Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۶۸
ویرایش
ماجرای حکمیت: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Zakeri جز (←چارچوب حکمیت) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==شکلگیری حکمیت== | ==شکلگیری حکمیت== | ||
{{اصلی|جنگ صفین}} | {{اصلی|جنگ صفین}} | ||
جنگ صفین در سال [[سال ۳۷ هجری قمری|۳۷ق]] بین [[امام علی (ع)]] و [[معاویه]] اتفاق افتاد. پس از چندین روز نبرد سنگین بین دو گروه، شکست سپاهیان معاویه بسیار نزدیک شد. معاویه برای راه چاره، دست به دامن [[عمرو بن عاص]] شد.<ref>نگاه کنید به: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> به پیشنهاد عمرو و دستور [[معاویه]]، شامیان [[قرآن]]ها را بر نیزه کردند و شعار دادند ای اهل [[عراق]]! حاکم بین ما کتاب خدا باشد. همچنین سپاهیان شام فریاد میزدند: ای گروه عرب! به زنان و دختران خود بیندیشید، اگر شما نابود شوید، فردا چه کسی در برابر رومیان و ترکان و پارسیان بجنگد؟!<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۷۸.</ref> | جنگ صفین در سال [[سال ۳۷ هجری قمری|۳۷ق]] بین [[امام علی (ع)|امام علی(ع)]] و [[معاویه]] اتفاق افتاد. پس از چندین روز نبرد سنگین بین دو گروه، شکست سپاهیان معاویه بسیار نزدیک شد. معاویه برای راه چاره، دست به دامن [[عمرو بن عاص]] شد.<ref>نگاه کنید به: ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> به پیشنهاد عمرو و دستور [[معاویه]]، شامیان [[قرآن]]ها را بر نیزه کردند و شعار دادند ای اهل [[عراق]]! حاکم بین ما کتاب خدا باشد. همچنین سپاهیان شام فریاد میزدند: ای گروه عرب! به زنان و دختران خود بیندیشید، اگر شما نابود شوید، فردا چه کسی در برابر رومیان و ترکان و پارسیان بجنگد؟!<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۷۸.</ref> | ||
==شورش سپاه امام علی (ع)== | ==شورش سپاه امام علی(ع)== | ||
با حیلهای که [[عمرو عاص]] ترتیب داد و [[قرآن|قرآنها]] به سر نیزهها رفت، در میان سپاه [[امام علی(ع)]] دودستگی پدید آمد، که دشمن [[حکمیت]] [[قرآن]] را پذیرفته است و ما حق جنگ با آنان را نداریم. امام (ع) بهشدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام کرد این کار، جز فریب چیزی نیست؛ ولی با اجبار سپاهیان امام (ع) از جمله اشعث بن قیس و قبیله وی، امیرالمؤمنین (ع) ضمن نامهای به [[معاویه]] با قید اینکه ما میدانیم تو اهل [[قرآن]] نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفت.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۹۰.</ref> | با حیلهای که [[عمرو عاص]] ترتیب داد و [[قرآن|قرآنها]] به سر نیزهها رفت، در میان سپاه [[امام علی(ع)]] دودستگی پدید آمد، که دشمن [[حکمیت]] [[قرآن]] را پذیرفته است و ما حق جنگ با آنان را نداریم. امام (ع) بهشدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام کرد این کار، جز فریب چیزی نیست؛ ولی با اجبار سپاهیان امام (ع) از جمله اشعث بن قیس و قبیله وی، امیرالمؤمنین (ع) ضمن نامهای به [[معاویه]] با قید اینکه ما میدانیم تو اهل [[قرآن]] نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفت.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۹۰.</ref> | ||