confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
حکمای اربعه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
imported>Kheradmand (اصلاح لینک) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
با کسی مبارزه و عناد نداشت. [[میرزا ابوالحسن جلوه]] که به تسلط بر فلسفه مشائی معروف بود خواست با او در فلسفه معارضه کند. آقا محمدرضا بخوبی از عهده تدریس فلسفه مشاء بر آمد، ولی جلوه نتوانست فصوص‌الحکم و مفاتیح‌الغیب را تدریس کند. با اینهمه، آقا محمدرضا نخواست هیچگونه استفاده شخصی از این امر کند و خود را معارض با هیچکس نمی‌دانست.<ref> رجوع کنید به لاهیجی، مقدمه آشتیانی، ص ۷۲؛ صدوقی‌سها، ص ۵۸ ۵۹</ref> | با کسی مبارزه و عناد نداشت. [[میرزا ابوالحسن جلوه]] که به تسلط بر فلسفه مشائی معروف بود خواست با او در فلسفه معارضه کند. آقا محمدرضا بخوبی از عهده تدریس فلسفه مشاء بر آمد، ولی جلوه نتوانست فصوص‌الحکم و مفاتیح‌الغیب را تدریس کند. با اینهمه، آقا محمدرضا نخواست هیچگونه استفاده شخصی از این امر کند و خود را معارض با هیچکس نمی‌دانست.<ref> رجوع کنید به لاهیجی، مقدمه آشتیانی، ص ۷۲؛ صدوقی‌سها، ص ۵۸ ۵۹</ref> | ||
این عارف بزرگ در [[۱ صفر]] [[سال ۱۳۰۶ هجری قمری|۱۳۰۶ق]]<ref>حائری، علی، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۴۸۶.</ref> در تهران درگذشت و در ابن‌بابویه | این عارف بزرگ در [[۱ صفر]] [[سال ۱۳۰۶ هجری قمری|۱۳۰۶ق]]<ref>حائری، علی، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۴۸۶.</ref> در تهران درگذشت و در ابن‌بابویه [[دفن]] شد.<ref>معصوم‌علیشاه، ج ۳، ص ۵۰۸ ۵۰۹؛ صدوقی‌سها، ص ۱۰۷</ref> | ||
=== آثار === | === آثار === | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
== میرزا ابوالحسن جلوه == | == میرزا ابوالحسن جلوه == | ||
{{اصلی|سید ابوالحسن جلوه}} | {{اصلی|سید ابوالحسن جلوه}} | ||
سومین حکیم حوزه تهران، میرزا ابوالحسن جلوه، در ۱۲۳۸ در احمدآباد گجرات هند به دنیا آمد. در | سومین حکیم حوزه تهران، میرزا ابوالحسن جلوه، در ۱۲۳۸ در احمدآباد گجرات [[هند]] به دنیا آمد. در [[اصفهان]] به تحصیل پرداخت و از شاگردان میرزاحسن نوری و آقامیرزاحسن چینی بود.<ref>صدوقی‌سها، ص۷۳</ref> سپس به تهران مهاجرت کرد و از ۱۲۷۳ تا ۱۳۱۴، که سال رحلت اوست، بیشتر در مدرسه دارالشفاء به تدریس آثار [[ابن سینا]]، مخصوصاً شفا و [[الاشارات و التنبیهات]]، اشتغال و در این امر شهرت داشت و آثار ملاصدرا را هم تدریس می‌کرد.<ref>مدرّس تبریزی، ج۱، ص۴۲۰؛ امین، ج۲، ص۳۳۷</ref> جلوه با اعیان و فضلای دیوانی وقت رفت و آمد داشت و هم بین طلاب و هم بین دیوانیان محترم بود.<ref>بامداد، ج۱، ص۴۱</ref> او در واقع فیلسوفی مشائی و احیاکننده نحله ابن‌سینا بود و به حکمت متعالیه چندان عنایتی نداشت،<ref>مطهری، ص۶۰۹</ref> حتی به ملاصدرا تعرض می‌کرد که چرا آنقدر در اسفار و سایر آثارش بدون ذکر منبع از گذشتگان نقل قول کرده است.<ref>امین، ج۲، ص۳۳۷</ref> | ||
آثارش عبارت‌اند از: حواشی بر شفای ابن‌سینا که سالها آن را تدریس می‌کرد،<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۲۰۱</ref> حواشی بر شرح‌الهدایه الاثیریه و مشاعر و المبدأ و المعاد و اسفار ملاصدرا.<ref>امین، ج ۲، ص۳۳۷ - ۳۳۸؛ آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۱۹</ref> او تعلیقاتی نیز بر شرح فصوص‌الحکم قیصری<ref>آقابزرگ طهرانی، ج ۶، ص ۱۲۶</ref> و چند رساله مستقل در موضوعاتی همچون حرکت جوهری و ربط حادث به قدیم دارد.<ref>ر.ک: آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۸۹؛ ج۱۰، ص۷۵</ref> | آثارش عبارت‌اند از: حواشی بر شفای ابن‌سینا که سالها آن را تدریس می‌کرد،<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۲۰۱</ref> حواشی بر شرح‌الهدایه الاثیریه و مشاعر و المبدأ و المعاد و اسفار ملاصدرا.<ref>امین، ج ۲، ص۳۳۷ - ۳۳۸؛ آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۱۹</ref> او تعلیقاتی نیز بر شرح فصوص‌الحکم قیصری<ref>آقابزرگ طهرانی، ج ۶، ص ۱۲۶</ref> و چند رساله مستقل در موضوعاتی همچون حرکت جوهری و ربط حادث به قدیم دارد.<ref>ر.ک: آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۸۹؛ ج۱۰، ص۷۵</ref> | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
* میرزاحسن کرمانشاهی(متوفی ۱۳۳۶). | * میرزاحسن کرمانشاهی(متوفی ۱۳۳۶). | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
و نیز طبقه‌ای دیگر از حکمای بزرگ دوران بعدی به حکمای اربعه انتساب پیدا می‌کنند. حکمایی همچون [[میرزا مهدی آشتیانی]](متوفی ۱۳۳۱ ش)، [[محمد تقی آملی]](متوفی ۱۳۴۹ ش)، [[میرزا احمد آشتیانی]](متوفی ۱۳۵۳ ش)، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]](متوفی ۱۳۵۳ ش)، [[ابوالحسن شعرانی]](متوفی ۱۳۵۲ ش) و [[سید کاظم عصار|سیدکاظم عصّار]](متوفی ۱۳۵۳ ش)، که شاید بتوان گفت وی آخرین نماینده تمام عیار حوزه فلسفی و عرفانی تهران بود. البته هنوز این حوزه فلسفی در تهران فعال است، گرچه دیگر نمایندگانی شاخص مانند عصار و آشتیانی دیده نمی‌شوند. | و نیز طبقه‌ای دیگر از حکمای بزرگ دوران بعدی به حکمای اربعه انتساب پیدا می‌کنند. حکمایی همچون [[میرزا مهدی آشتیانی]](متوفی [[۱۳۳۱ ش]])، [[محمد تقی آملی]](متوفی [[۱۳۴۹ ش]])، [[میرزا احمد آشتیانی]](متوفی ۱۳۵۳ ش)، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]](متوفی [[۱۳۵۳ ش]])، [[ابوالحسن شعرانی]](متوفی ۱۳۵۲ ش) و [[سید کاظم عصار|سیدکاظم عصّار]](متوفی [[۱۳۵۳ ش]])، که شاید بتوان گفت وی آخرین نماینده تمام عیار حوزه فلسفی و عرفانی تهران بود. البته هنوز این حوزه فلسفی در تهران فعال است، گرچه دیگر نمایندگانی شاخص مانند عصار و آشتیانی دیده نمی‌شوند. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||