چشم برزخی: تفاوت میان نسخه‌ها

در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] که به [[حدیث قرب نوافل]] مشهور است، انجام دادن فرایض ([[واجب|واجبات]]) و نَوافل ([[مستحب|مستحبات]]) محبوب‌ترین عمل نزد خدا و وسیله تقرب بنده به او معرفی شده‌ و خدا گوش و چشم او می‌شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۷۴.</ref> بنابر ﻧﻈﺮ [[سید روح‌الله موسوی خمینی|اﻣﺎم ﺧﻤﯿﻨﯽ]] در کتاب «[[ﺷﺮح ﭼﻬﻞ ﺣﺪﯾﺚ]]»، انسان با انجام دستورات حدیث قرب نوافل، حجاب دنیایی از چشم و دل او برداشته می‌شود و حقائق بیشتری از جهان هستی می‌بیند.<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث (اربعین حدیث)، ۱۳۸۰ش، ص۵۹۱.</ref>

چشم برزخی بنابر باور برخی از پژوهشگران دینی در دسته سوم ابزارهای شناخت (حس، [[عقل]] و دل) قرار می‌گیرد که مربوط به شناخت شهودی (علومی که از راه [[عرفان نظری|عرفان]] به دست می‌آیند) است.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۷۷ش، ص۳۵.؛ حسین‌زاده، قمی، «مکاشفه و تجربه دینی؛ بررسی رابطه مکاشفه در عرفان اسلامی و تـجربه دینی در عرفان و فلسفه غـربی»، ص۷۸.</ref> ملا صدرا نیز راه دست‌یابی به مکاشفه را [[تزکیه]] دل و [[تقوای الهی]] می‌داند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۶۹.</ref>