کاربر ناشناس
مهدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahdiemadi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahdiemadi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
در روایاتی که شیعه و سنی نقل کردهاند، پیامبر اکرم(ص) ظهور مردی از خاندان خویش با نام مهدی(ع) را وعده داده و اعلام داشته است که او زمین را از عدالت و قسط لبریز خواهد کرد همان گونه که از ظلم و بیعدالتی پر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۸۷.</ref> از این روی مسلمانان از نخستین ایام بعد از رحلت پیامبر(ص) منتظر ظهور مهدی(ع) بودند. | در روایاتی که شیعه و سنی نقل کردهاند، پیامبر اکرم(ص) ظهور مردی از خاندان خویش با نام مهدی(ع) را وعده داده و اعلام داشته است که او زمین را از عدالت و قسط لبریز خواهد کرد همان گونه که از ظلم و بیعدالتی پر شده است.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۸۷.</ref> از این روی مسلمانان از نخستین ایام بعد از رحلت پیامبر(ص) منتظر ظهور مهدی(ع) بودند. | ||
لقب مهدی در صدر [[اسلام]] از باب بزرگداشت و تجلیل نیز برای بزرگان به کار میرفته است. | لقب مهدی در صدر [[اسلام]] از باب بزرگداشت و تجلیل نیز برای بزرگان به کار میرفته است. [[حسان بن ثابت]] (متوفی ۵۴/ ۶۷۳) در قصیدهای برای [[پیامبر اکرم(ص)]] از این لقب برای اشاره با آن حضرت استفاده کرده است: | ||
{{شعر}}{{ب|جزاء علی المهدی اصبح ثاویا|یا خیر من وطأ الحصا لا تبعدی<ref>جاسم حسین، ص۳۵.</ref>}}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب|جزاء علی المهدی اصبح ثاویا|یا خیر من وطأ الحصا لا تبعدی<ref>جاسم حسین، ص۳۵.</ref>}}{{پایان شعر}}اهل سنت غالبا این لقب را به صیغه جمع برای چهار [[خلیفه]] بعد از پیامبر(ص)، که آنان را [[خلفای راشدین]] میخوانند، به صورت «الخفاء الراشدون المهدیون»، به کار میبرند.<ref>جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص34؛ ابن منظور، ج۱۵، ص۳۵۴.</ref> | ||
[[سلیمان بن صرد]] نیز [[امام حسین]](ع) را پس از شهادتش، مهدی بن مهدی خوانده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۲۰.</ref> | [[سلیمان بن صرد]] نیز [[امام حسین]](ع) را پس از شهادتش، مهدی بن مهدی خوانده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۲۰.</ref> | ||
بنا به گفته [[راجکوسکی]]، نخستین کسی که مهدی را در کاربرد اعتقادی آن به عنوان [[منجی]] به کار برد [[ابو اسحاق کعب بن ماته بن حیسوء حمیری]] (متوفی ۶۵۴ق) است .<ref> جاسم حسین، ص۳۵.</ref> | بنا به گفته [[راجکوسکی]]، نخستین کسی که مهدی را در کاربرد اعتقادی آن به عنوان [[منجی]] به کار برد [[ابو اسحاق کعب بن ماته بن حیسوء حمیری]] (متوفی ۶۵۴ق) است .<ref> جاسم حسین، ص۳۵.</ref> | ||
===مهدویت در القاب امامان زیدیه=== | |||
برخی از فرقه شناسان ادعا کردهاند انشعاباتی از [[زیدیه]] هر امامی که به خود دعوت نماید و دارای شرایط امامت باشد او را امام و مهدی میدانند. بر اساس این دیدگاه مهدی در شخص خاص منحصر نمیگردد.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۶۲.</ref><ref>احمد محمود صبحی، دراسة فلسفیة لأراء الفرق الاسلامیة فی اصول الدین، ج۳، ص۱۲۷ و ۱۲۸.</ref><ref>ر.ک: مصطفی سلطانی، تاریخ و عقاید زیدیه، ص۲۹۱ و ۲۹۲. </ref> | |||
===مهدویت در القاب خلفای عباسی=== | ===مهدویت در القاب خلفای عباسی=== | ||
لقبهای رسمی و به خصوص در شروع نهضت [[عباسیان|عباسی]] - عصر پنج خلیفه اول دولت عباسیان - مفهوم و طبیعت مهدوی داشت و عباسیان برای مقاصد و اهدافی این القاب را برمیگزیدند، زیرا این لقبها گویای احساسات عموم مردم، بهویژه مردم ضعیف و فقیر که پیوسته امیدوار به وضع بهتر بودند، میباشند. | لقبهای رسمی و به خصوص در شروع نهضت [[عباسیان|عباسی]] - عصر پنج خلیفه اول دولت عباسیان - مفهوم و طبیعت مهدوی داشت و عباسیان برای مقاصد و اهدافی این القاب را برمیگزیدند، زیرا این لقبها گویای احساسات عموم مردم، بهویژه مردم ضعیف و فقیر که پیوسته امیدوار به وضع بهتر بودند، میباشند. |