کفاره روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کفاره روزه''' جریمه‌ای که در ازای باطل کردن برخی [[روزه|روزه‌ها]] مانند روزه‌های [[ماه رمضان]] و روزه [[نذر]] شده در زمان معین باید انجام داد. کفاره هر روزه عبارت است از دو ماه روزه گرفتن که سى و یک روز آن‌را پى در پى باشد یا غذا دادن به شصت [[فقیر]].  

بنابر نظر فقهاء، اگر کسی روزه‌اش را با حرام مانند [[شراب]] یا [[زنا]] باطل کند، باید [[کفاره جمع]] (دو ماه روزه و غذادادن به شصت فقیر) را انجام دهد البته برخی از فقهاء پرداخت کفاره جمع در این صورت را [[احتیاط مستحب]] و برخی دیگر [[احتیاط واجب]] دانسته‌اند.

* روزه‌ای که [[نذر]] شده در زمان معین گرفته شود.<ref>خوئی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۶۹.</ref>

بنابر نظر فقها، اگر شخصی به عمد و بدون دلیل شرعی، روزه خود را افطار کند، علاوه بر [[قضا]] كفاره هم بر او [[واجب]] است.<ref>امام خمینی، استفتائات، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> علاوه بر این، در وجوب کفاره، شرط است که شخص بداند آنچه انجام می‌دهد، از [[مبطلات روزه]] است.<ref name=":0">روحانی، منهاج الصالحین، ج۱، ص۳۵۵.</ref> بنابراین حکم کفاره، شامل [[جاهل قاصر]] نمی‌شود.<ref name=":1">خوئی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> اما در مورد [[جاهل مقصر]] اختلاف است؛ برخی فقهاء مانند [[آیت الله خوئی]]<ref name=":1" /> و [[آیت الله سیستانی]]<ref>سیستانی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۲۷.</ref> معتقدند کفاره بر جاهل مقصر نیز واجب می‌شود. در مقابل برخی معتقدند جاهل مقصر در حکم عالم به مبطلات است و باید علاوه بر قضاء، کفاره را نیز ادا کند.<ref name=":0" />

[[صاحب جواهر]] معتقد است بنابر [[روایات]]، انجام هر یک از مبطلات روزه، علاوه بر قضای روزه، سبب کفاره نیز می‌شود.<ref>نجفی، جواهرالكلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۶، ص۲۲۶.</ref> آیت الله خویی نیز معتقد است هر آنچه روزه با آن باطل شود، حتی دروغ بر خدا و پیامبر و یا [[قی کردن]]، موجب کفاره نیز می‌شود.<ref>خویی، موسوعة الإمام الخوئی، ۱۴۱۸ق، ج۲۱، ص۳۰۵.</ref>

مشهور فقهای شیعه کفاره روزه را یکی از سه مورد ذیل دانسته‌اند:

* روزه دو ماه پشت سر هم که باید سى و یک روز آن پى در پى باشد.<ref>خمینی، توضیح المسائل‌، ۱۴۲۶ق، ص۳۴۷</ref>

{{همچنین ببینید|کفاره جمع}}

==پانویس==

{{پانویس۲}}