Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۷۳
ویرایش
آیه زکات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←معرفی
جز (←معرفی) |
جز (←معرفی) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
[[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]] را آیه زکات نامیده‌اند؛<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به : طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۷؛ محقق حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۳۲؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۰، ص۳۲۸.</ref> زیرا تنها در این آیه موارد | [[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]] را آیه زکات نامیده‌اند؛<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به : طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۷؛ محقق حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۳۲؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۰، ص۳۲۸.</ref> زیرا تنها در این آیه موارد مصرف زکات مشخص شده است.<ref>سرمدی، «آیه زکات»، ص۱۰۱؛ معینی، «آیه زکات»، ص۹۰.</ref> برخی [[آیه]] مذکور را به جهت واژه «صدقات»،<ref>سرمدی، «آیه زکات»، ص۱۰۱.</ref> آیه صدقات<ref>قرطبی، الجامع، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۲۴۱؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۳۵۶ و ج۴، ص۵۷.</ref> یا آیه صدقه<ref>ابن عربی، احکام القرآن، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۳۸.</ref> گفته‌اند. | ||
[[صدقه]] به معنای چیزی است که انسان به [[قصد قربت]] از مال خود خارج می‌سازد.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۸۰.</ref> زکات نیز به معنای رشد و نُمُوّ حاصل از [[برکت]] [[خدا]] دانسته شده است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۳۸۰.</ref> زکات به معنای طهارت و پاکیزگی نیز آمده است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۲۰۳.</ref> بنابر نظر راغب اصفهانی صدقه در اصل برای امور مستحبی و زکات در امور [[واجب]] استعمال می‌شود؛ اما به زکات واجب از آن جهت که صاحبش آن را از روی میل و رغبت می‌پردازد، صدقه نیز می‌گویند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۸۰.</ref> | [[صدقه]] به معنای چیزی است که انسان به [[قصد قربت]] از مال خود خارج می‌سازد.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۸۰.</ref> زکات نیز به معنای رشد و نُمُوّ حاصل از [[برکت]] [[خدا]] دانسته شده است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۳۸۰.</ref> زکات به معنای طهارت و پاکیزگی نیز آمده است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۲۰۳.</ref> بنابر نظر راغب اصفهانی صدقه در اصل برای امور مستحبی و زکات در امور [[واجب]] استعمال می‌شود؛ اما به زکات واجب از آن جهت که صاحبش آن را از روی میل و رغبت می‌پردازد، صدقه نیز می‌گویند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۸۰.</ref> | ||