Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۴۴
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←اهمیت و جایگاه) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
عالمان مسلمان | عالمان مسلمان به این حدیث بسیار بها داده و مباحث مختلفی درباره آن مطرح کردهاند. برای نمونه [[ملاصدرا]] از آن با نام [[برهان معرفت نفس]] یاد کرده و آن را پس از [[برهان صدیقین]] ارزشمندترین برهان برای اثبات و شناخت خدا شمرده است.<ref>ملاصدرا، شواهد الربوبیه، ۱۳۶۰ش، ص۴۶.</ref> او همچنین گفته است طبق [[روایات]] مضمون این حدیث در همه کتب آسمانی وجود دارد.<ref>نگاه کنید به: ملاصدرا، اسرار الآیات، ۱۳۶۰ش، ص۱۳۳.</ref> [[علامه مجلسی]] هم حدیث «من عرف نفسه» را از صحف [[ادریس نبی|ادریس نبی(ع)]] نقل کرده است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۲، ص۴۵۶.</ref> | ||
نوشتههای مستقلی هم در شرح و تفسیر این حدیث نگاشته شده است.<ref>نگاه کنید به محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۱-۱۵۳.</ref> از جمله آنها «الرسالة الوجودية في معنى قوله(ص): من عرف نفسه فقد عرف ربه» از [[محیی الدین عربی]]، <ref>حسنزاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۱۹۷.</ref> «شرح حدیث من عرف نفسه» از محمد غزالی،<ref>محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۳.</ref> و «مرآت المحققین در معنای من عرف نفسه» از شیخ محمود شبستری است.<ref>محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۲.</ref> | نوشتههای مستقلی هم در شرح و تفسیر این حدیث نگاشته شده است.<ref>نگاه کنید به محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۱-۱۵۳.</ref> از جمله آنها «الرسالة الوجودية في معنى قوله(ص): من عرف نفسه فقد عرف ربه» از [[محیی الدین عربی]]، <ref>حسنزاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۱۹۷.</ref> «شرح حدیث من عرف نفسه» از محمد غزالی،<ref>محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۳.</ref> و «مرآت المحققین در معنای من عرف نفسه» از شیخ محمود شبستری است.<ref>محمدی ریشهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۵۲.</ref> |