بند امیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بَند امیر''' مجموعه آبی به هم پیوسته از ۶ دریاچه کوچک طبیعی در کشور [[افغانستان]] که نام آن‌ها برگرفته از عنوان [[امیرالمومنین (ع)|امیرالمومنین(ع)]]، امام اول شیعیان و داستان ساختن آنها توسط او در باورهای محلی است. این مجموعه در ولایت [[بامیان]] است. ذوالفقار، پودَنه، پنیر، هَیبت، [[قنبر]] و غلامان نام این دریاچه‌هاست. در کنار یکی از دریاچه‌ها، بنا و چشمه‌ای وجود دارد که مردم بومی، آن‌ها را نیز به خاطر انتساب به [[امام علی]]، [[تبرک|متبرک]] می‌دانند.  

نام دریاچه‌ها از غرب به شرق چنین است: [[ذوالفقار]]، پودَنه یا پودینه (پونه)، پنیر، هَیبت، [[قنبر]] و غلامان.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/02/21/734497 «بند امیر نخستین پارک ملی افغانستان از دریچه دوربین»، خبرگزاری تسنیم].</ref> ذوالفقار وسیع‌ترین دریاچه بند امیر، ۴۹۰ هکتار مساحت دارد، و غلامان کوچک‌ترین دریاچه ۸۰۰ متر طول دارد.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/02/21/734497 «بند امیر نخستین پارک ملی افغانستان از دریچه دوربین»، خبرگزاری تسنیم].</ref> بند یا دریاچه هیبت، عمیق‌ترین دریاچه بند امیر، تا ۵۰ متر عمق، و بیش از ۳ کیلومتر طول و ۴۶۰ متر عرض دارد. بند پنیر نیز که تقریبا ۱۴۰ متر عرض دارد، دیواره‌های سفید پنیری دارد.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/02/21/734497 «بند امیر نخستین پارک ملی افغانستان از دریچه دوربین»، خبرگزاری تسنیم].</ref>

اولین حکایت، چگونگی ساختن سدهای پی در پی در مقابل سیل توسط [[امام علی(ع)]] را بیان می‌کند. حضرت علی اولین سد را با شکافتن کوه توسط شمشیرش، [[ذوالفقار]] ایجاد کرده، سپس با سرازیرشدن سیل از این بند، بند بعدی را با انبوهی از گیاه پودنه (پونه) درست کرد.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref> امیرالمؤمنین بند سوم را با تبدیل پنیرهای زنان محلی به سنگ ساخت ولی نتوانست جلوی سیل را بگیرد. بنابر این امام نگاه غضبناک به سنگ‌های بستر رود کرده و آنان از هیبت وی کنده شده و بند هیبت برپا گردید و سرانجام آخرین سد توسط غلامان و به فرمان علی ابن ابیطالب جلوی سیل را گرفت.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref>

حکایت دیگر مربوط به شاه بربر، سلطان [[بامیان]] و مناطق اطراف است که نتوانست حتی با بکارگیری غلامان بسیار، سدی بسازد و جلوی سیل ویرانگر رود را بگیرد.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref> در همان زمان، مرد فقیری از منطقه بربر، در [[مدینه]] از حضرت علی، درخواست کمک کرد. امام پیشنهاد نمود که آن مرد وی را به عنون برده بفروشد و پولش را بگیرد. او امام را به منطقه بربر برده و خریدن وی را به شاه بربر پیشنهاد کرد.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref> شاه بربر شرط کرد که در مقابل دادن طلای بسیار به او و خریدن امام، باید امیرالمؤمنین بر دریا (رود) سدی بسازد. حضرت علی شرط را قبول کرده و با شمشیر ذوالفقار تکه بزرگی از کوه را کنده و بند ذوالفقار را ساخت.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref> سپس امام علی پنج سد دیگر را با پنج انگشت خود بنا کرد تا هم باعث کنترل سیل گردد و هم از آب آن برای آبیاری و گردش آسیاب‌ها استفاده شود.<ref>لی، عجایب تاریخی افغانستان، ۱۳۹۲ش، ص۴۵-۴۲.</ref>

ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﻛﺰی بند هیبت ساختمانی به چشم می‌خورد که بیش از صد سال قدمت دارد و معروف به ‏ﻣﺰﺍﺭ ﺑﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ است.<ref>[http://af.farsnews.com/social/news/13931106000404 «بند امیر افغانستان از نقاط تماشایی جهان»، فارس نیوز].</ref> در باورهای مردم بومی، شاه بربر، سلطان این منطقه، پس از آمدن [[امام علی]] به این منطقه، و ساختن بندها، دعوت امام را برای [[اسلام آوردن]] پذیرفت و [[مسلمان]] شد. سپس امیرالمؤمنین در زمین این بنا، سجده شکر برجای گذاشت.<ref>[https://www.yjc.ir/fa/news/5536353 «پارک ملی بندامیر، بهشت بامیان»، باشگاه خبرنگاران جوان].</ref> مردم بومی، ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭت‌گاه ﺭﺍ ﻣﻘﺪس ﺷﻤﺮﺩه و ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻗﺪم‌گاه امام ﻋلی(ع) ﺍﺯ ﺧﺎک ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺑﺮای [[ﺗﺒﺮک]] ﺑﺮمی‌دارند. ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ این بنا ﺁﺭﺍﻣﮕﺎه ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ محل از جمله چند [[سید]] قرار دارد.<ref>[http://af.farsnews.com/social/news/13931106000404 «بند امیر افغانستان از نقاط تماشایی جهان»، فارس نیوز].</ref>