مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهدی صفت مفعولی و به معنی شخص راهنمایی شده به دست [[خدا]] است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref>این کلمه از ماده «ه ـ د ـ ی» به معنای هدایت و راهنمایی از روی لطف و خیرخواهی است. گویا معنای «هدایت» در اینجا مقابل ضلالت است و به راهنمایی معنوی اشاره دارد.<ref>نک: قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۷، ۱۴۵؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ۳۵۳.</ref>

در روایات اسلامی، مراد از مهدی به صورت مطلق، همان [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|موعود]] خاندان پیامبر اکرم(ص) است که در دوره‎ای که دنیا را ستم فرا گرفته ظهور و عدل و داد برپاخواهد کرد. بنابر آموزه‌های شیعه، او امام دوازدهم است که اکنون در [[غیبت امام زمان (عج)|غیبت]] به سر می‌برد. در روایات [[امامیه| شیعه امامیه]] از مهدی با تعابیری دیگر نیز همانند [[قائم آل محمد]](عج) یاد کرده‌اند.<ref>نک:صدر، تاریخ الغیبه، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۵.</ref>

در روایاتی که شیعه و سنی نقل کرده‌اند، پیامبر اکرم(ص) ظهور مردی از خاندان خویش با نام مهدی(ع) را وعده داده و اعلام داشته است که او زمین را از عدالت و قسط لبریز خواهد کرد همان گونه که از ظلم و بی‌عدالتی پر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۵۹ق، ج۱، ص۲۸۷.</ref> از این روی مسلمانان از نخستین ایام بعد از رحلت پیامبر(ص) منتظر ظهور مهدی(ع) بودند.

در طول تاریخ، لقب مهدی برای برخی از امامان [[زیدیه]] نظیر [[نفس زکیه]]، یحیی بن عمر، [[صاحب فخ]]، [[هادی الی حق یحیی بن حسین |یحیی بن حسین]] و غیره به کار رفته است. برخی از فرقه شناسان ادعا کرده‎اند انشعاباتی از زیدیه هر امامی که به خود دعوت نماید و دارای شرایط امامت باشد او را امام و مهدی می‌دانند. بر اساس این دیدگاه مهدی در شخص خاص منحصر نمی‎گردد.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۶۲.</ref><ref>احمد محمود صبحی، فی علم الکلام دراسه فلسفیة لآراء الفرق الاسلامیة فی اصول الدین، ج۳، ص۱۲۷ و ۱۲۸.</ref><ref>ر.ک: مصطفی سلطانی، تاریخ و عقاید زیدیه، ص۲۹۱ و ۲۹۲. </ref>

*سلطانی، مصطفی، تاریخ و عقاید زیدیه، قم نشر ادیان، ۱۳۹۰ش.