ماجرای کسر اصنام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماجرای کَسْرِ اَصْنام''' داستان بر دوش گرفتن [[امام علی(ع)]] توسط [[پیامبر اسلام(ص)]] برای شکستن بت‌های [[کعبه]] است. این ماجرا در منابع [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] نقل شده است. زمان این واقعه را در شب [[هجرت]] و یا [[فتح مکه]] دانسته‌اند.

ماجرای کسر اصنام و یا «حدیث کسر الاصنام» <ref> علامه حلی، نهج‌الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۲۳.</ref> به داستان بر دوش گرفتن [[امام علی(ع)]] توسط [[پیامبر اسلام(ص)]] برای شکستن بت‌های بالای سقف [[کعبه]] اشاره دارد.<ref> مرعشی شوشتری، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۱۸، ص۱۶۲.</ref> منابع با صورت‌های مختلفی از این واقعه یاد کرده‌اند. در پاره‌ای از نقل‌ها آمده که هنگام رسیدن پیامبر اسلام(ص) و علی(ع) به کنار کعبه، ابتدا علی(ع) تلاش کرد تا پیامبر(ص) را بر دوش خود بگذارد؛ اما نتوانست برای همین علی(ع) بر دوش پیامبر(ص) قرار گرفت.<ref> نسائی، سنن نسائی، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴۲–۱۴۳؛ ابی‌یعلی، مسند، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۵۱ - ۲۵۲.</ref> به گفته [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر بن عبدالله]] این مسئله به سبب سنگینی بار [[رسالت]] بوده است.<ref> ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۵.</ref> نقل‌های دیگر گفته‌اند که خود پیامبر اکرم(ص) در ابتدا به علی(ع) امر کرد که از دوش او بالا رود.<ref> ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۶، ۱۴۱.</ref> همچنین در گزارشی، از پیشنهاد اولیه امام علی(ع) برای بالا رفتن پیامبر(ص) بر دوش او سخن به میان آمده که حضرت محمد(ص) به علی(ع) یادآور شد چنین کاری از عهده هیچ‌کسی برنمی‌آید.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۷۹-۵۸۰.</ref>

از امام علی(ع) نقل شده که وقتی بر دوش حضرت محمد(ع) رفتم، گویی می‌توانستم به افق آسمان برسم<ref> ابن حنبل، مسند، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۷۴؛ ابی‌یعلی، مسند، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۵۱؛ ابن ابی‌شیبه، المصنف، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۴۶.</ref> و در عبارتی دیگر، می‌توانستم با دست خود آسمان را بگیرم.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۷۹ – ۵۸۰؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۵۳؛ ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> سپس علی(ع) اقدام به پایین انداختن بت‌ها کرد که برخی به‌انداختن بت هبل<ref> حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۵۳ – ۴۵۴؛ ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۵.</ref> و یا دیگر بت‌های مهم<ref> ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> اشاره کرده‌اند. بعضی از بت‌ها نیز با میخ به سقف کعبه محکم شده بودند که با کوشش امام سرنگون شده<ref> ابن ابی‌شیبه، المصنف، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۴۶–۱۴۷؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۹۸.</ref> و همچون شیشه خرد گردیدند.<ref> ابن حنبل، مسند، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۷۳ – ۷۴؛ طبری، تهذیب الآثار، مسند علی بن ابی‌طالب(ع)، بی‌تا، ص۲۳۷؛ نسائی، سنن نسائی، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴۲ – ۱۴۳.</ref>