پرش به محتوا

سال ۱۶۰ هجری قمری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
←‏وقایع نظامی: خلاصه سازی
جز (حذف منابع زائد)
جز (←‏وقایع نظامی: خلاصه سازی)
خط ۶۷: خط ۶۷:
در سال ۱۶۰ق ثمامة بن ولید در رأس نیروهای تابستانی و عمر بن عباس خثعمی، با ناوگان دریایی خود در دریای مدیترانه، به سرزمین روم تاختند.<ref> ترمائینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۸۰.</ref>
در سال ۱۶۰ق ثمامة بن ولید در رأس نیروهای تابستانی و عمر بن عباس خثعمی، با ناوگان دریایی خود در دریای مدیترانه، به سرزمین روم تاختند.<ref> ترمائینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۸۰.</ref>


'''شورش یوسف البرم''': یوسف بن ابراهیم بخاری، معروف به یوسف البرم علیه خلیفه عباسی شورش کرد. او قیام خود را از شهر پوشنگ خراسان شروع کرد و بر شهرهای دیگری از منطقه خراسان، از جمله [[مرو]] و [[گرگان]] غلبه یافت. خلیفه عباسی لشکری به فرماندهی یزید بن مزید شیبانی برای سرکوبی این شورش فرستاد. بعد از جنگ میان آنان، یزید یوسف را اسیر کرد و به همراه یارانش به سوی بغداد فرستاد. مهدی عباسی نیز آنان را کشت و بر روی پل [[بغداد]] به دار آویخت.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۱۲۴.</ref>
'''شورش یوسف البرم''': یوسف بن ابراهیم بخاری، معروف به یوسف البرم علیه خلیفه عباسی شورش کرد. او قیام خود را از شهر پوشنگ خراسان شروع کرد و بر شهرهای دیگری از منطقه خراسان، از جمله [[مرو]] و [[گرگان]] غلبه یافت. خلیفه عباسی لشکری به فرماندهی یزید بن مزید شیبانی برای سرکوبی این شورش فرستاد و آنان را شکست داد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۱۲۴.</ref>


'''شورش شقیا بن عبدالواحد مکناسی''': بزرگ‌ترین حرکت شیعی در اندلس توسط شقیا بن عبدالواحد در منطقه سنتایر صورت گرفت. وی مدعی بود از فرزندان حسن بن علی بن ابی‌طالب و نام مادرش فاطمه است؛ به همین دلیل خود را فاطمی می‌دانست و در میان مردم به نام عبیداللّه بن محمد شهرت داشت. قیام عبیداللّه از سال ۱۵۱ تا [[۱۶۰ق]] ادامه پیدا کرد.<ref>مقری، نفخ الطیب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۳۳۰.</ref>
'''شورش شقیا بن عبدالواحد مکناسی''': بزرگ‌ترین حرکت شیعی در اندلس توسط شقیا بن عبدالواحد در منطقه سنتایر صورت گرفت. وی مدعی بود از فرزندان حسن بن علی بن ابی‌طالب و نام مادرش فاطمه است؛ به همین دلیل خود را فاطمی می‌دانست و در میان مردم به نام عبیداللّه بن محمد شهرت داشت. قیام عبیداللّه از سال ۱۵۱ تا [[۱۶۰ق]] ادامه پیدا کرد.<ref>مقری، نفخ الطیب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۳۳۰.</ref>