حیازت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تعریف: اصلاح غلط تایپی
جز (←تعریف) |
جز (←تعریف: اصلاح غلط تایپی) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==تعریف== | ==تعریف== | ||
حیازت به معنای به‌تصرف در آوردن [[مباح|مباحات]] منقول است.<ref>مؤسسة دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۹۰.</ref> منظور از مباحات منقول، منابع طبیعی است که مالک خاصی نداشته و همه مردم در حق استفاده از آن مشترک‌اند و مانع شرعی برای بهره‌برداری یا تملک آن به شکل متعارف وجود ندارد. مانند ماهی‌گیری، گرفتن آب از رودخانه‌های عمومی، مراتع( | حیازت به معنای به‌تصرف در آوردن [[مباح|مباحات]] منقول است.<ref>مؤسسة دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۹۰.</ref> منظور از مباحات منقول، منابع طبیعی است که مالک خاصی نداشته و همه مردم در حق استفاده از آن مشترک‌اند و مانع شرعی برای بهره‌برداری یا تملک آن به شکل متعارف وجود ندارد. مانند ماهی‌گیری، گرفتن آب از رودخانه‌های عمومی، مراتع(چراگاه‌ها)، شکارهای خشکی و دریایی، هیزم و علوفه زمین‌های بدون مالک.<ref>مؤسسة دائرة المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعة الفقهیة، ۱۴۲۳ق، ج۷، ص۳۰۴؛ مکارم شیرازی، خطوط اقتصاد اسلامی، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۲.</ref> | ||
در متون فقهی، حیازت به عنوان موضوعی مستقل بحث نشده است اما در ضمن عناوینی مانند اجاره، شرکت و وکالت مورد بحث قرار گرفته است.<ref>مؤسسة دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۹۱-۳۹۰.</ref> | در متون فقهی، حیازت به عنوان موضوعی مستقل بحث نشده است اما در ضمن عناوینی مانند اجاره، شرکت و وکالت مورد بحث قرار گرفته است.<ref>مؤسسة دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۹۱-۳۹۰.</ref> | ||