پرش به محتوا

چشم برزخی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۰
(←‏جایگاه: ویرایش شکلی)
خط ۱۲: خط ۱۲:
<ref group="یادداشت">{{عربی|لَقَدْ کُنْتَ فی غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیوْمَ حَدیدٌ}}(سوره ق، آیه۲۲).</ref>
<ref group="یادداشت">{{عربی|لَقَدْ کُنْتَ فی غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیوْمَ حَدیدٌ}}(سوره ق، آیه۲۲).</ref>


در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] که به [[حدیث قرب نوافل]] مشهور است، انجام دادن فرایض ([[واجب|واجبات]]) و نَوَافل ([[مستحب|مستحبات]]) محبوب‌ترین عمل نزد خدا و وسیله تقرب بنده به او معرفی شده‌ و خدا گوش و چشم او می‌شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۷۴.</ref>
در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] که به [[حدیث قرب نوافل]] مشهور است، انجام دادن فرایض ([[واجب|واجبات]]) و نَوَافل ([[مستحب|مستحبات]]) محبوب‌ترین عمل نزد خدا و وسیله تقرب بنده به او معرفی شده‌ و خدا گوش و چشم او می‌شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۷۴.</ref> ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻣﺎم ﺧﻤﯿﻨﯽ در کتاب «ﺷﺮح ﭼﻬﻞ ﺣﺪﯾﺚ» انسان در این حالت صاحب تصرف در عالم می‌شود.


آیت‌الله مکارم شیرازی (مفسر قرآن) معتقد است کسانی که در آستانه مرگ و در حال قطع رابطه با دنیا هستند نیز می‌توانند پرده‌هایی از [[برزخ|عالم برزخ]] و نتیجه اعمال خود را مشاهده کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲۴، ص۱۸۷.</ref>
بنابر نظر آیت‌الله مکارم شیرازی (مفسر قرآن) کسانی که در آستانه مرگ و در حال قطع رابطه با دنیا هستند نیز می‌توانند پرده‌هایی از [[برزخ|عالم برزخ]] و نتیجه اعمال خود را مشاهده کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲۴، ص۱۸۷.</ref>


چشم برزخی بنابر باور برخی از پژوهشگران دینی در دسته سوم ابزارهای شناخت (حس، [[عقل]] و دل) قرار می‌گیرد که مربوط به شناخت شهودی (علومی که از راه [[عرفان نظری|عرفان]] به دست می‌آیند) است.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۷۷ش، ص۳۵.؛ حسین‌زاده، قمی، «مکاشفه و تجربه دینی؛ بررسی رابطه مکاشفه در عرفان اسلامی و تـجربه دینی در عرفان و فلسفه غـربی»، ص۷۸.</ref> ملا صدرا نیز راه دست‌یابی به مکاشفه را [[تزکیه]] دل و [[تقوای الهی]] می‌داند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۶۹.</ref>
چشم برزخی بنابر باور برخی از پژوهشگران دینی در دسته سوم ابزارهای شناخت (حس، [[عقل]] و دل) قرار می‌گیرد که مربوط به شناخت شهودی (علومی که از راه [[عرفان نظری|عرفان]] به دست می‌آیند) است.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۷۷ش، ص۳۵.؛ حسین‌زاده، قمی، «مکاشفه و تجربه دینی؛ بررسی رابطه مکاشفه در عرفان اسلامی و تـجربه دینی در عرفان و فلسفه غـربی»، ص۷۸.</ref> ملا صدرا نیز راه دست‌یابی به مکاشفه را [[تزکیه]] دل و [[تقوای الهی]] می‌داند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۶۹.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۱٬۹۵۷

ویرایش