پرش به محتوا

حیازت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ ژوئن ۲۰۲۱
خط ۳۳: خط ۳۳:


==قاعده حیازت==
==قاعده حیازت==
قاعده‌ای در فقه است با عنوان «مَن حازَ مَلِکَ» که براساس آن هر كس چيز مباحی را «حيازت» كند، مالک آن مى‌شود.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۲۱. </ref> بنا به نظر [[آیت الله مکارم شیرازی]] از [[مراجع تقلید]]، [[نص]] یا [[حدیث]] خاصی با عنوان «من حاز ملک» وجود ندارد؛ بلکه این عنوان از روایات مختلفی به‌دست می‌آید.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۲۱.</ref> به گفته مصطفی محقق داماد در کتاب «قواعد فقه» می‌گوید:  
قاعده‌ای در فقه است با عنوان «مَن حازَ مَلِکَ» که براساس آن هر كس چيز مباحی را «حيازت» كند، مالک آن مى‌شود.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۲۱. </ref> بنا به نظر [[آیت الله مکارم شیرازی]] از [[مراجع تقلید]]، [[نص]] یا [[حدیث]] خاصی با عنوان «من حاز ملک» وجود ندارد؛ بلکه این عنوان از روایات مختلفی به‌دست می‌آید.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۲، ص۱۲۱.</ref> به گفته مصطفی محقق داماد در کتاب «قواعد فقه»:
:«صاحب جواهر پنداشته است كه جمله «من حاز ملك» در متون احاديث وارد گرديده، در حالى كه جمله فوق، نه در متون اهل سنت وجود دارد و نه در منابع شيعه، بلكه صرفا بيانگر حكمى است كه فقها از رواياتى كه با تعابير ديگر وارد شده، استنباط كرده‌اند.»<ref>محقق داماد، قواعد فقه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref>
«صاحب جواهر پنداشته است كه جمله «من حاز ملك» در متون احاديث وارد گرديده، در حالى كه جمله فوق، نه در متون اهل سنت وجود دارد و نه در منابع شيعه، بلكه صرفا بيانگر حكمى است كه فقها از رواياتى كه با تعابير ديگر وارد شده، استنباط كرده‌اند.»<ref>محقق داماد، قواعد فقه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref>


===ادله و مستندات قاعده حیازت===
===ادله و مستندات قاعده حیازت===
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۸

ویرایش