۸۶۳م) در باغ نجیبیه (نجیب پاشا) موسوم به باغ رضوان ساکن بود و در اولین روز آن، در میان جمعی از پیروان خود، ادعای موعود و مقام «مَن یُظْهِرُه الله» کرد<ref>نوری، اشراقات، ص۹۹؛ اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۰.</ref> و در ادرنه ادعای خود را رسماً و آشکارا اعلام کرد.<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۱؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۵۸.</ref> پس از آن، بابیانی که ادعای میرزا حسینعلی را نپذیرفتند و بر جانشینی صبح ازل باقی ماندند، ازلیه<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۳۷.</ref> و پیروان میرزا حسینعلی، بهائی خوانده شدند.<ref>اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۴۱.</ref> | ||
مَنْ یُظْهِرُه الله، عنوانی است از [[علی‌محمد باب]] که اشاره دارد به فردی که پس از او ظهور کرده و به عنوان موعود، احکام بابیه را [[نسخ]] می‌کند.<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۲۱۶و ۲۱۷؛ صدری، «بهائیت»، ص۷۳۶.</ref> به عقیده باب، قیامت و کمال دین بابیه در ظهور من یظهره الله است.<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۲۱۷.</ref> | |||
[[پرونده:مقبره بهاءالله. روضه مبارکه.jpg|بندانگشتی|400px|مقبره بهاءالله در شهر عکّا (قبله بهائیان).]] | [[پرونده:مقبره بهاءالله. روضه مبارکه.jpg|بندانگشتی|400px|مقبره بهاءالله در شهر عکّا (قبله بهائیان).]] | ||
پس از میرزا حسینعلی، رهبری بهائیت به فرزند ارشد وی، میرزا عباس نوری مشهور به عباس افندی و عبدالبهاء رسید. بهاءالله، در «کتابُ عَهْدی» (وصیت‌نامه بهاء)، او را جانشین خود قرار داد و او را «غصن اعظم» نامید.<ref>نوری، کتاب عهدی، مصر، ص۳۹۹.</ref> بهائیان به او «مرکز میثاق» می‌گویند؛ ولی او خودش را عبدالبهاء نامید.<ref>عبدالبهاء، مکاتیب، ۱۹۲۱م، ج۱، ص۲۶۴.</ref> عباس افندی نیز به جهت اینکه فرزند ذکور نداشت، نوه دختری‌اش، شوقی افندی را به جانشینی خود و رهبری بهائیان برگزید.<ref> روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۸۸. </ref> | پس از میرزا حسینعلی، رهبری بهائیت به فرزند ارشد وی، میرزا عباس نوری مشهور به عباس افندی و عبدالبهاء رسید. بهاءالله، در «کتابُ عَهْدی» (وصیت‌نامه بهاء)، او را جانشین خود قرار داد و او را «غصن اعظم» نامید.<ref>نوری، کتاب عهدی، مصر، ص۳۹۹.</ref> بهائیان به او «مرکز میثاق» می‌گویند؛ ولی او خودش را عبدالبهاء نامید.<ref>عبدالبهاء، مکاتیب، ۱۹۲۱م، ج۱، ص۲۶۴.</ref> عباس افندی نیز به جهت اینکه فرزند ذکور نداشت، نوه دختری‌اش، شوقی افندی را به جانشینی خود و رهبری بهائیان برگزید.<ref> روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۸۸. </ref> | ||